στη μπούκα

Καλό φθινόπωρο.

nnn

Η μπούκα επιστρέφει, λίγο αλλιώς, όπως όλα άλλωστε –καθέτως πλέον και όχι οριζοντίως.

nnn

Επτά παραστάσεις, επτά έργα του αρχαίου δράματος, επτά σκηνοθέτες, επτά διαφορετικές προσεγγίσεις: Ενας πρώτος συνολικός απολογισμός, λίγο προτού το καλοκαίρι γίνει τελείως παρελθόν και το φθινόπωρο, με τις πρώτες πρεμιέρες της σεζόν, γίνει παρόν.

nnn

Η Επίδαυρος άνοιξε και έκλεισε με Αισχύλο και δύο παραστάσεις («Επτά επί Θήβας» και «Πέρσες») και ενδιαμέσως φιλοξένησε μία του Σοφοκλή («Οιδίπους επί Κολωνώ»), τρεις του Ευριπίδη («Βάκχες», «Αλκησ» και «Μήδεια») και μόνον μία κωμωδία του Αριστοφάνη, την «Ειρήνη».

nnn

Πέρα από τη μεγάλη συζήτηση γύρω από το πώς θα έπρεπε να στήνεται το Φεστιβάλ στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το καλοκαίρι που μας πέρασε εμπεριείχε ενδιαφέροντα στοιχεία.

nnn

Η επανάληψη των «Επτά» από τον Τσεζάρις Γκραουζίνις επέτρεψε στον Γιάννη Στάνκογλου να ολοκληρώσει το ταξίδι του στον ρόλο του Ετεοκλή.

nnn

Ο κατά τα άλλα ατυχής Οιδίπους επιβεβαίωσε τη στόφα κορυφαίου τραγικού ερμηνευτή που διαθέτει ο Δημήτρης Λιγνάδης.

nnn

Η Μήδεια οδήγησε τη Μαρία Ναυπλιώτου στην πιο μεστή ίσως ερμηνεία της, σε μια αμφιλεγόμενη εκδοχή της τραγωδίας.

nnn

Με την «Αλκηστη» η Κατερίνα Ευαγγελάτου «κλείδωσε» μια θέση στη σκηνοθεσία του αρχαίου δράματος και, τέλος, η «Ειρήνη» των Κυπουργού – Αρβανιτάκη – Πανούση κατάφερε να καταθέσει καινοτόμα στοιχεία, ανανεώνοντας την κωμωδία σε μουσικά και βιντεοσκοπικά μονοπάτια.

nnn

Με τους «Πέρσες» τα Επιδαύρια κέρδισαν και το στοίχημα και τις εντυπώσεις του φινάλε: Ο Αρης Μπινιάρης κατάφερε να προτείνει μια ολοκληρωμένη πρόταση, σκηνοθετική και μουσική, με αφετηρία το αρχαίο μέλος. Μέγας πρωταγωνιστής, ο Χορός των «Περσών», με ρυθμό και μέτρο, αγκάλιασε την αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστρια, όχι μόνον της αισχύλειας τραγωδίας, αλλά και όλου του Φεστιβάλ.

nnn

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ερμήνευσε τη βασίλισσα των Περσών Ατοσσα, κόρη του Κύρου, σύζυγο του Δαρείου και μάνα του Ξέρξη, αφήνοντας το σημάδι της. Οχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο έκανε την επίκληση και τον εν συνεχεία στροβιλισμό της, αλλά γιατί τελικά προσέδωσε στον ρόλο της τα χαρακτηριστικά του, από το μεγαλείο και την αλαζονεία στην πτώση χωρίς επιστροφή –στη φωτογραφία.