Χάρης Παπαδόπουλος: Κινηματογράφο κάνουμε αλλά κινηματογραφία δεν έχουμε!

Αυτά είναι μερικά από τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Δεν είναι λίγα και δεν είναι όμορφα. Και εδώ που τα λέμε, δεν έχουν και τόση σχέση με την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή που υποτίθεται ότι ο αφιλοκερδής οργανισμός με την επωνυμία Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου στηρίζει τα τελευταία 40 χρόνια.

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο Ε.Κ.Κ. που ας μην ξεχνάμε υποτίθεται ότι είναι ο κατ’ εξοχήν χρηματοδότης της ελληνικής κινηματογραφίας, το ΒΗΜΑ ζήτησε από ένα θεσμικό πρόσωπο εκτός Ε.Κ.Κ. το οποίο ωστόσο σχετίζεται άμεσα με τον ελληνικό κινηματογράφο να εκφράσει την γνώμη του για το τι συμβαίνει σήμερα στον χώρο.

Το πρόσωπο αυτό είναι ο σκηνοθέτης κ. Χάρης Παπαδόπουλος, ο οποίος επί 17 χρόνια βρίσκεται στην θέση του Προέδρου της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, η οποία με την σειρά της έχει περί τα 1200 μέλη.

Το κείμενό του δημοσιεύεται παρακάτω, αυτούσιο, χωρίς καμία παρέμβαση ή αλλαγή.

—————————————————————-

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ!!!

Δεν θα μπορούσε να απαντήσει κανείς στο ερώτημά σας χωρίς κάποιες διαπιστώσεις για το πως φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση .

∙Μέσα στις συνθήκες της πρωτοφανούς κρίσης που βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια και της έλλειψης ρευστότητας από το Κράτος, οι κατά καιρόν διοικήσεις του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου δεν μπόρεσαν να απαντήσουν στις προκλήσεις των νέων συνθηκών και δεν παρακολούθησαν τις ψηφιακές εξελίξεις που έχουν αλλάξει άρδην το διεθνές κινηματογραφικό τοπίο.

∙Το Ε.Κ.Κ. δεν πέτυχε την ανάδειξή του σε μείζον πλαίσιο στήριξης και ενδυνάμωσης της ελληνικής Κινηματογραφίας, με κύριο άξονα τη δυναμική της νέας γενιάς δημιουργών, ούτε όμως απέκτησε οικονομική ευρωστία ικανή να του επιτρέψει να στηρίξει μια υγιή εθνική κινηματογραφία.

∙Ο Κινηματογραφικός Νόμος 3905/2010 μετέτρεψε το νομικό χαρακτήρα του Ε.Κ.Κ. από Ανώνυμη Εταιρεία με μια μοναδική κρατική μετοχή, σε Κοινωφελές μη Κερδοσκοπικό Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και άλλαξε τη διοικητική του δομή.

Έτσι όμως το Ε.Κ.Κ. μετατράπηκε από ένα διαφανή , ευέλικτο και αποτελεσματικό αναπτυξιακό φορέα, με ετήσια Γενική Συνέλευση, σε έναν κλειστό συγκεντρωτικό αδιαφανή και πολυδάπανο ιδιωτικού χαρακτήρα φορέα που δεν λογοδοτεί πουθενά.

∙Οι διοικήσεις του Ε.Κ.Κ. εκχώρησαν απόλυτες εξουσίες στο πρόσωπο του Γενικού Διευθυντή. Αυτός ο απόλυτος συγκεντρωτισμός εξαφάνισε κάθε πρόσχημα διαφάνειας και αξιοκρατίας. Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος, ή δύο, να διαβάζουν τις δεκάδες προτάσεις που υποβάλλονται ετησίως, να επιλέγουν με αντικειμενικότητα και να αποφασίζουν ποιες θα χρηματοδοτηθούν;

∙Η τακτική αυτή οδήγησε γρήγορα στη δημιουργία ταινιών κυρίως μιας ιδεολογικής αντίληψης, οι επιλογές έγιναν μονοφωνικές και αποκλείστηκε κάθε σοβαρή πρόταση που δεν υπηρετούσε μια συγκεκριμένη τάση ή που στόχευε σε ευρεία απήχηση στο κοινό. Επίσης ενίσχυσε μια ομάδα παραγωγών που συμφωνούν μ’ αυτήν την τάση και απέτρεψε άλλους, αλλά κυρίως απογοήτευσε νέους δραστήριους και δυναμικούς ανθρώπους που θέλουν να μπουν στην παραγωγή αλλά έπρεπε να υποταχτούν.

