Η επικεφαλής του hedge fund ΙΚΟS κυρία Ελενα Αμβροσιάδου σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Βασίλη Χιώτη στον Βήμα fm, μιλά για το πώς βλέπουν εξω την Ελλάδα και τις πιθανότητές της να ξεπεράσει την κρίση, ποια θα έπρεπε να είναι η στάση των ελλήνων επιχειρηματιών και πότε πιστεύει ότι θα καταφέρει η χώρα να ξεπεράσει την κρίση.

Πώς την αντιμετωπίζουν στα διεθνή fora επιχειρηματιών όταν ακούν ότι είναι Ελληνίδα;

«Τα μηνύματα που πήρα από τους συμμαθητές μου όταν πήγα να σπουδάσω ήταν ότι δεν ήξεραν πού είναι η Ελλάδα. Ένας με ρώτησε αν είναι στην Αφρική. Στη Μεγάλη Βρετανία συνάντησα θαυμασμό για την Ελλάδα και σεβασμό, ιδίως για τις κλασικές σπουδές, λόγω και της λατρείας του Τσόρτσιλ για την Ελλάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν ευνοϊκό το κλίμα για τους Έλληνες. Και εξαρτάται τι μηνύματα θα πάρει ο Έλληνας ανάλογα με τη χώρα που θα ζήσει. Στη Βρετανία στην πορεία απογοητεύτηκαν από τους Έλληνες από την αδυναμία να σταθούν στο ύψος τους. Είχαν ήδη χάσει τις εντυπώσεις τους πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, το κλίμα είχε αλλάξει και υπήρχε αρνητικό PR για τους Αγώνες στον αγγλικό χώρο, που δεν μπορούσε να καλύψει η Ελλάδα. Με στενοχωρούσε αυτό που εισέπραττα τότε, γιατί δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για τη χώρα μου.

Σήμερα, μιλώ με ανθρώπους σε πολύ πιο υψηλές επαγγελματικές θέσεις και σε κύκλους που προσπαθούν να καταλάβουν πού πάνε τα πράγματα. Σε κάποιο διεθνές τραπεζικό συνέδριο, ήρθε να μας μιλήσει ο υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας που παρουσίασε μελέτες για το έλλειμμα και το χρέος διαφόρων χωρών σε σχέση με άλλες χώρες και τις ΗΠΑ. Η κατάσταση στην Ιρλανδία είναι χειρότερη απ’ ότι στην Ελλάδα. Είπε, όμως, ο υπουργός ότι έγιναν εκλογές και με σοβαρότητα όλοι αποφάσισαν να δεχθούν τις θυσίες που προέβλεπε το διεθνές πρόγραμμα δανεισμού, να υποστούν θυσίες και να ακολουθήσουν το πρόγραμμα λύσεων που έπρεπε να αποδεχθούν. Ήταν πολύ σοβαρός σ’ αυτό που έλεγε και παρότι η Ιρλανδία ήταν σχεδόν αδύνατο να ανταποκριθεί στο βάρος και τον όγκο αυτών των υποχρεώσεων, είχε κάθε διάθεση να το κάνει. Και πάνω από αυτό».

{{{ audio1 }}}

Πιστεύουν οι ξένοι με τους οποίους συναναστρέφεται ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση;

«Επί πολλά χρόνια υπάρχει το debate στη Βρετανία και στις ΗΠΑ για το αν θα καταφέρει να συνεχίσει να υπάρχει το ευρώ ως νόμισμα. Αυτό θα πρέπει να σταματήσει, το είπα και σε μια συνέντευξή μου στην καναδική τηλεόραση. Η Ευρώπη με αυτή την ανασφάλεια δεν μπορεί να δώσει στον κόσμο τη δυνατότητα οικονομικής ανάπτυξης που μπορεί να δώσει αν υπάρχει ισορροπία και ασφάλεια. Πρέπει να δούμε αν η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στο ευρώ. Υπάρχουν αναλύσεις και άρθρα που λένε ότι πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Όταν το καταλάβουν αυτό οι ξένοι, θα καταλάβουν ότι πρέπει να βοηθήσουν και όχι να μας επιτεθούν. Το πρόβλημά μας δεν είναι πώς μας βλέπουν οι ξένοι, διότι μας αγαπούν και θέλουν να μας δώσουν κάθε ευκαιρία. Είναι πρόβλημα δικό μας, εσωτερικό. Εμείς οι ίδιοι δεν ακολουθούμε τις προτάσεις και σε υψηλό επίπεδο μάς λείπει ο προγραμματισμός για την ανάπτυξη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο πόνος μας διαρκεί πολύ περισσότερο και δεν μπαίνουμε σε μια διαδικασία επανόρθωσης».

