Μαρκαντωνάτος Α Γ

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας επανέρχεται επιμόνως προς συζήτηση το άκρως αμφιλεγόμενο ζήτημα, το σχετικό με τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος, χωρίς πάντως έως σήμερα να έχουν προταθεί πειστικές λύσεις στα πολυάριθμα προβλήματα που θα προκύψουν από μια τέτοια εξέλιξη.

Το βέλος του χρόνου, για να θυμηθούμε μια από τις θεμελιώδεις αρχές της σύγχρονης θεωρητικής φυσικής, είναι απαρέγκλιτα στραμμένο προς το άδηλο μέλλον και ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα επιστροφής στο παρελθόν, πρόσφατο ή απώτερο·

Δεν είναι περίεργο που τα τελευταία χρόνια κυρίως στη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επανέρχεται σε ευρεία χρήση ο όρος «κακιστοκρατία» (kakistocracy), δηλαδή η έννοια που δηλώνει τη διακυβέρνηση μιας χώρας από τους χειρότερους πολίτες και γενικότερα χαρακτηρίζει το είδος αυτό διοίκησης όπου επικυριαρχούν οι ανάξιοι και οι ανίκανοι με τα αποχρώντως αναμενόμενα καταστροφικά αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο.

Οι συχνές εκθειαστικές αναφορές διακεκριμένων ξένων μελετητών, αλλά συνάμα και μιας πληθώρας φωτισμένων πολιτικών ηγετών ανά την υφήλιο, στην ευκλεή αρχαιοελληνική μας παράδοση και κυρίως στις περιώνυμες αρετές του αθηναϊκού δημοκρατικού πολιτεύματος ως συντελεστικού παράγοντα αυτοσυνείδησης και πνευματικής ανάτασης ενέβαλαν στο νου μου προβληματισμούς σχετικά με τη διαιώνια λάμψη που εκπέμπει η πολιτική σκέψη των προγόνων μας, όπως αυτή πριμοδοτήθηκε και μνημειώθηκε στα λογοτεχνικά αριστουργήματα της κλασικής εποχής.

Κατ' ευτυχή συγκυρία και παρά τις ανυπέρβλητες αντιξοότητες η χειρόγραφη παράδοση της ελληνικής γραμματείας διέσωσε τη γνωστή τραγωδία του Σοφοκλή «Αντιγόνη» - ένα από τα εμβληματικότερα έργα του αττικού θεάτρου και ευρύτερα ένα απαράμιλλο καλλιτεχνικό ορόσημο του παγκόσμιου δραματολογίου.

Παρά τη βαθύτατη θλίψη που προκαλεί η προϊούσα υποβάθμιση της μελέτης και προβολής του αρχαιοελληνικού πολιτισμού στο πολύπαθο εκπαιδευτικό μας σύστημα, με ιδιαίτερη χαρά αλλά και έντονη ανακούφιση έγινε προσφάτως δεκτή η είδηση ότι επανεισάγεται επιτέλους η διδασκαλία του Επιτάφιου Λόγου του Περικλή στο Γενικό Λύκειο ύστερα από διετή αναιτιολόγητη απουσία.

Το ετήσιο δείπνο προς τιμήν των ανταποκριτών δημοσιογράφων που είναι διαπιστευμένοι να καλύπτουν ειδησεογραφικά τις πολιτικές εξελίξεις τις σχετιζόμενες με τον Λευκό Οίκο

Η ιστορική φάση που διανύουμε δεν είναι ολωσδιόλου μοναδική,

Συχνότατα ακούεται, δίκην ευπρόσδεκτης παραμυθίας, η άποψη ότι η σημερινή βασανιστική κρίση ενέχει τα σωτήρια σπέρματα μιας μεγάλης ευκαιρίας·

Είχαμε εκφράσει την ελπίδα σε πρόσφατη επιφυλλίδα μας («Το Βήμα» της Κυριακής, 21/08/2016) ότι σύντομα θα επανέλθουμε, για να εξετάσουμε έστω και ακροθιγώς το ζήτημα

Εξ αφορμής πρόσφατου άρθρου σχετικά με τη σκοπιμότητα της διδασκαλίας της αττικής διαλέκτου στο Γυμνάσιο («Το Βήμα» της Κυριακής 12 Ιουνίου 2016),

Η διδασκαλία της Ιστορίας στις νέες γενιές έχει στόχο, μεταξύ άλλων, να συνειδητοποιήσουν οι νέοι μας αλλά και να ενστερνιστούν συνάμα

Αυτό το άρθρο δεν τιτλοφορείται τυχαία με τη συγκινησιακά φορτισμένη αποστροφή του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη