Με τίτλο «Αθήνα, ειδική οικονομική ζώνη», η σημερινή Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσιεύει πρωτοσέλιδο άρθρο, το οποίο αναφέρεται στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σχετικά με την κρίση χρέους στην Ελλάδα.

Τα κύρια σημεία του άρθρου:

Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, είχε δηλώσει ότι το έλλειμμα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο οικονομικής, όσο πολιτικής υφής, κάνοντας λόγο για έλλειμμα αξιοπιστίας. Μέχρι τώρα αυτό το έλλειμμα αξιοπιστίας δεν κατέστη δυνατόν να μειωθεί. Μπορεί μεν η κυβέρνηση να έχει διανύσει κάποια στάδια στην πορεία της πραγματοποίησης των μεταρρυθμίσεων, όμως μετά έμεινε χωρίς ανάσες. Οι εξαγγελθείσες μεταρρυθμίσεις και οι σχετικοί νόμοι παρέμειναν παγιδευμένοι στα γρανάζια των πελατειακών συμφερόντων ή της γραφειοκρατίας».

Ο ενδιάμεσος απολογισμός μετά από δύο χρόνια διακυβέρνησης υπό τον Γιώργο Παπανδρέου και κακής οικονομικής διαχείρισης για περισσότερα από 30 χρόνια είναι: Η Ελλάδα έχει μια οικονομία, η οποία δεν είναι ανταγωνιστική. Μια νοοτροπία, με την οποία δεν μπορεί κάποιος να οργανώσει ένα κράτος. Μια πολιτική τάξη, η οποία έχει αποτύχει. Ένα εκλογικό σώμα, το οποίο βοήθησε αυτή την πολιτική τάξη να ανέλθει στην εξουσία. Και έναν Πρωθυπουργό ο οποίος δεν φαίνεται πλέον ότι δίνει την εντύπωση, πως πιστεύει και ο ίδιος σε μια αλλαγή (της κατάστασης)».

«Τα πακέτα δισεκατομμυρίων Ευρώ του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ δεν δείχνουν να είναι αρκετά για να κλείσουν τις πολλές ‘τρύπες’ του προϋπολογισμού της χώρας. Η ελληνική οικονομία βουλιάζει κατά τρίτο σε σειρά χρόνο στην ύφεση, ως συνέπεια της πολιτικής των περικοπών. Μερικοί κάνουν λόγο για ένα νέο ‘σχέδιο Μάρσαλ’ για την Ελλάδα, μέσω του οποίου η Ε.Ε. θα μπορέσει να ανατρέψει την κακή κατάσταση που βρίσκεται η ελληνική οικονομία. Όποιος όμως λάβει υπόψη, πόσο επιτυχής ήταν η αποστολή της Ε.Ε. σε Βοσνία και Κόσοβο -δύο κράτη, τα οποία βρίσκονται υπό ευρωπαϊκή διοίκηση- θα τιθασεύσει την ενδεχόμενη όποια αισιοδοξία του για το κέρδος από την εφαρμογή στην πράξη παρόμοιων ιδεών.»

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, ακόμα και σε περίπτωση «κουρέματος» του χρέους η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα βρεθεί και πάλι υπερχρεωμένη, εκτός και εάν εφευρεθεί εκ νέου η οικονομία της χώρας. Πώς όμως μπορεί να επιτύχει κάτι τέτοιο;»

«Στη Γερμανία το υπουργείο οικονομίας πρότεινε να οργανώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μια διεθνή διάσκεψη επενδυτών για την Ελλάδα. Στο Βερολίνο θεωρούν καλή ιδέα την θέσπιση ευρωπαϊκών-ελληνικών «περιφερειών που θα διέπονται από ειδικό (οικονομικό) καθεστώς». Ίσως η Κίνα, η οποία επενδύει ισχυρά σε ελληνικά λιμάνια να ενδιαφέρεται για μια τέτοια ειδική οικονομική ζώνη σε ευρωπαϊκό έδαφος».

Πέρα από κάθε βασική αμφιβολία για τέτοιες προτάσεις, παραμένει το ερώτημα, ποιος θα κάνει πραγματικότητα αυτά τα προγράμματα. Ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρείται ότι είναι ‘καταπονημένος’ και, παρά τον έξυπνο από πλευράς τακτικής ανασχηματισμό που απάλυνε κάπως τα πνεύματα, στο κόμμα του βρίσκονται σε εξέλιξη κινήσεις που παραπέμπουν σε απώλειες. Επιπλέον το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει την εύνοια των ψηφοφόρων και, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, μπροστά βρίσκεται το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ο λαϊκιστής αρχηγός του κόμματος, Αντώνης Σαμαράς, δηλώνει ότι προτίθεται να διαπραγματευθεί εκ νέου με τους πιστωτές της χώρας και να τους καλέσει να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Από τις μέχρι τώρα δηλώσεις του κ.Σαμαρά, θα ήθελε κάποιος να πληροφορηθεί, με ποιον τρόπο θα τα κάνει πραγματικότητα».

«Ο κ.Σαμαράς έχει δίκιο όμως στην άποψή του, ότι τα κράτη της ευρωζώνης δεν μπορούν να αφήσουν την Ελλάδα στην τύχη της. Ο γερμανός υπουργός υικονομικών, Βόλφγκανκ Σόυμπλε, δεν θέλει καν να φανταστεί, τι θα συμβεί, «εάν οι αγορές καταλάβουν, ότι μπορούν να ‘πετάξουν’ ολόκληρα κράτη έξω από την ευρωζώνη». Για τον λόγο αυτό οι Έλληνες μπορούν να συνεχίζουν να ελπίζουν στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη της αγχόνης».

-«Για την πλευρά των χωρών-πιστωτών αυτό είναι δίκιο να τους συμβαίνει, δεδομένου ότι την τελευταία δεκαετία συνέβαλαν και προώθησαν με την εθελοτυφλία τους την ελληνική καταστροφή. Ξένοι οικονομολόγοι βοήθησαν την Ελλάδα να αποκρύψει επιτυχώς το έλλειμμα στον προϋπολογισμό, ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να ενταχθεί στην ευρωζώνη. Ξένες εταιρείες, προπάντων γερμανικές, ήταν αναμεμειγμένες σε όλες τις υποθέσεις διαφθοράς της χώρας. Σημαντικές δε χώρες της ευρωζώνης συνέβαλαν επίσης στο να μην αξιολογήσει επακριβώς η Eurostat τα στοιχεία για τον προϋπολογισμό της Ελλάδας. Ούτε οι ίδιες επιθυμούσαν να αφήσουν κάποιον να δει τα δικά τους οικονομικά στοιχεία. Τώρα έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και η εκδίκηση για τα πεπραγμένα οδηγείται προς τον Βορρά».