Στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από έναν αιώνα έπεσε ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ! Ερευνα του έγκυρου Census Bureau αποκαλύπτει ότι ο αριθμός των κατοίκων της πόλης συρρικνώθηκε κατά 25% την τελευταία δεκαετία και περιορίστηκε στις 713.777.

Πρόκειται για το μικρότερο πληθυσμό που καταγράφεται στο Ντιτρόιτ από το 1910. Από την εποχή δηλαδή που ένας εκ των πατέρων του σύγχρονου καπιταλισμού, ο Χένρι Φορντ, επινόησε τη γραμμή παραγωγής, μετέτρεψε το αυτοκίνητο από είδος πολυτελείας σε μαζικό προϊόν και το Ντιτρόιτ συνώνυμο με την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία.

Ο δήμαρχος της πόλης Ντέιβ Μπινγκ, ο οποίος πίστευε ότι οι κάτοικοι του Ντιτρόιτ θα έφθαναν τις 800.000, είπε ότι θα ζητήσει επανακαταμέτρηση. «Αν καταφέρουμε να αυξήσουμε τον πληθυσμό της πόλης κατά 40.000 θα ξεπεράσουμε το κατώφλι των 750.000, που μας δίνει τη δυνατότητα μεγαλύτερης χρηματοδότησης από την ομοσπονδιακή και την τοπική κυβέρνηση», δήλωσε σε συνέντευξη τύπου που έδωσε, αποκαλύπτοντας και άλλες, μείζονες οικονομικές πτυχές της μεγάλης φυγής των κατοίκων του Ντιτρόιτ.

Συνολικά, σύμφωνα με την έρευνα του Census Bureau, από την αρχή του 21ου αιώνα η πόλη έχασε πάνω από 237.000 κατοίκους. Εξ αυτών οι 185.000 ήταν Αφροαμερικανοί και περίπου 41.000 λευκοί Αμερικανοί – ο αριθμός των ισπανοφώνων αυξήθηκε κατά 1.500. Ενώ, πάντως, το Ντιτρόιτ άδειαζε, μικρότερες γειτονικές πόλεις πλήθαιναν εντυπωσιακά.
Ο μαύρος πληθυσμός της Κομητείας Μακόμπ, ας πούμε, τριπλασιάστηκε την τελευταία δεκαετία φθάνοντας τους 72.723 κατοίκους. Το 2000 οι μαύροι αποτελούσαν το 2,7% του συνολικού πληθυσμού της Κομητείας, ενώ το 2010 αποτελούσαν το 8,6%. Αλλά και στην Κομητεία του Οκλαντ ο αριθμός των Αφροαμερικανών αυξήθηκε κατά 36% και έφθασε τις 164.078.

Πού οφείλεται αυτή η ομαδική έξοδος των κατοίκων – και δη των Αφροαμερικανών – από τη μεγαλύτερη (ακόμα…) πόλη της Πολιτείας του Μίτσιγκαν;

«Ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ άρχισε να υποχωρεί μετά τη δεκαετία του 1950, την περίοδο δηλαδή που ο αμερικανικός κλάδος της κατασκευής αυτοκινήτων βρισκόταν στο απόγειό του»
, αναφέρει το Census Bureau. Την εποχή εκείνη η πόλη αριθμούσε περί τα 2 εκατ. κατοίκους. Μετά τη δεκαετία του 1980 οι θέσεις εργασίας στους περίφημους Τ

ρεις Μεγάλους (Big Three) του Ντιτρόιτ, δηλαδή στις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ που εδρεύουν και διατηρούν τις κεντρικές μονάδες παραγωγής τους στην πόλη (General Motors, Ford Motor, Chrysler) άρχισαν να μειώνονται δραστικά.

Η αμερικανική αγορά αυτοκινήτου άρχισε να κατακλύζεται από ιαπωνικά φορτηγάκια (pick up) και στη συνέχεια από αυτοκίνητα παντός εδάφους (SUV).

Επιταχύνθηκαν επίσης οι εισαγωγές ευρωπαϊκών πολυτελών αυτοκινήτων, καθώς οι Αμερικανοί οδηγοί άρχισαν να αντιλαμβάνονται τις διαφορές μεταξύ των «δεινόσαυρων» Cadillac και Lincoln με τις Mercedes.

Η κατάσταση στην πόλη έλαβε δραματικές διαστάσεις την τελευταία τριεετία, καθώς η κατάρρευση της αγοράς στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου (subprime market) και βαθιά κρίση που ενέσκυψε στην αγορά ακινήτων, άδειασαν στην κυριολεξία γειτονιές ολόκληρες όπου διέμεναν οικογένειες της μεσαίας τάξης, κυρίως Αφροαμερικανών, που απασχολούνταν στις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες.

«Το Ντιτρόιτ πληρώνει το τίμημα του αποδεκατισμού της μεσαίας τάξης στις ΗΠΑ. Ο αριθμός των κενών κατοικιών στην πόλη έχει διπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία και πλησιάζει τις 80.000. Περισσότερα από ένα στα πέντε σπίτια της πόλης έχει ενοικιαστήριο ή πωλητήριο»
, αναφέρει στην έκθεσή του το Census Bureau.