Ο Αντρές Σεγκόβια θεωρείται στον κόσμο της κλασσικής μουσικής και ειδικότερα της κλασσικής κιθάρας μυθική προσωπικότητα που συνέβαλλε καθοριστικά στην ανάδειξη και καταξίωση του οργάνου αυτού ως συναυλιακού και σολιστικού.
Η Λίζα Ζώη και ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος, που διέπρεψαν στην Ελλάδα και διεθνώς ως κιθαριστικό ντουέτο, είχαν την τύχη να είναι μαθητές του αλλά και να τους συνδέει μια βαθιά αλληλοεκτίμηση και φιλία μέχρι το τέλος του σπουδαίου αυτού ισπανού βιρτουόζου.
Οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες που έζησαν κοντά του αποτελούν μια ζωντανή μαρτυρία για τον μύθο του Σεγκόβια και αποτέλεσαν το περιεχόμενο της διάλεξης που έδωσε η κυρία Λίζα Ζώη στο πλαίσιο του 26ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κιθάρας στην Πάτρα που ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες. Ο ίδιος δεν είχε διστάσει να εκφραστεί για τους νέους τότε Έλληνες κιθαριστές: «Τους εύχομαι ολόψυχα να κατακτήσουν την υψηλή εκτίμηση του κοινού, όπως κατέκτησαν και τη δική μου», είχε γράψει.
Ο αυτοδίδακτος κιθαριστής
«Ο Αντρές Σεγκόβια Τόρρες υπήρξε ένας αυτοδίδακτος, όπως υποστήριζε, κιθαριστής που γεννήθηκε στο Λινάρες της Ανδαλουσίας τον 19ο αιώνα (1893) και έδωσε το πρώτο του ρεσιτάλ σε ηλικία 16 ετών. O Σεγκόβια δεν υπήρξε ποτέ παιδί – θαύμα, αλλά ούτε καν ένας ασυναγώνιστος δεξιοτέχνης που χρωστάει τη φήμη του σε ακροβατισμούς, ταχύτητες και εντυπωσιακά εφέ με την κιθάρα. Για τον Σεγκόβια ταιριάζει ο τίτλος: “O θεμελιωτής της κλασικής κιθάρας”», ανέφερε στην διάλεξή της η κυρία Ζώη επισημαίνοντας ότι «πράγματι στον Σεγκόβια ο κόσμος της κιθάρας χρωστάει πάρα πολλά αφού η προσφορά του στο όργανο είναι ανεκτίμητη».
«Υπήρξε ο καλλιτέχνης που για έναν ολόκληρο αιώνα – τον εικοστό – εργάσθηκε ακατάπαυστα και πέτυχε να καθιερώσει το υποτιμημένο μέχρι τότε λαϊκό όργανο, σε συναυλιακό. Έδωσε αμέτρητα ρεσιτάλ απ’ άκρου εις άκρον, παρουσιάστηκε στις πιο φημισμένες αίθουσες του κόσμου, εμφανίστηκε σε κονσέρτα με ορχήστρα ως σολίστ και ήταν ο πρώτος που δίδαξε το όργανο διεθνώς σε Master Classes στις Ακαδημίες Κιτζιάνα της Ιταλίας και Σαντιάγο της Ισπανίας», σημείωσε, ενώ αναφορικά με την προσφορά του στην κλασσική κιθάρα πρόσθεσε:
«Ο Σεγκόβια εμπλούτισε το ρεπερτόριο του οργάνου με έργα επώνυμων συνθετών αλλά και με επιλεγμένες μεταγραφές δικές του, ηχογράφησε στις μεγαλύτερες εταιρείες δίσκων πάμπολλα έργα και τέλος αγωνίστηκε μέχρι τα βαθιά του γεράματα για να πετύχει να διδάσκεται η κιθάρα σε Ακαδημίες, Πανεπιστήμια και επώνυμες Μουσικές Σχολές, δίνοντάς της τελικά μια θέση ανάλογη με αυτή που είχαν και τα υπόλοιπα όργανα της συμφωνικής ορχήστρας. Η προσφορά του δεν περιορίζεται μόνο στην εξαίρετη ερμηνεία των μουσικών έργων. Είναι κυρίως η συμβολή του στην ανάδειξη ενός υποβαθμισμένου μουσικού οργάνου, σε όργανο υψηλών καλλιτεχνικών απαιτήσεων. Είναι η μεταμόρφωση της κιθάρας από όργανο απλής συνοδείας σε ρόλο “σολίστ”».
Διαβάστε το κείμενo της διάλεξης
