Βερολίνο, αποστολή

Το όνομα Σεργκέι Ντοβλάτοφ δεν είναι διαιτέρως γνωστό, κάτι φυσικό εξάλλου, αφού ο Ρώσος ποιητής δεν έγινε ποτέ διάσημος όσο ζούσε. Πέθανε πρόωρα σε ηλικία 48 ετών και σε αντίθεση με τον σύγχρονό του Γιόζεφ Μπρόντσκι (ο οποίοςμ έκανε καριέρα εξόριστος), ο Ντοβλάτοφ δεν είδε ποτέ την δουλειά του δημοσιευμένη. Αν και τελικά αυτή η δουλειά, τα ποιήματα και τα κείμενά του βρήκαν πιστούς οπαδούς μετά τον θάνατό του το 1990, ο οποίος συνέπεσε με την κατάρρευση του Κομμουνισμού.

Στον Σεργκέι Ντοβλάτοφ είναι αφιερωμένη η ταινία του Ρώσου Αλεξέι Γκέρμαν Τζούνιορ «Ντοβλάτοφ» η οποία προβλήθηκε εντός συναγωνισμού στην Μπερλινάλε το Σάββατο. Ο Γκέρμαν μας μεταφέρει στο Λένινγκραντ, Νοέμβριο του 1971, την εποχή που ο Ντοβλάτοφ προσπαθούσε να βρει τρόπους για να εκδώσει ποιήματά του, χωρίς να υποκύψει σε συμβιβασμούς που δεν ήθελε. Ομως τα γραπτά του διαρκώς λογοκρίνονταν, χαρακτηρίζονταν αντικαθεστωτικά και το γεγονός ότι ο δημιουργός τους ήταν Εβραϊκής καταγωγής έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα για αυτόν.

Ο Γκέρμαν έφτιαξε μια πολιτική αλληγορία που παρότι δείχνει εποχής αφορά το σήμερα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρίοπο. Παρακολουθούμε μια ταινία βουτηγμένη στις ιδέες, την λογοτεχνία, την Τέχνη, τον κινηματογράφο και τη διανόηση και όλα αυτά απέναντι σε ένα ασφυχτικό, καταπιεστικό καθεστώς στο οποίο τίποτε προκλητικό δεν μπορούσε να είναι καιμ αποδεκτό. Και είναι τελικά μια ταινία που σε αφήνει συναισθηματικά πλούσιο, έχοντας την ελπίδα για την καλυτέρευση ως λάβαρό της.