«Απτόητη» συνεχίζει την ανάπτυξή της η οικονομία της Κίνας, οδηγώντας σε ανοδική πορεία τις γειτονικές χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας και τις ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Κίνας, ο ρυθμός ανάπτυξης ξεπέρασε ελαφρώς τις προβλέψεις των αναλυτών φτάνοντας το σχεδόν διψήφιο 9,7%. Την ίδια στιγμή οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών συνεχίζουν να αυξάνονται με εξίσου θεαματικό ρυθμό, αλλά όχι ασυνήθιστο για τα δεδομένα της χώρας. Ο πληθωρισμός έφτασε τον Μάρτιο το 5,4% καταγράφοντας ρεκόρ 30 μηνών.

Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η δυναμική ανάπτυξης της ταχύτερα αναπτυσσόμενης οικονομίας του κόσμου (σε σύγκριση με τις ανεπτυγμένες οικονομίες Ευρώπης και Αμερικής) παραμένει ισχυρή παρά τις κινήσεις της κεντρικής τράπεζας της χώρας.

Η «σφιχτή» νομισματική πολιτική που ακολουθεί από τα μέσα του περασμένου έτους το Πεκίνο οδήγησαν πολλούς οικονομολόγους στη (λανθασμένη όπως αποδεικνύεται πρόβλεψη) ότι θα επιβραδυνθεί ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας. Η Τράπεζα της Κίνας έχει αυξήσει τα επιτόκια τέσσερις φορές από τον περασμένο Οκτώβριο ενώ έχει υποχρεώσει τις τράπεζες να αυξήσουν την αναλογία καταθέσεων προς τα διαθέσιμα στο επίπεδο του 20%.

Οι κινήσεις αυτές (μεταξύ άλλων) αποσκοπούν στη «χαλιναγώγηση» της οικονομίας προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία φούσκας στο χρηματοπιστωτικό και στον κατασκευαστικό κλάδο. Κάτι που δείχνει να έχει επιτύχει η κινεζική κυβέρνηση και μάλιστα χωρίς να πλήξει την ανάπτυξη που θα οδηγούσε αυτομάτως σε εκτίναξη της ανεργίας.

Για τους λόγους αυτούς η οικονομική πολιτική του πρωθυπουργού Γουέν Τζιαμπάο δεν φαίνεται προς το παρόν να αλλάζει. «Θα προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο και εργαλείο να σταθεροποιήσουμε τις τιμές κάτι που αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα αλλά και την πιο κρίσιμη αποστολή μας» διεμήνυσε στις αρχές της εβδομάδας ο κινέζος ηγέτης μιλώντας ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου.

Διότι είναι πράγματι ανησυχητική η αύξηση των τιμών των τροφίμων κατά 11,7% το Μάρτιο. Όμως ανάλογη ανησυχία προκαλεί και η αυξανόμενη πίεση από τις διεθνείς τιμές πετρελαίου που ανακλάται στην ανατίμηση των ειδών εκτός τροφίμων κατά 2,7%, που αποτελεί τη μεγαλύτερη μηνιαία αύξηση την τελευταία δεκαετία. Αντιστρόφως το Πεκίνο γνωρίζει πολύ καλά ότι η υπερβολική ανατίμηση του νομίσματός θα έπληττε την εγχώρια ανάπτυξη καθώς θα αφαιρούσε από τα κινεζικά προϊόντα το βασικό τους πλεονέκτημα, την ανταγωνιστική τιμή.