Οι αποκρατικοποιήσεις προχωρούν μεν, αλλά τα προβλήματα δεν λείπουν. Σε τέσσερις περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων παρατηρούνται δυσκολίες προσαρμογής στο νέο επιχειρηματικό καθεστώς.


Στην Αθηναϊκή Χαρτοποιία, τη γνωστή Softex, γίνονται προσπάθειες «νοικοκυρέματος» αλλά με κόστος αρκετές απολύσεις εργαζομένων. Οι τελευταίοι προετοιμάζουν αντιδράσεις και κινητοποιήσεις. Ο επιχειρηματίας κ. Πάνος Ζερίτης πρόεδρος της Χαρτοποιίας Θράκης που είχε διεκδικήσει την επιχείρηση, επανέρχεται με επιστολή του προς το υπουργείο Ανάπτυξης και τονίζει ότι παρατύπως οι νέοι ιδιοκτήτες πλήρωσαν τίμημα με προεξοφλητικό επιτόκιο 25% ενώ θα έπρεπε το επιτόκιο να είναι γύρω στο 9 ή 10%.


«Η πωλούμενη Αθηναϊκή Χαρτοποιία Softex και όχι ο αγοραστής New Co κατέβαλε στους πιστωτάς 3,5 δισ. δρχ. για την εξόφληση του επί πιστώσει τιμήματος 29,0 δισ. δρχ. ή 94,0 εκατ. δολ.» αναφέρεται στην επιστολή του κ. Ζερίτη. «Πρωτοφανές είναι ότι το επί πιστώσει τίμημα είχε εμφανισθεί διά του απορρήτου Εκθέματος Ε του Προσυμφώνου πώλησης στη New Co της 18.12.98 με το παράνομο και αποκρυβέν προεξοφλητικό επιτόκιο 25% ως τίμημα 29,0 δισ. δρχ. διά του οποίου εξηπατήθη η Βουλή και το Πανελλήνιον και όσοι υπεύθυνοι έπρεπε να εξαπατηθούν», καταλήγει.


«Κανένα απολύτως πρόβλημα δεν υπάρχει με το προεξοφλητικό επιτόκιο ή με την κύρωση της σύμβασης από τη Βουλή», απαντά ο πρώην ειδικός γραμματέας αποκρατικοποιήσεων Δημήτρης Παρασκευάς.«Κατ’ αρχάς δεν είναι απαραίτητο όλες οι συμβάσεις να κυρώνονται από τη Βουλή. Η ΜΕΛ, η Κεραφίνα και η ΑΓΕΤ δεν πέρασαν από τη Βουλή. Το υπουργείο απεφάσισε τότε να κυρώσει από τη Βουλή τη σύμβαση ακριβώς επειδή η οικογένεια Κεφάλα θεωρούσε άκυρες της μετοχές που προέκυψαν από την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του 1984, και έπρεπε να προστατευτούν οι επενδυτές. Η συμφωνία μεταβίβασης έγινε με συμβολαιογραφικό έγγραφο και δεν υπήρξε μυστικότης. Οσο για το επιτόκιο, καθορίστηκε με βάση το Libor και το Athibor δηλαδή τα επιτόκια με τα οποία δανείζονται οι τράπεζες σε Λονδίνο και Αθήνα. Σε αυτό το επιτόκιο βάσης προστέθηκε περιθώριο ρίσκου και ένα επιτόκιο 10% για εξομάλυνση».


Κύκλοι του υπουργείου Ανάπτυξης τόνιζαν πάντως ότι αν υπάρχουν «ασυνέπειες» από την πλευρά των αγοραστών της Softex, τότε η σύμβαση πώλησης θα «τεθεί και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» ενώ όσον αφορά τον κ. Ζερίτη τόνιζαν ότι στη διεκδίκηση της εταιρείας προδόθηκε από υπερβολική αυτοπεποίθηση (ή από κακούς συμβούλους) επειδή δεν μπήκε καν στον κόπο να υποβάλει επιχειρησιακό σχέδιο αναπτύξεως. «Το Βήμα» προσπάθησε κατ’ επανάληψη να επικοινωνήσει με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας και εκπρόσωπο των νέων ιδιοκτητών κ. Φορλίνι, αλλά… η μία ιδιαιτέρα μάς παρέπεμπε στην άλλη επί τριήμερο! Φαίνεται ότι το επικοινωνιακό «πρόσωπο» της Softex ελάχιστα απασχολεί τους νέους ιδιοκτήτες, εξ ου και η προοπτική των απολύσεων εργαζομένων.


