Το κεντρικό ζήτημα σε έναν προϋπολογισμό είναι αν αυτός έχει καταρτιστεί σύμφωνα με την επαγγελλόμενη οικονομική πολιτική και αν οι προβλέψεις του αντέχουν στην οικονομική συγκυρία. Και στα δύο κριτήρια το Σχέδιο Προϋπολογισμού αποτυγχάνει, πρώτον, διότι ανατρέπει και ματαιώνει όλο το προεκλογικό πακέτο υποσχέσεων στο οποίο στηρίχθηκε η άνοδος της ΝΔ στην εξουσία και, δεύτερον, επειδή σύντομα θα φανούν οι δυσκολίες να πραγματοποιήσει τον κεντρικό στόχο της ανάπτυξης.
Συγκεκριμένα:
1. Ως αντιπολίτευση η ΝΔ κατέκρινε το ΠαΣοΚ ότι οι πραγματικές αυξήσεις και κοινωνικές παροχές που έδινε ήταν πενιχρές. Τώρα όμως ως κυβέρνηση περιστέλλει τις κοινωνικές δαπάνες, μηδενίζει τις πραγματικές αυξήσεις μισθών και επαναφέρει την αβεβαιότητα στα νοικοκυριά.
2. Ενώ βασική της επαγγελία ως πρόσφατα ήταν η ισχυρή ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης, περικόπτει έντονα το ΠΔΕ και μάλιστα στο σκέλος των εθνικών χρηματοδοτήσεων.
3. Ενώ όμως υιοθετεί αυτή τη βαθιά αντιαναπτυξιακή επιλογή, θέτει στόχο ανάπτυξης 3,9% το 2005 για να μπορέσει να δικαιολογήσει μια αισιόδοξη έκβαση των φορολογικών εσόδων και της απασχόλησης. Είναι δύσκολο να σκεφθεί κανείς πώς η ανάπτυξη θα είναι του χρόνου πιο έντονη από εφέτος, όταν το πετρέλαιο θα είναι δυστυχώς πολύ ακριβότερο, το πραγματικό εισόδημα περιορισμένο και τα δημόσια έργα μειωμένα.
4. H φορολογική επιβάρυνση της οικονομίας θα είναι σημαντική και θα προκαλέσει πολλές κοινωνικές αδικίες και οικονομικές στρεβλώσεις. Επειδή οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν απαξιωθεί και υπονομευθεί από την καταγγελτική ρητορεία της ΝΔ, η συλλογή των εσόδων θα βασίζεται όλο και περισσότερο στην εύκολη, αλλά αντιπαραγωγική επιβολή περισσότερων έμμεσων φόρων. Εκτός από το γεγονός ότι αυξημένοι έμμεσοι φόροι σημαίνουν ευθεία μείωση του καταναλωτικού εισοδήματος, οδηγούν επίσης και σε γενικευμένη αύξηση του πληθωρισμού.
5. Το Σχέδιο Προϋπολογισμού υποτίθεται ότι δίνει εξετάσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση για να αποδείξει ότι μειώνει τα ελλείμματα και κάνει την οικονομία μας πιο ανταγωνιστική. Αφού το έλλειμμα του 2004 παραφούσκωσε όσο ήταν δυνατόν με τη μεταφορά μελλοντικών υποχρεώσεων για να ελευθερωθεί η δημοσιονομική διαχείριση των επομένων ετών, η κυβέρνηση παρουσιάζει τώρα μιαν επιφανειακά θεαματική μείωση κατά 2,5% του εθνικού εισοδήματος. Κανένα σύγχρονο κράτος δεν έκανε ποτέ σε μία χρονιά τόσο μεγάλη πραγματική περικοπή του ελλείμματος, ούτε καν η κυβέρνηση Θάτσερ στα πρώτα της άγρια βήματα.
Με λίγα λόγια, το Σχέδιο Προϋπολογισμού δεν φανερώνει την ύπαρξη καμιάς σοβαρής στρατηγικής στον τομέα της οικονομίας, δεν επιτυγχάνει κανέναν στόχο κοινωνικής πολιτικής και δεν διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για μια νέα δυναμική πορεία ανάπτυξης μετά τους Ολυμπιακούς. Απλώς παραπαίει ανάμεσα στην ανεξέλεγκτη τρικυμία που προκάλεσε η ίδια η ΝΔ με τη λεγόμενη «δημοσιονομική απογραφή» και στην εσωτερική αβεβαιότητα των ενδεχόμενων εκλογών του Μαρτίου.
Ο κ. N. Χριστοδουλάκης είναι βουλευτής του ΠαΣοΚ, πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας.
