«Η κρίση θίγει περισσότερο την Ελλάδα από την υπόλοιπη Ευρώπη»
Ζούμε σήμερα μια εντεινόμενη διεθνή κρίση με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την ακρίβεια που πλήττει τα νοικοκυριά και δημιουργεί κλίμα άγχους και ανασφάλειας στην κοινωνία. Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, πολυδιάστατο και δομικό, με απροσδιόριστο χρονικό ορίζοντα. Στην Ελλάδα, όμως, η κρίση μάς θίγει περισσότερο από ό,τι τους εταίρους μας στην ΕΕ, λόγω των μόνιμων στρεβλώσεων του οικονομικοπολιτικού μας μοντέλου. Κάθε πρόβλημα που μας ταλανίζει σήμερα έχει ουσιαστικά τη ρίζα του σε μια απόφαση που δεν πήραμε, σε μια τομή που αναβλήθηκε, σε μια μεταρρύθμιση που δεν αποτολμήθηκε μέσα στις τελευταίες δεκαετίες.
Οι καιροί απαιτούν έτσι κι αλλιώς επαγρύπνηση, ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα και συντεταγμένες δράσεις. Στην Ελλάδα απαιτούν, επιπλέον, την αποφασιστική υλοποίηση εκείνων των μεταρρυθμίσεων που για χρόνια καθυστερούν και για τις οποίες η κυβέρνηση έχει και πρόσφατη λαϊκή εντολή. Απαιτούν επίσης την αποφυγή στην καταφυγή λαϊκίστικων πρακτικών που με ανακρίβεια ανάγουν το επιχειρηματικό κέρδος σε βασική αιτία της ακρίβειας και που αναζητούν εξιλαστήρια θύματα για την κρίση στους «κερδοσκόπους» της επιχειρηματικής δράσης. Η μονοσήμαντη εξάλλου υπονόμευση της επιχειρηματικής δράσης και του επιχειρηματικού κέρδους απαξιώνει εκείνες ακριβώς τις δημιουργικές δυνάμεις στη δράση των οποίων υποχρεωτικά θα βασιστούμε για την έξοδο από την κρίση.
Η αντιμετώπιση της κρίσης είναι κοινό μας χρέος. Πρώτη φροντίδα είναι η στήριξη με άμεσες ενισχύσεις των οικονομικά ασθενέστερων και κοινωνικά πιο ευάλωτων. Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν αρνείται τις ευθύνες του. Παρά τις σημαντικές δυσκολίες, όσες μεγάλες επιχειρήσεις είχαν τη δυνατότητα στρατεύθηκαν με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης στη μάχη κατά της ακρίβειας, απορροφώντας μέρος του αυξημένου κόστους και συγκρατώντας τις τιμές τους. Ο επιχειρηματικός κόσμος όμως αναγνωρίζει ότι οι προσπάθειες για την άμβλυνση των επιπτώσεων της κρίσης στους ασθενέστερους δεν εξαντλείται εδώ.
Ο ΣΕΒ πρότεινε λοιπόν στον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών την άμεση υιοθέτηση φόρου υπεραξίας (το λεγόμενο capital gains tax) στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές (μετοχές και άλλες αξίες), με την αποκλειστική διοχέτευση του συνόλου των εσόδων που θα προκύψουν στο Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Ο φόρος αυτός θα αφορά κυρίως τα κέρδη από βραχυχρόνιες τοποθετήσεις και επομένως δεν θα επηρεάσει τους μακροπρόθεσμους επενδυτές. Ο φόρος θα πρέπει να επιβληθεί και στα stock options, τα οποία σήμερα δεν φορολογούνται. Πρόκειται για ένα μέτρο που ισχύει σε όλη την Ευρώπη.
Ταυτόχρονα, ο ΣΕΒ προώθησε πρωτοβουλίες με τις οποίες οι ίδιες οι επιχειρήσεις θα συντελέσουν στην άμβλυνση των συνεπειών της κρίσης. Και προέτρεψε τις επιχειρήσεις να ενισχύσουν την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων με δύο τρόπους:
* Με τη διανομή κερδών στους εργαζομένους, ιδιαίτερα στους χαμηλόμισθους.
* Με πρόσθετες ασφαλιστικές παροχές στους εργαζομένους μέσω ομαδικών προγραμμάτων που καλύπτουν ιατροφαρμακευτικές και νοσοκομειακές.
Ως κοινωνία οφείλουμε να στηρίξουμε, να απαιτήσουμε, τη λήψη μέτρων διαρθρωτικού χαρακτήρα. Πρωταρχική ευθύνη μιας σύγχρονης επιχειρηματικής τάξης είναι να μάχεται για την υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταβολών που διασφαλίζουν το μέλλον μας – το μέλλον όλων μας. Στο πλαίσιο αυτό ο ΣΕΒ ζητεί:
1 Την πλήρη εφαρμογή του νόμου περί απολογισμού και διαφάνειας στις δημόσιες επιχειρήσεις, ώστε να περιοριστεί η σπατάλη τους και να μειωθεί αντίστοιχα η ανάγκη για κρατική ενίσχυση, που τελικά επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό όλων μας.
2 Την τολμηρή μείωση της γραφειοκρατίας, το κόστος της οποίας στην Ελλάδα ανέρχεται σε 15 δισ. ευρώ – 6,8% του ΑΕΠ -, όπως στοιχειοθετεί μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
3 Την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, ώστε να δημιουργηθεί ανταγωνισμός και να μειωθούν οι τιμές. Η κυβέρνηση μπορεί να ξεκινήσει το σταδιακό άνοιγμά τους με συγκεκριμένους ετήσιους ποσοτικούς στόχους, έτσι ώστε να έχουν οι ενδιαφερόμενοι τον απαραίτητο χρόνο για την προσαρμογή τους.
4 Τη ριζική αναμόρφωση των υπηρεσιών και διαδικασιών σε όλους τους οργανισμούς κοινωνικής πρόνοιας (ΙΚΑ, ΟΑΕΔ, Ταμεία), έτσι ώστε η κοινωνική πολιτική για την ανεργία να δώσει πράγματι δουλειές και οι δαπάνες να ενισχύσουν το εισόδημα εκείνων που το έχουν ανάγκη.
5 Την έναρξη ολοκληρωμένου ελέγχου στους ΟΤΑ, όπου κυοφορείται μια νέα δημοσιονομική κρίση, με στόχο τη μείωση της εξάρτησής τους από την κεντρική κυβέρνηση και τον κρατικό προϋπολογισμό.
6 Τη ριζική εξυγίανση του σαθρού συστήματος λειτουργίας και προμηθειών των νοσοκομείων και τη δραστική μείωση των τεράστιων ελλειμμάτων τους.
7 Την άμεση ολοκλήρωση της απελευθέρωσης όλων των μεγάλων τομέων της οικονομίας, με στόχο το άνοιγμά τους στον ανταγωνισμό και την ενεργή κατάργηση όσων προστατευτικών νόμων εμποδίζουν την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
8 Τη δραστηριοποίηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού με έρευνες σε όλους τους βασικούς τομείς που απορροφούν τον οικογενειακό προϋπολογισμό (υγεία, μεταφορές, εστίαση, στέγαση, εκπαίδευση), τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της και τη δημόσια διαβούλευση με στόχο την άμεση εφαρμογή των μέτρων που προκύπτουν.
Ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος είναι πρόεδρος του ΣΕΒ.