∙Η κινηματογραφική κουλτούρα αναδεικνύεται και εξελίσσεται από το έργο του συνόλου των κινηματογραφικών δημιουργών. Όχι λοιπόν μεμονωμένα πυροτεχνήματα, χωρίς μια σταθερή βιώσιμη και αναπτυσσόμενη κινηματογραφία. Αλλιώς περιθωριοποιείται μια ολόκληρη σειρά κινηματογραφιστών.

∙Η επικίνδυνη μέθοδος, διχάζω και διοικώ, που επέλεξαν οι διοικήσεις του Ε.Κ.Κ., είτε στον υπαλληλικό ιστό του Οργανισμού, είτε στους Κινηματογραφικούς δημιουργούς, είναι παρωχημένη πολιτική.

Οι Διοικήσεις του Ε.Κ.Κ.:

∙ Λύγισαν στην πολιτική της φθίνουσας δημόσιας οικονομικής ενίσχυσης. Η δημόσια επιχορήγηση προς το ΕΚΚ που ήταν το 2009 περίπου 8 εκατομμύρια ευρώ, έπεσε σταδιακά στα 3,5-4,5 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς διεκδίκηση διεύρυνσης των οικονομικών πηγών του Ε.Κ.Κ.

∙Δεν αντέδρασαν στην απόφαση για την κατάργηση του ειδικού φόρου των εισιτηρίων, που ήταν το οξυγόνο του Ε.Κ.Κ., στερώντας έτσι από την κινηματογραφική παραγωγή 2,5-3 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

∙Δεν υπήρξε καθόλου διαφάνεια στις χρηματοδοτήσεις των προτάσεων, την ανάγνωση σεναρίων, τις εγκρίσεις και τις απορρίψεις, καθώς δεν αναφέρονταν πουθενά κριτήρια επιλογής ή μη της κάθε πρότασης. Το ίδιο ισχύει και για τις εν γένει οικονομικές ενισχύσεις του Ε.Κ.Κ., ενώ ποτέ δεν έχει ανακοινωθεί δημόσια ο τρόπος προώθησης, προβολής και πώλησης των ταινιών σε Ελλάδα και εξωτερικό.

∙Δεν εντόπισαν τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του νόμου 3905/2010, οι οποίες τον κατέστησαν σχεδόν ανενεργό εδώ και 6 χρόνια και δεν εισηγήθηκαν ποτέ την αλλαγή του νόμου ο οποίος όχι μόνο δεν βοήθησε την διεύρυνση των οικονομικών πόρων του Ε.Κ.Κ. αλλά αντίθετα συνετέλεσε ώστε να μειωθούν δραματικά τα διαθέσιμα χρήματα για την παραγωγή ταινιών.

∙Δεν δημοσιοποίησαν ποτέ ένα όραμα πολιτικής τους με βάθος χρόνου, ένα πρόγραμμα συγκροτημένο και κοστολογημένο.

∙Η, βάσει του νόμου, απόδοση του 1,5% του ετήσιου κύκλου εργασιών των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών καθώς και των εταιρειών παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών για την παραγωγή κινηματογραφικών έργων, ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε. Το Ε.Κ.Κ. δεν παρενέβη ποτέ διεκδικώντας αυτό το δικαίωμα.

∙Σήμερα είναι φανερή η ανάγκη για ένα νέο, ευέλικτο, αντιγραφειοκρατικό Νόμο Πλαίσιο για τον ελληνικό κινηματογράφο. Η αλλαγή της νομοθεσίας, ασφαλώς προϋποθέτει ανοιχτό διάλογο μέσα στους κόλπους της Κινηματογραφικής Κοινότητας καθώς και κατανόηση των λόγων και του ρόλου ύπαρξης μιας ανεπτυγμένης Εθνικής Κινηματογραφίας με νέους κανόνες, νέες συνεργασίες, νέο ηθικό κλίμα, σταθερούς πόρους, μακροχρόνιο προγραμματισμό.

∙Η σημερινή δυσάρεστη κατάσταση οφείλεται σε όλα τα παραπάνω, στη διαρκή σχέση εξάρτησης του Ε.Κ.Κ. από το ΥΠ.ΠΟ και κυρίως στην ανυπαρξία διαλόγου ανάμεσα στις εκάστοτε ηγεσίες του ΥΠ.ΠΟ, τις διοικήσεις του Ε.Κ.Κ. και τους επαγγελματικούς φορείς του Κινηματογράφου. Δεν χρειάζονται λεονταρισμοί και μεγάλα λόγια αλλά περίσκεψη και συνεργασία από όλους μας καθώς αποδεικνύεται περίτρανα ότι κινηματογράφο κάνουμε αλλά κινηματογραφία δεν έχουμε!!!