Επί εποχής Αριστόβουλου Πετζετάκι, όταν η κορυφαία βιομηχανία πλαστικών σωλήνων που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα ήταν ακόμη στις δόξες της, ήταν ο κινητήριος μοχλός της εξαγωγικής της επέκτασης στις ΗΠΑ. Ωσπου αναζήτησε καλύτερη τύχη στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες και ασχολήθηκε στη συνέχεια με το διεθνές εμπόριο, για να καταλήξει στη Βαγδάτη «λύνοντας και δένοντας» για πολλά χρόνια σε πολλούς τομείς του εξαγωγικού εμπορίου του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Δεν υπάρχει, λέγεται, χώρα στην οποία να μην έχει πουλήσει κάτι ο κ. Ελ. Χιώτης, ο εδώ και κάποιους μήνες νέος ιδιοκτήτης τής – βραβευμένης από το ΕΒΕΑ για τις τεχνολογικές και εξαγωγικές επιδόσεις της – εταιρείας παραγωγής πλαστικών σωλήνων Plexaco.
Ο κ. Ελ. Χιώτης, όπως «κυκλοφορεί» στην πιάτσα των βιομηχάνων του χώρου του οι οποίοι κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας να δουν πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση της βαριά λαβωμένης μεγαλύτερης ελληνικής βιομηχανίας πλαστικών σωλήνων, πρόκειται να γίνει ο «νέος Πετζετάκις».
Ο ίδιος το αρνείται ή μάλλον, όπως αναφέρει, ευχήθηκε στον κ. Γ. Πετζετάκι να τα καταφέρει υποσχόμενος «κάθε βοήθεια, αν χρειαστεί». Στις τράπεζες όμως που χρηματοδοτούν την Plexaco αυτό καταλαβαίνουν. Φέρεται μάλιστα να είπε ότι σε ελάχιστα χρόνια «η εταιρεία μας θα υπερβαίνει σε τζίρο τα εξήντα εκατομμύρια ευρώ», αν και οι πωλήσεις της τον χρόνο που πέρασε ήταν-δεν ήταν εννέα εκατομμύρια ευρώ. Δεν μιλάει όμως μόνο για την ελληνική Plexaco, αλλά για έναν όμιλο Plexaco που θα διαθέτει εργοστάσια σχεδόν σε κάθε ήπειρο. Ηδη η ελληνική εταιρεία δημιούργησε θυγατρική βιομηχανική μονάδα στη Βουλγαρία και το ίδιο σχεδιάζει να κάνει έπειτα από μερικούς μήνες στην Αίγυπτο για να καλύψει την περιοχή του Μαγκρέμπ, ίσως και στην Τουρκία και στην Ουκρανία. «Τα σχέδιά μας για την ανάπτυξη στον κλάδο των πλαστικών σωλήνων είναι πολλά και προς το παρόν δεν είναι όλα ανακοινώσιμα» σημειώνει.
Γεγονός είναι ότι η ελληνική Plexaco αυτήν την περίοδο είναι η μόνη βιομηχανία στον κλάδο της, αν όχι σε ολόκληρη τη μεταποίηση, που αυξάνει από τρεις σε τέσσερις τις βάρδιές της ώστε να μη σταματά καθόλου. «Εξαπλωνόμαστε διεθνώς, αλλά και πάλι δεν θα μπορέσουμε με το σημερινό παραγωγικό δυναμικό μας να ανταποκριθούμε στη μεγάλη ζήτηση» αναφέρουν ο κ. Ελ. Χιώτης και ο γιος του κ. Σταμ. Χιώτης, οι οποίοι κατέχουν το σύνολο των μετοχών της και δεν κρύβουν ότι θα ήθελαν κάποια στιγμή να δουν την Plexaco να διαβαίνει την πύλη της Σοφοκλέους.