* Απολύσεις στη ΒΙΟΜΑΓΝ


Προσπάθειες για τη διάσωση των περίπου 400, υπό απόλυση, εργαζομένων στη ΒΙΟΜΑΓΝ που έκλεισε αναζητούν η ΕΤΒΑ και ο ΟΑΕ. «Η ΕΤΒΑ Finance και ο ΟΑΕ θα εφαρμόσουν τους όρους της σύμβασης που αφορούν τη μη τήρηση των υποχρεώσεων του αγοραστή (ΒΙΟΜΑΓΝ – Βαρβούτης) ενώ η πολιτεία θα εξακολουθήσει με την μεγαλυτέρα κοινωνική ευαισθησία να αντιμετωπίζει, με βάση το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, τα προβλήματα που προκύπτουν από την πτώχευση τόσο στην λειτουργία της επιχείρησης όσο και στους εργαζομένους» δήλωσε προς «Το Βήμα» ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γιάννης Ζαφειρόπουλος.


Οπως είναι γνωστό, ύστερα από τρεις διαγωνισμούς πωλήθηκε το ενεργητικό των εταιρειών ΑΕ Επιχειρήσεων ΜΒΝ και Μακεδονικοί Λευκόλιθοι ΑΕ στη ΒΙΟΜΑΓΝ αντί 1.350 εκατ. δρχ. (μετρητά 300 εκατ. και 4 άτοκες ετήσιες δόσεις των 100, 200, 300 και 450 εκατ. δρχ., η 1η την 30.6.98) η δε υπογραφείσα σχετική σύμβαση κυρώθηκε με τον νόμο 2388/96.


Η λειτουργία της επιχείρησης υπήρξε προβληματική λόγω του σκληρού διεθνούς ανταγωνισμού στα προϊόντα λευκόλιθου, της αδυναμίας είσπραξης επισφαλών απαιτήσεων και της αδυναμίας εξεύρεσης κεφαλαίου κίνησης ή στρατηγικού επενδυτή. Εγιναν όμως και σοβαρά λάθη στο μάνατζμεντ: Η προσπάθεια πλήρους καθετοποίησης της μονάδας οδήγησε τον κ. Βαρβούτη στην απόφαση να εξαγοράσει και τα μεταλλεία Παπαστρατή καταβάλοντας περίπου 250 εκατ. δρχ. Θα πρέπει να προστεθεί και το «φέσι» που έχει δεχθεί η εταιρεία, ύψους 1,2 δισ. δρχ., από πελάτες σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουκρανία με αποτέλεσμα μεγάλα προβλήματα ρευστότητας στην επιχείρηση.


Αλλο πλήγμα για τον κ. Βαρβούτη υπήρξε η αποτυχία εξαγοράς δύο βιομηχανικών «φούρνων» που βρίσκονταν μέσα στον χώρο των μεταλλείων και εκποιήθηκαν ξεχωριστά. Στον πλειστηριασμό πλειοδότησαν άλλοι επιχειρηματίες με αποτέλεσμα να χρειάζεται και άλλη εκταμίευση για να λειτουργήσει αποτελεσματικά το συγκρότημα.


Τα συσσωρευμένα χρέη 7,0 δισ. δρχ., οι απλήρωτοι για έξι μήνες εργαζόμενοι και τα λοιπά πιεστικά οικονομικά προβλήματα οδήγησαν την επιχείρηση στην κατάθεση, στις 23.11.99, αίτησης για πτώχευση. Στις 12.1.2000 το Πρωτοδικείο εξέδωσε απόφαση και όρισε σύνδικο τον δικηγόρο κ. Τσιρώνη. Χαρακτηριστικό είναι ότι η επιχείρηση χρωστάει ακόμη και σε γειτονική ψαροταβέρνα!


* Ανησυχία στην TVX


Εντονη ανησυχία για την επένδυση της μεταλλουργίας χρυσού στη Χαλκιδική, παρά το ότι η TVX Hellas έχει ως σήμερα τηρήσει όλες τις συμβατικές υποχρεώσεις της (έγκαιρη καταβολή των δόσεων, υπερκάλυψη των θέσεων εργασίας) και οι πολιτικοί της περιοχής στηρίζουν τη δημιουργία των μονάδων παρά το όποιο πολιτικό κόστος.


Η επένδυση της καναδικής TVX Gold παραμένει μπλοκαρισμένη στο Συμβούλιο της Επικρατείας, οι κάτοικοι των περιοχών Σταγίρων, Αγίου Γεωργίου και Ρεντίνας δεν θέλουν το εργοστάσιο.


Στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκκρεμούσε η έγκριση περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας παλαιών εγκαταστάσεων μεταλλείου Ολυμπιάδας. Η Επιτροπή Αναστολών του ΣΤΕ χορήγησε αναστολή εκτελέσεως της εγκριτικής πράξης μπλοκάροντας την επένδυση. Η TVX Hellas είχε υποβάλει αίτηση ανακλήσεως της αποφάσεως που πρόσφατα απορρίφθηκε.


