Το τολμηρό όραμα του 57χρονου πρωταθλητή ιππασίας, ποιητή, αντιπροέδρου, πρωθυπουργού και υπουργού Εθνικής Αμυνας στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να μετατρέψει την περιοχή σε μια άλλη Σιγκαπούρη εκφράζεται εν γένει από τον παγκόσμιας κλίμακας πολεοδομικό σχεδιασμό που αναπτύσσει. Ανθρωπος με πολλά πρόσωπα, ο σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ Μακτούμ ή «Μο» (όπως τον αποκαλεί ο στενός του κύκλος) βλέπει την πόλη-κράτος που διοικεί η οικογένειά του, παρ’ όλο που στερείται δημοκρατικού πολιτεύματος, να γίνεται πρότυπο επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Τα τελευταία χρόνια η διεθνής κοινότητα αρχίζει να αντιλαμβάνεται κάτι που στη Μέση Ανατολή είναι ήδη γνωστό: ο σεΐχης Μο ονειρεύεται να κάνει το Ντουμπάι παγκόσμιο σημείο αναφοράς στο άμεσο μέλλον.


Ο σεΐχης Αχμέντ, επικεφαλής της Πολιτικής Αεροπορίας του Ντουμπάι και του διεθνούς εμβελείας αερομεταφορέα Emi-rates, υποστηρίζοντας τον αδελφό του, διέγνωσε την ανάγκη ενίσχυσης του υπάρχοντος αεροδρομίου. Για να αντέξει την ολοένα αυξανόμενη κίνηση και να διατηρήσει την επισκεψιμότητα των αεροπορικών εταιρειών στο έδαφός του απευθύνθηκε σε συμβούλους αναζητώντας λύσεις για τη διαχείριση μεταφοράς των εμπορευμάτων από αέρα. «Αυτή ήταν και η αφορμή για την ιδέα και την απόφαση να κατασκευαστεί ένα νέο αεροδρόμιο στο Ντουμπάι» λέει ο διευθύνων σύμβουλος του Dubai Logistics City (DLC), ενός από τους υπό κατασκευή τομείς του τεράστιου εγχειρήματος που φέρει το όνομα Dubai World Central (DWC) Μάικλ Πρόφιτ, στο πλαίσιο της συμμετοχής του στο Freight World Conference 2006, που έγινε στις 10 και 11 Οκτωβρίου στην Αθήνα. Το έργο αυτό αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2050 και το κόστος του υπολογίζεται σε 33 δισ. δολάρια.


* Πόλη μέσα στην πόλη


«Ουσιαστικά πρόκειται για τη δημιουργία μιας πόλης, έκτασης 140 τετραγωνικών χιλιομέτρων, γύρω από το νέο και μεγαλύτερο διεθνές αεροδρόμιο του κόσμου». Το υπό κατασκευή έργο, έκτασης περίπου διπλάσιας από το νησί του Χονγκ Κονγκ, βρίσκεται 40 χιλιόμετρα μακριά από το υπάρχον αεροδρόμιο στο Ντουμπάι και 10 χιλιόμετρα από το λιμάνι του Τζέμπελ Αλι. Με βάση την ιδέα της «πόλης μέσα στην πόλη», το κρατικής ιδιοκτησίας αλλά με επιχειρηματική χρηματοδότηση DWC θα αποτελείται από το διεθνές αεροδρόμιο Dubai World Central (JXB), την πλατφόρμα μεταφορών Dubai Logistics City (DLC), την εμπορική και οικιστική περιοχή, το επιχειρηματικό πάρκο και γήπεδα γκολφ. «Οταν ολοκληρωθεί η πόλη θα κινούνται σε αυτήν περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι» λέει ο κ. Πρόφιτ. «Η πρώτη φάση ολοκλήρωσης αφορά κυρίως το DLC και το αεροδρόμιο, με δύο τερματικούς σταθμούς εμπορευμάτων που θα λειτουργήσουν στο τέλος του 2007 και στα μέσα του 2008 αντίστοιχα. Το νέο αεροδρόμιο θα διαχειρίζεται τα εμπορεύματα και τους επιβάτες με executive πτήσεις, ενώ το παλιό θα δέχεται μόνο τις οικονομικές και τοπικές γραμμές».


* Θάλασσα, αέρας και ξηρά


Το DLC, που είναι η πρώτη φάση ολοκλήρωσης του DWC, μαζί με τον νέο διάδρομο και τον τερματικό σταθμό επιβατών, έχει προϋπολογισμό 8 δισ. δολαρίων και αφορά μια «πλατφόρμα που συνδυάζει τη θάλασσα, τον αέρα και την ξηρά, όπου οι μεταφορείς, οι εμπορευόμενοι, οι διανομείς, οι εταιρείες logis-tics και οι κατασκευαστές διαθέτουν τις δικές τους εγκαταστάσεις και εμείς θα διαχειριζόμαστε την υποδομή και τη λειτουργία» λέει ο βρετανός επικεφαλής.


Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν το Ντουμπάι «να φλερτάρει με την ιδέα του κόμβου στη διακίνηση εμπορευμάτων και επιβατών για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Ινδία, τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, την Ασία και την Αυστραλία». Σε αυτό συντελεί και η Emirates, που βασισμένη στη λογική του διαμετακομιστικού κέντρου εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους αερομεταφορείς του κόσμου. Αλλά και η μικρή απόσταση από το λιμάνι του Τζέμπελ Αλι, ένατου στον κόσμο σε διακίνηση εμπορευμάτων, καθώς και η Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου (Free Trade Zone), που προσφέρει ένα ανοιχτό περιβάλλον στις επιχειρήσεις απαλλαγμένες από δασμούς, συνθέτουν μια πρόταση μοναδική στον κόσμο. Αυτά τα στοιχεία μαζί με την πολιτική «ανοιχτών αιθέρων» που ισχύει στο Ντουμπάι αναγνωρίζει ο κ. Πρόφιτ ως συγκριτικά πλεονεκτήματα δηλώνοντας πως δεν υπάρχουν άμεσοι ανταγωνιστές τους. «Η λύση που προσφέρουμε δεν εντάσσεται στο πλαίσιο ενός λιμανιού ή ενός αεροδρομίου. Και αυτό γιατί ο σχεδιασμός βασίστηκε σε έναν συνδυασμό από ανάγκες της αγοράς». Ηδη πάνω από 100 εταιρείες έχουν δεσμεύσει γη στα 25 τετραγωνικά χιλιόμετρα αυτής της σύνθετης πλατφόρμας. Ανάμεσά τους οι Danzas, Panalpina, Kuehne+Nagel και Aramex, κορυφαίες στον χώρο των μεταφορών, έσπευσαν να υπογράψουν συμφωνίες. Η αισιοδοξία για το μέλλον ενισχύεται ακόμη και από τις εθνικές αποστολές που επισκέπτονται την περιοχή για να δουν από κοντά αυτό που τους περιγράφεται στις παρουσιάσεις. «Αυτός είναι και ο στόχος μας εδώ σήμερα» λέει ο κ. Πρόφιτ. «Να ενημερώσουμε και να κινήσουμε το ενδιαφέρον των ελληνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο εξερευνώντας δυνατότητες συνεργασίας».