Pet Shop Boys – «The Most Incredible Thing»
ΕΜΙ
Η στροφή ποπ καλλιτεχνών στην κλασσική μουσική δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, οι περιπτώσεις του Ελβις Κοστέλο, του Πολ Μακ Κάρτνεϊ ή του Ρούφους Γουέινραϊτ πιο πρόσφατα είναι μόνο μερικές. Επίσης δεν είναι η πρώτη φορά που το επιτυχημένο βρετανικό ντουέτο των Pet Shop Boys καταπιάνεται με το είδος καθώς τόσο η μουσική που έγραψε για το μιούζικαλ «Closer To Heaven» όσο και το σάουντρακ για το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» είχαν έντονο φλερτ με την σύγχρονη ορχηστική μουσική. Το «The Most Incredible Thing» είναι η μουσική που έγραψε για την χορογραφία του εκκεντρικού Χαβιέ Ντε Φρούτος στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Το σίγουρο είναι ότι ακούγοντας το διπλό cd ανυπομονεί κανείς να δει την παράσταση του Ντε Φρούτος και αυτό αποτελεί από μόνο του επιτυχία. Το άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως ενώ ηχητικά κάπως μοιράζεται μεταξύ των ηλεκτρονικών βινιετών που μας έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια και των κλασσικών μοτίβων, τα δεύτερα δεν προσανατολίζονται τόσο προς τα κλασικά αριστουργήματα του παρελθόντος αλλά πάντα διατηρούν αισθητικά την ποπ ταυτότητα του ντουέτου. Δύσκολο επίτευγμα και προφανώς όχι η εύκολη λύση. Ομορφη δουλειά και άκρως χορταστική θα έλεγα. Οσονούπω δε θα κυκλοφορήσουν και το νέο cd τους. ***

Selah Sue – «Selah Sue»
Warner
Η Ζέλα Σου γεννήθηκε πριν από 21 χρόνια στην πόλη Λόιβε του Βελγίου και ότι πιο σπουδαίο έχει καταφέρει μέχρι σήμερα ήταν παίξει σαπόρτ στην συναυλία του Πρινς στην Αμβέρσα το 2010 αλλά και να συμμετέχει στο άλμπουμ του Cee Lo Green, «The Lady Killer». Η ίδια αναφέρει πως οι μεγάλες επιρροές στο μουσικό δρόμο που έχει διαλέξει είναι η Λορίν Χιλ, η Μ.Ι.Α. και η Ερικα Μπάντου και προφανώς δεν έχει άδικο. Τζαζ ερμηνεία από τη μια, σόουλ αισθητική από την άλλη και όλα αυτά μέσα από τριπ-χοπ πολλές φορές διαδρομές. Πολύ όμορφη φωνή και το σημαντικότερο πολλά ωραία τραγούδια όπως το «This World» και το «Mommy». Μπράβο της και μακάρι να συνεχίσει έτσι! ***1/2

The Kills – «Blood Pressures»
Domino Records
Επιτέλους το αγαπητό ντουέτο βρήκε ελεύθερο χρόνο και επανέρχεται ίσως με την ωριμότερη δουλειά που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα. Η Αλισον Μόσαρτ τα πήγε μια χαρά με τους Dead Weather αλλά ήταν καιρός να θυμηθεί και το συγκρότημά της και ο Τζέιμι Χινς μπόρεσε για λίγο να ξεφύγει από την αγκαλιά της αρραβωνιαστικιάς του Κέι Μος ώστε να ηχογραφήσουν το τέταρτο άλμπουμ τους και να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: garage-μπλουζ ροκ με τον φρενήρη ήχο της κιθάρας του Χινς πάντα μπροστά και τα διπλά φωνητικά ως συνήθως να απογειώνουν τις δυνατές συνθέσεις. Το καλό είναι ότι δεν κάνουν εκπτώσεις στον ήχο τους προκείμενου να κολακέψουν τα αυτιά ενός μεγαλύτερου κοινού, όμως η παραγωγή βοηθά ώστε τα έντεκα τραγούδια του άλμπουμ να ακούγονται για καιρό. Ενα εξαιρετικό ροκ άλμπουμ σε μία περίοδο που η κιθάρα έχει χάσει την αίγλη της. ***1/2

Hiromi – «Voice»
Telarc International
Το νέο άλμπουμ της γιαπωνέζας, κλασικά εκπαιδευμένης, τζαζ πιανίστριας, Χιρόμι Ουεχάρα περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία όπου την καθιέρωσαν όπως είναι η βιρτουοζιτέ και το βελούδινο ατμοσφαιρικό παίξιμο της αλλά και του ταλέντο της στη σύνθεση. Η θητεία της κοντά στον Τσικ Κορία, οι περιοδείες αλλά και οι ηχογραφήσεις μαζί του την έχουν βοηθήσει να αναπτύξει μία ευελιξία στο ρεπερτόριό της καθώς και την απαιτούμενη αυτοσυγκράτηση ώστε να μην ξεφεύγει από το πρωταρχικό πλάνο της. Πολύ καλό και το συγκρότημά που την συνοδεύει οι Sonicboom. Ενας συνδυασμός post bop, jazz fusion, progressive rock και κλασικής αφού δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την πρωταρχική αγάπη της χαρίζοντας μας μία ενδιαφέρουσα εκδοχή της «Σονάτας για πιάνο Νο. 8» του Μπετόβεν. Ξεχωριστή δουλειά σίγουρα! ***1/2

Harry Connick Jr – «In Concert On Broadway»
Sony Music
Σπουδαίο ταλέντο που δεν μοιράζεται μόνο μεταξύ μουσικής και υποκριτικής καθώς όσον αφορά την πρώτη έχει διαπρέψει τόσο ως πιανίστας όσο και ως τραγουδιστής αλλά και ως bandleader. Αυτή η δουλειά δεν είναι άλλο από την αποτύπωση των πρόσφατων sold-out εμφανίσεών του τον Ιούλιο του 2010 στο θέατρο «Neil Simon» στο Μπρόντγουεϊ. Ενα χορταστικό πρόγραμμα τόσο με δικές του δουλειές όσο και με ερμηνείες σε κλασικά κομμάτια με το οποίο επιβεβαιώνει, ακόμη και σε εκείνους που δεν τον πολυσυμπαθούν, γιατί είναι τόσο αγαπητός στην Αμερική όπου έχει πουλήσει συνολικά περισσότερα από 25 εκατομμύρια άλμπουμ και κερδίζει όλα τα βραβεία που τον αφορούν. Αυτό που μου αρέσει σε αυτό το άλμπουμ είναι η τεχνική του σε κομμάτια όπως τα «The Way You Look Tonight» και «Besame Mucho» όπου δεν καταφεύγει στην ευκολία. Ενα ευχάριστο άλμπουμ που ακούγεται όλες τις ώρες. Χρειάζονται κι αυτά! ***