«Ιων» για δύο

«Σαν αστυνομικό μυθιστόρημα, και μάλιστα μπεστ σέλερ, διάβασα τον «Ιωνα» του Ευριπίδη. Είχα αγωνία, σελίδα-σελίδα, να δω τι θα γίνει παρακάτω» λέει η Ιόλη Ανδρεάδη που αποδέχθηκε με το έργο του Ευριπίδη την πρόσκληση του Θοδωρή Γκόνη, καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Φιλίππων, να συμμετάσχει στον εορτασμό των εξήντα χρόνων του θεσμού.

«Είχε απίστευτο σασπένς το έργο, και ενώ το είχα διαβάσει μικρότερη, τώρα το κατάλαβα αλλιώς».

Ετσι ξεκίνησε για την παράσταση: πρώτα μετέφρασε το έργο και ύστερα σε συνεργασία με τον Αρη Ασπρούλη κατέληξαν στην εκδοχή για δύο πρόσωπα. Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής και η Δήμητρα Χατούπη ανέλαβαν τους ρόλους. «Η γλώσσα του Ευριπίδη», λέει η Ιόλη Ανδρεάδη, «σχεδόν μπορεί να μιληθεί –κατά το ήμισυ, τουλάχιστον».

Η σπουδασμένη εντός και εκτός Ελλάδας δημιουργός, περνάει μέσα από τη γραφή και τη σκηνοθεσία. «Η γραφή με βοηθά να κατανοήσω. Κι αν «πειράζω» τα κείμενα δεν είναι για να τα αλλάξω, αλλά για να τα κατανοήσω».

Με τη σχέση υιού – μάνας στον πυρήνα, η παράσταση φέρνει στη σκηνή τον Ιωνα, ο οποίος βλέποντας μια παράξενη γυναίκα –η Κρέουσα κάθεται ανάμεσα στο κοινό -, νιώθει μια ιδιαίτερη έλξη που τον οδηγεί να της διηγηθεί τη ζωή του.

Στη θεατρική εκδοχή για δύο, ο Ιων θα ενδυθεί τους άλλους ρόλους, απέναντι στη μητέρα του. Θα γίνει Ερμής αλλά και δύο γυναίκες του Χορού, Ξούθος, Παιδαγωγός, Υπηρέτης και Πυθία. Οι αλλαγές του, επί σκηνής, θα έχουν διαφορετικά χρώματα. Από την πλευρά της η Κρέουσα, με ένα τεράστιο πανί σε αποχρώσεις του κόκκινου –σαν τον ομφάλιο λώρο –αναζητεί το παιδί που έχασε.

«Ο Ιων αναγνωρίζει σε αυτή τη γυναίκα κάτι –ίσως να ήθελε να είναι η μητέρα του. Ανάμεσά τους ξεκινά ένα παιχνίδι που μοιάζει πραγματικό και στο τέλος ταυτίζεται με την ίδια τη ζωή τους» λέει η σκηνοθέτρια. «Πάντα με ενδιέφερε να ακούω ιστορίες από τις ζωές των δικών μου ανθρώπων. Ηθελα να ξέρω μικρές λεπτομέρειες των γιαγιάδων και των παππούδων μου, γιατί με τον τρόπο αυτόν φίλτραρα δικά μου πράγματα, βιώματα, εμπειρίες. Στο έργο υπάρχει μια διπλή αναζήτηση».

Μέσα σε ένα άχρονο τόπο, χωρίς στοιχεία που να παραπέμπουν ούτε στο χθες ούτε στο τώρα, ο «Ιων» της Ιόλης Ανδρεάδη έχει κάτι από τη σχέση με τα παιδιά –που είμαστε, που θυμόμαστε, που θέλουμε να αποκτήσουμε.

Σύμφωνα με τον μύθο, η Κρέουσα, κόρη του βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα, έμεινε έγκυος χωρίς τη θέλησή της από τον θεό Απόλλωνα. Γεννά κρυφά από την οικογένειά της και εγκαταλείπει το παιδί, ελπίζοντας στον θάνατό του. Ωστόσο το νεογέννητο μεταφέρεται στους Δελφούς.

Εκεί μεγαλώνει και ορίζεται φύλακας του Μαντείου. Οταν μετά από χρόνια η μητέρα του Κρέουσα θα επισκεφθεί το Μαντείο με τον σύζυγό της Ξούθο για να πάρει χρησμό, γιατί ο γάμος της παραμένει άκαρπος, θα γίνει η μοιραία συνάντηση.