Στα Οινόφυτα, σε χώρο που συνορεύει με τις υπάρχουσες μονάδες της, η επιχείρηση αγόρασε δεκάδες στρέμματα και ξεκινά μια μεγάλη επένδυση για να πολλαπλασιάσει την παραγωγική της δυναμικότητα. «Θα δαπανήσουμε μερικά εκατομμύρια ευρώ με τη βεβαιότητα ότι θα πιάσουν τόπο και θα κάνουν την Plexaco μεγάλη» λένε.
Ο,τι και αν γίνει όμως τελικά με τα μεγαλεπήβολα σχέδια του κ. Ελ. Χιώτη στον κλάδο των πλαστικών σωλήνων, άλλος είναι ο λόγος για τον οποίο σε ορισμένες τράπεζες «ξύνουν το κεφάλι τους» γι’ αυτόν.
Μερικοί κάνουν λόγο για έναν φερέγγυο αλλά και δαιμόνιο αν όχι μυστήριο έμπορο-επιχειρηματία, ο οποίος είναι ιδιαίτερα γνωστός στη διεθνή αγορά των τσιγάρων και διακινεί πολυειδή προϊόντα σε ολόκληρο τον κόσμο με εξαιρετική άνεση. Ο ίδιος φέρεται να είναι ο ιδιοκτήτης πέντε σημάτων τσιγάρων που παράγονται κυρίως στη Βουλγαρία και κάνουν θραύση στην Υποσαχάρια Αφρική. Σε άλλους επιχειρηματικούς κύκλους γίνεται λόγος για έναν «κλασικό πολυμήχανο έλληνα μεταπράτη που είναι ικανός να πουλάει παγάκια στους Εσκιμώους» και ο οποίος πάντως ήταν αντιπρόσωπος πολύ γνωστών διεθνών οίκων σε διάφορες χώρες. Αλλοι επίσης του καταλογίζουν ότι «προχωρά σε συγκρούσεις ακόμη και με πανίσχυρα καρτέλ» εξασφαλίζοντας προηγουμένως πολιτική υποστήριξη.
Αυτή του χρειάστηκε ίσως για να εξασφαλίσει πρόσφατα, σύμφωνα με πληροφορίες, άδεια δημιουργίας μεγάλου τερματικού σταθμού εισαγωγής, ενσάκισης και διανομής τσιμέντου στο νέο λιμάνι της Καβάλας. Ο ίδιος «κρύβεται», σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, πίσω από μια εταιρεία με την επωνυμία Θάλεια, η οποία με μεγάλη επιμονή κέρδισε τη σχετική άδεια. Είχε επιχειρήσει να κάνει το ίδιο και πριν από 15 χρόνια, επίσης στην Καβάλα, αλλά είχε «σπάσει τα μούτρα του» καθώς είχε κατηγορηθεί, απλώς με εικασίες, ότι εξυπηρετούσε «τουρκικά συμφέροντα».
Ο ίδιος πριν από αρκετά χρόνια συνεργαζόταν εμπορικά με τους έλληνες παραγωγούς τσιμέντου και είχε αγοράσει φορτία του Ηρακλή για τις ΗΠΑ και του Τιτάνα για το Ομάν και το Σουδάν. Λέγεται ότι έχει ήδη υπογράψει ισχυρά συμβόλαια με τσιμεντοβιομηχανίες της Ουκρανίας, της Τουρκίας και της Αιγύπτου για τον ακώλυτο εφοδιασμό του πρώτου σταθμού του με τσιμέντο έπειτα από μερικούς μήνες.
Ο άλλοτε μάνατζερ διεθνών πωλήσεων της Πετζετάκις φέρεται να συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις με τους μετόχους της μικρότερης ελληνικής καπνοβιομηχανίας, για την εξαγορά της. Και πάλι όμως «είναι νωρίς να πούμε κάτι…» επιμένει. Σκοπεύει, κατά πληροφορίες, να εξαγοράσει την εταιρεία Γεωργιάδης.