Εκκρεμούν επίσης η προέγκριση χωροθέτησης του εργοστασίου χρυσού, η έγκριση της Δασικής Υπηρεσίας για τη διάνοιξη οδών προσπελάσεως στον χώρο όπου σχεδιάζεται το εργοστάσιο χρυσού και η αίτηση ακυρώσεως κατά της χωριστής αποφάσεως του ΥΠΠΟ, που μετά την απόφαση του ΚΑΣ ενέκρινε τη χωροθέτηση του εργοστασίου χρυσού.


Οταν επιλυθούν τα προβλήματα αυτά και το ΥΠΕΧΩΔΕ δώσει την άδεια περιβαλλοντικών όρων και επιπτώσεων (σε περίπου 1-2 μήνες), τότε θα έλθει η σειρά του υπουργείου Ανάπτυξης να δώσει άδεια εγκαταστάσεως και λειτουργίας.


Το χρηματοδοτικό πρόγραμμα που αποτελεί και το «κλειδί» της ιστορίας συμπυκνώνεται σε 130 εκατ. δολάρια για την επένδυση και 40 εκατ. δολάρια για τις λεγόμενες χρηματοδοτικές διευκολύνσεις (bridging facilities). Πρόσφατα το πρόβλημα αυτό φαίνεται ότι επιλύθηκε με την ανάμειξη της Deutsche Bank. Επίσης η συνεργασία της μητρικής καναδικής με την Αυστραλιανή Normandy ισχυροποίησε την οικονομική θέση της εταιρείας και έτσι δημιουργήθηκαν οι αναγκαίες χρηματοδοτικές προϋποθέσεις για την προώθηση του έργου της Ολυμπιάδας. Η Deutsche Bank έχει εξουσιοδοτηθεί να ηγηθεί ομίλου τραπεζών, στον οποίο θα περιλαμβάνονται και ελληνικές τράπεζες για τη χρηματοδότηση του έργου της Ολυμπιάδας στο τμήμα της δανειακής προσφοράς. Η εταιρεία έχει ήδη στη διάθεσή της σχετικό έγγραφο της Deutsche Bank με το οποίο επιβεβαιώνεται η πρόθεσή της για τη χρηματοδότηση του έργου. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) θα κάνει την τελική αξιολόγηση των ευρημάτων των Εφορειών Βυζαντινών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, ενώ η ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας, στις 4 Φλεβάρη 2000, θα συζητήσει τις αιτήσεις ακυρώσεως του έργου που κατέθεσε ο Δήμος Σταγείρων.


Τα ναυπηγεία Αυλίδος


Σε οριακό σημείο βρίσκεται η υπόθεση των ναυπηγείων Αυλίδος. Το εργασιακό καθεστώς είναι το «αγκάθι», αφού ο νέος ιδιοκτήτης κ. Σταύρος Ηλίας ζητεί να προσλάβει τους πρώην εργαζομένους σταδιακά και όχι όλους μαζί, και μάλιστα με τις γενικές συμβάσεις. Η αρχική (προφορική πάντως) συμφωνία προέβλεπε πρακτικά ότι σε περίπτωση που κάποιος επαναπροσληφθείς εργαζόμενος απολυθεί, για παράδειγμα σε ένα εξάμηνο, η αποζημίωσή του θα περιλαμβάνει προϋπηρεσία από την ημέρα που προσλήφθηκε στο ναυπηγείο επί διοικήσεως Λελάκη και μάλιστα με συμβάσεις ειδικότητας που προβλέπουν υψηλότερες αμοιβές. Οι απαιτήσεις των εργαζομένων από την εποχή της προηγούμενης διοίκησης εκχωρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό μετά την κατάθεση αγωγών στην ΕΤΒΑ, η οποία με τη σειρά της έχει ξεχωριστή διαμάχη με τον όμιλο Λελάκη.


Οπως είναι γνωστό, ο κ. Ηλίας μέσω της εταιρείας Elias Shipyards και δύο άλλων εταιρειών ιδιοκτησίας του, κατέβαλε μετρητοίς 2,9 δισ. καθώς και εγγυητική επιστολή ύψους ενός δισ. δρχ. για τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει με την εξαγορά. Η ισχύς της εγγυητικής πάντως λήγει σε λίγες ημέρες.


Υπενθυμίζεται ότι ο νέος ιδιοκτήτης έχει δεσμευθεί να πραγματοποιήσει 1,5 δισ. δρχ. επενδύσεις για τα επόμενα τρία χρόνια και να διατηρήσει 400 θέσεις εργασίας, μεταξύ των οποίων τους 300 ήδη εργαζομένους. Επίσης η μονάδα θα λειτουργήσει ως ναυπηγοεπισκευαστικό σύνολο υποχρεωτικά για πέντε χρόνια ­ ως τον Σεπτέμβριο του 2004. Το ναυπηγείο παραμένει κλειστό, μέσα σε αυτό γίνονται εργασίες συντήρησης, ενώ στον χώρο του παραμένει το βυθισμένο από έκρηξη πλοίο.