ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ… της τουρκικής, της βουλγαρικής και της κινεζικής υαλουργίας θα πίνουν στο εξής οι Ελληνες. Οπως αναμενόταν, έπεσαν στο κενό οι προσπάθειες του υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας να ανακληθεί το «λουκέτο» που έβαλε στην πενηντάχρονη υαλουργική μονάδα επιτραπέζιων ειδών της Ελευσίνας ο όμιλος Γιούλα, ο οποίος παράγει κυρίως φιάλες βιομηχανικής χρήσης για μπίρες και αναψυκτικά τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία, κερδίζοντας από αυτή τη δραστηριότητα αρκετά χρήματα. Δεν θα είναι ελληνικής παραγωγής πια ούτε ένα από τα περίπου 130 εκατομμύρια γυάλινα ποτήρια κάθε μεγέθους και ποιότητας που πωλούνται ανά έτος στην Ελλάδα. H ζημιογόνος όλα τα τελευταία χρόνια μονάδα της Ελευσίνας, όπου η ημερήσια παραγωγή έφθανε πολλές φορές τα 200.000 ποτήρια, κάλυπτε γύρω στο 50% της εγχώριας αγοράς, ενώ απασχολούσε 180 εργαζομένους.
Ο όμιλος Γιούλα, όπως ανέφερε εκπρόσωπός του στο υπουργείο, έχασε από τη μονάδα της Ελευσίνας την τελευταία δεκαπενταετία, δηλαδή από τότε που την αγόρασε ως πρόσφατα, περισσότερα από 30 εκατ. ευρώ, αφού οι τιμές έπεφταν λόγω του αδυσώπητου ανταγωνισμού από υαλουργίες χωρών χαμηλού κόστους. Μέσα σε μία πενταετία απώλεσε μερίδιο 25%.
* Εξουθενωτικός ο ανταγωνισμός
«Εξαντλήσαμε όλα τα περιθώρια διατήρησης της μονάδας, χάνοντας πάνω από 2 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση» εξηγεί μεγαλομέτοχος του ομίλου, προσθέτοντας: «Κάθε χρόνο βάζαμε, ποτέ δεν βγάζαμε, εδώ και 15 χρόνια που την αποκτήσαμε. Ο ανταγωνισμός από τις τρίτες χώρες ήταν εξουθενωτικός. Φωνάζουμε ως λαός για την παγκοσμιοποίηση, ωστόσο προτιμάμε – και σωστά – το φθηνό ποτήρι. Αυτό κάνουμε κι εμείς τώρα. Θα προσφέρουμε φθηνό ποτήρι, παράγοντάς το στη Βουλγαρία. Δυστυχώς, δεν γίνεται αλλιώς». Το κόστος παραγωγής στη μονάδα που φτιάχνει εκεί ο όμιλος λέγεται ότι θα είναι 50% χαμηλότερο απ’ ό,τι στη μονάδα της Ελευσίνας.
Ηδη τα ποτήρια τουρκικής προέλευσης υπολογίζεται ότι καλύπτουν πάνω από το 20% της αγοράς και αρκετοί προεξοφλούν, καθώς η υαλουργία στη γειτονική χώρα αναπτύσσεται με έντονους ρυθμούς, ότι σε λίγους μήνες θα απορροφούν πάνω από το 35% της ζήτησης. Ενα στα τρία νοικοκυριά, θα μπορούσε να πει κανείς, θα… τσουγκρίζει με τουρκικό ποτήρι. Εκτιμάται μάλιστα ότι από το επόμενο έτος γύρω στο 75% της αγοράς θα καλύπτεται από ποτήρια που έχουν παραχθεί στην Τουρκία και στη Βουλγαρία, τη χώρα από την οποία ήδη εισάγονται μεγάλες ποσότητες και από την οποία ύστερα από λίγους μήνες θα φέρνει ποτήρια και ο ίδιος ο όμιλος Γιούλα, που επενδύει στη χώρα αυτή όπως κάνουν και άλλοι ευρωπαϊκοί όμιλοι, αλλά ακόμη και μεγάλη τουρκική βιομηχανία. Μερίδιο 15% της εγχώριας αγοράς υπολογίζεται ότι θα καλύπτεται, όπως και τώρα, από ποτήρια εργοστασίων της Κίνας, της Ινδίας ή της Βραζιλίας, ενώ το υπόλοιπο 10% θα αντιστοιχεί σε ανώτερης ποιότητας και υψηλών τιμών προϊόντα διαφόρων εργοστασίων-μπουτίκ της Ιταλίας και άλλων χωρών. H Yalco, ο μεγαλύτερος σήμερα εισαγωγέας γυάλινων ποτηριών, θα γίνει ίσως ακόμη μεγαλύτερη.
* Πιέσεις από Κίνα και Τουρκία
H Ελλάδα δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που μένει χωρίς εργοστάσιο ποτηριών. Αυτό έχει συμβεί από καιρό, σύμφωνα με στέλεχος της Γιούλα, στην Ελβετία, στην Αυστρία, στη Δανία και στη Σουηδία, όπου ανάλογες μονάδες υπέκυψαν στην πίεση των εισαγωγών από την Τουρκία και την Κίνα. Ακόμη και στη Βρετανία, το 2003, με διαφορά μιας εβδομάδας, έκλεισαν τα δύο τελευταία εργοστάσια του είδους, ενώ προσφάτως οι δύο μεγαλύτεροι παραγωγοί της Γαλλίας ανακοίνωσαν ότι την επόμενη διετία θα μεταφέρουν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τους στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στην Κίνα.
Ωστόσο το «λουκέτο» στη μονάδα της Ελευσίνας θα καθυστερούσε ίσως χρονικά, αν δεν διογκώνονταν στο έπακρον οι ζημιές της το 2005. H ανατίμηση του φυσικού αερίου από τη ΔΕΠΑ κατά 82%, όταν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η ανατίμησή του κυμάνθηκε μεταξύ 25% και 30% σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι διακοπές και οι πτώσεις τάσης στην ηλεκτροδότηση της μονάδας από τη ΔΕΗ το περασμένο έτος ξεπέρασαν τις… 200, φαίνεται ότι επέσπευσαν την απόφαση.