{{{ audio2 }}}

Η εκτίμησή της για την πολιτική, ως άνθρωπος της αγοράς, για το αν μπορεί να ξεπεράσει η Ελλάδα την κρίση με μια μονοκομματική κυβέρνηση:

«Δεν θα απαντήσω με τη λέξη κόμμα. Οι Έλληνες είναι ένας λαός, τρομερά έξυπνος και επιχειρηματικός. Έχει δυνατότητες να βρει λύση. Έχει γνώση και εκπαίδευση μεγάλη. Αν δούμε το πρόβλημα αυτό σαν ένα πολιτικό πρόβλημα, δεν μιλάμε με το λαό και δεν βλέπουμε τι θέλει να μας πει σήμερα. Έχοντας ρωτήσει φίλους μας τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από την κρίση, μου έχουν πει ότι πρέπει να αλλάξουμε τους πολιτικούς του σήμερα. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Όταν το κάνουμε, μετά θα υπάρχει η ανάπτυξη. Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό, ότι νοσεί το πολιτικό σύστημα. Είναι κάτι μακρόχρονο και ίσως αυτή είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία που υπάρχει για την Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια».

Έχουν οι τράπεζες μερίδιο ευθύνης στην κρίση;

«Κρίσεις υπάρχουν περιοδικά και υπάρχουν σε χρονικά διαστήματα τακτά. Από τότε που ξεκίνησα το hedge fund έχω εμπειρία τεσσάρων κρίσεων και κάθε μία είχε τις δυσκολίες της για διαφορετικό λόγο. Αυτή η τελευταία κρίση ήταν μεγαλύτερη. Έχουμε εργαστεί σαν μια παγκόσμια κοινότητα να απελευθερώσουμε το εμπόριο και τις τράπεζες και να δώσουμε μεγαλύτερες ευκαιρίες στον κόσμο για ανάπτυξη. Αυτό είναι καλό για τον κόσμο, αλλά πρέπει να υπάρχουν και διαδικασίες ελέγχου. Όταν υπάρχουν διαφορετικές τσέπες και τρόποι παραγωγής και σκέψης, εξισορροπείται ο κίνδυνος. Όταν όμως αρχίζουμε όλοι να κάνουμε το ίδιο πράγμα, συμπεριφερόμαστε σαν ένας όχλος και αυτό δημιουργεί μεγαλύτερη επικινδυνότητα. Μέσα στις τράπεζες υπήρχε π.χ. ο θεσμός του bonus και έλεγαν ότι κάθε χρόνο έπρεπε να είναι μεγαλύτερο το ποσό. Ήταν ένα πρόβλημα στο σύστημα και κανένας από αυτούς που το έπαιρναν δεν μπορούσε να ελέγξει και να βοηθήσει το σύστημα να γίνει πιο υγιές. Αυτή τη φορά η κρίση ήταν πολύ πιο παγκόσμια, γιατί υπήρχε μεγαλύτερη σύνδεση των οικονομικών συστημάτων και του εμπορίου και είχαμε τις υψηλές τιμές των πρώτων υλών».

Πότε θα ξεπεράσουμε την κρίση;

«Δεν έχουμε τελειώσει ακόμη με τις διαρθρωτικές αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία για να πούμε ότι η κρίση έχει τελειώσει. Δεν έχουν βρεθεί ακόμη λύσεις. Θα κρατήσει πολύ περισσότερο αυτή η διαδικασία της παγκόσμιας αναδιάρθρωσης της οικονομίας απ’ ότι νομίζουμε».

Είναι ξεχωριστό το πρόβλημα της Ελλάδας από την Ευρώπη ή μιλάμε για το ίδιο πρόβλημα;

«Ο λόγος που τα πράγματα είναι πιο δύσκολα στην Ελλάδα είναι γιατί δεν υπάρχει διαφοροποίηση στην είσοδο των πόρων. Η Ελλάδα ήταν πιο διαφοροποιημένη στο παρελθόν, αλλά τώρα στηρίζεται μόνο σε συγκεκριμένους τομείς. Αυτό είναι έλλειψη προγραμματισμού μακροχρόνιου και υποστήριξης των σωστών τομέων στην οικονομία ή όσων μπορούμε πραγματικά να στηρίξουμε σαν Έλληνες. Μπορούμε να επικεντρωθούμε στον τομέα των υπηρεσιών και να το στηρίξουμε σωστά. Αλλά αυτό δεν έχει γίνει ούτε γίνεται σήμερα και γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο να δώσουμε την ανάπτυξη στην ελληνική οικονομία, όταν βασίζεται μόνον σε έναν ή δύο τομείς».

