Κάννες, αποστολή

Κάτοχος δύο Χρυσών Φοινίκων για την «Λευκή κορδέλα» (2009) και την «Αγάπη» (2013), ο Αυστριακός σκηνοθέτης Μίχαελ Χάνεκε βρίσκεται και πάλι εντός συναγωνισμού στο φεστιβάλ των Καννών και είναι μάλιστα ο μόνος σκηνοθέτης του εφετινού διαγωνιστικού προγράμματος που έχει κερδίσει το ανώτατο βραβείο της διοργάνωσης.

Στον πυρήνα του σεναρίου της τελευταίας ταινίας του με τον ειρωνικό τίτλο «Happy End», βρίσκεται μια πάμπλουτη οικογένεια του Καλέ, ζωσμένη από διάφορα προβλήματα ψυχολογικής κυρίως φύσης. Νιώθεις ότι η οικογένεια (στα μέλη της οποίας βρίσκονται ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν, η Ιζαμπέλ Υπέρ και ο Ματιέ Κασοβίτς) ενώ τα έχει όλα, τρώγεται διαρκώς με τα ρούχα της ανίκανη να ευχαριστηθεί το παραμικρό.

Αν και σαφώς πιο αδύναμο συγκρινόμενο με την «Αγάπη», το «Happy end» συνδέεται κάπως με το αριστούργημα του Χάνεκε για το οποίο ο σκηνοθέτης λίγους μήνες μετά τον δεύτερο Χρυσό Φοίνικά του απέσπασε και το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Επίσης, το «Happy end» είναι ίσως η πιο παιχνιδιάρικη ταινία του Χάνεκε και διακρίνεται από ένα στοιχείο που δεν συνηθίζουμε σε ταινίες του _ το χιούμορ.

Με την χαρακτηριστική διακριτικότητά του, ο Χάνεκε σχολιάζει θέματα όπως η χρήση του κινητού ως κάμερα μέχρι το πολύ πιο φλέγων πρόβλημα των μεταναστών, για το οποίο τα μέλη της οικογένειας δεν έχουν ιδέα, παρότι το ζουν ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

Βέβαια, τα πάντα υπονοούνται και τίποτε δεν λέγεται ξεκάθαρα, έτσι όπως άλλωστε περιμένεις από ταινία του Χάνεκε. Ο Χάνεκε εξάλλου συνηθίζει να λέει ότι η δουλειά του κινηματογραφιστή δεν είναι να μεταφέρει μηνύματα. «Για τα μηνύματα υπάρχει το ταχυδρομείο.»