Ποια είναι η στάση των Ελλήνων επιχειρηματιών, αλλά και των πολιτών και ποια θα έπρεπε να είναι;

«Το να φροντίζει κάποιος την επιχείρησή του να πάει καλά είναι ευθύνη. Φιλανθρωπία δεν είναι μόνον τα χρήματα. Είναι ο χρόνος και η προσπάθεια ενός ανθρώπου να συμβάλλει σε κάτι και να δημιουργήσει ένα θεσμικό πλαίσιο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πάρα πολλοί τομείς στους οποίους μπορεί να δραστηριοποιηθεί καθένας πολίτης στην Ελλάδα. Μπορεί ο Έλληνας να σκεφθεί και να στοχεύσει πολύ πιο ψηλά και να σκεφθεί πώς θέλει να είναι η χώρα του και οι συμπολίτες του. Γιατί, για παράδειγμα, να βρίσκονται λυόμενα σχολεία στη Θεσσαλονίκη και να μην μαζέψουμε σιγά-σιγά χρήματα, να χτίσουμε ασφαλή σχολεία και να σέβονται και τα παιδιά μας την παιδεία και τους εκπαιδευτικούς μας και τη χώρα μας μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία;

»Αντί να ζητούμε μόνον σαν Έλληνες, θα πρέπει να δώσουμε. Αυτό δεν είναι καθήκον μόνον πέντε-έξι ανθρώπων που τους βλέπουν οι άλλοι ότι είναι σε κάποια κοινωνική ή οικονομική θέση. Είναι σκέψη του λαού και αυτό μας λείπει. Η αγάπη του λαού για τον ίδιον του τον εαυτό και φαίνεται από όλες μας τις εκφράσεις. Δείτε τους δρόμους μας, τα πάρκα μας. Δεν έχουμε χώρους πρασίνου. Πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας αύριο, αν εμείς δεν κάνουμε αυτές τις προσπάθειες; Εμείς οι Έλληνες δίνουμε μεγαλύτερο χρόνο στην πολιτική παρά στη βελτίωση των συνθηκών και νομίζουμε ότι μέσα από την πολιτική θα βρεθούν λύσεις, ενώ μέσα από το συνάνθρωπο μπορούν να βρεθούν λύσεις και να τα κάνουμε όλα καλύτερα. Αυτό είναι το μήνυμα της φιλανθρωπίας.

»Εξαρτάται όλο αυτό από το πώς μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους. Ένα παιδί που μεγαλώνει με σεβασμό προς τους μεγαλύτερους και το περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό από ένα παιδί που πιστεύει ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεών του είναι πολύ πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο και πως πρέπει να του φέρνουν το φαγητό στο πιάτο ή πρέπει να τα βρει όλα έτοιμα για να έχει μεγαλύτερες αποδόσεις. Αυτός είναι μεγάλος εγωισμός που καλλιεργούν οι γονείς μέσα στην κοινωνία και το παιδί που μεγαλώνει έτσι δεν θα δώσει χρήματα, δεν θα δώσει φιλανθρωπία στην κοινωνία. Αυτό το κάνουν στα σχολεία του εξωτερικού, όπου υπάρχουν παζάρια και τα χρήματα πηγαίνουν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς απλούς, όπως ο εξωραϊσμός του σχολείου».

Ποιο παράδειγμα θυμάται να της έχει τύχει, που δεν έγινε δεκτή η φιλανθρωπία της, με την έννοια που την περιγράφει;

«Ζήτησα να δώσω ένα ποσό για το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, για να εξωραϊστεί το κλιμακοστάσιο που κατεβαίνουν οι επιβάτες στα αεροπλάνα, τα σπασμένα πλακάκια και το αρνήθηκαν. Έπεσε κάποια κυρία και έβαλαν μια κορδέλα, αλλά το έφτιαξαν μετά το ίδιο πρόχειρα. Κόλλησαν το πλακάκι πάνω στο σπασμένο τσιμέντο».

Τι συναισθήματα έχει όταν έρχεται στην Ελλάδα και τι όταν φεύγει;

«Πάντοτε έχω θετικά συναισθήματα. Παλαιότερα με πλήγωνε περισσότερο. Σήμερα αποδέχομαι την ομορφιά της πατρίδας μου σ’ αυτό που μπορώ να τη βρω. Φυσικά με πληγώνει, όμως, όταν είναι δύσκολο να κάνω αυτό που μπορώ. Όταν φεύγω, κάποτε στενοχωριόμουν, αλλά τώρα είμαι πολύ προσηλωμένη στο στόχο μου».

Ποια είναι η Έλενα Αμβροσιάδου:

Είναι επικεφαλής του hedge fund με τίτλο IKOS που εδρεύει στην Κύπρο. Με βάση την κατάταξη του Bloomberg, κατετάγη στην 4η θέση του αποδοτικότερου hedge fund για την προηγούμενη χρονιά.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έφυγε από εκεί σε ηλικία 16 ετών. Εργάστηκε στις ΗΠΑ, στη Μεγάλη Βρετανία (ως χημικός μηχανικός στη British Petroleum) και στην Αυστραλία και κατέληξε στο Μπαχρέιν.