Η επιστροφή του «Ογδοου θαύματος»

Τον αποκάλεσαν τo «Ογδοο θαύμα του κόσμου» και αυτό θα γινόταν το παρατσούκλι του, από τη στιγμή που ο θηριώδης γορίλας Κινγκ Κονγκ έκανε το ντεμπούτο του στις κινηματογραφικές οθόνες στη μνημειώδη ταινία του 1933, σημείο αναφοράς ακόμα και σήμερα. Από τότε ο Κoνγκ δεν έπαψε να επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη και το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η ταινία που από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται στις αίθουσες: «Κονγκ: Η Νήσος του Κρανίου».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο «Κινγκ Κονγκ» υπήρξε «παιδί» των Μέριαν Σ. Κούπερ και Ερνεστ Μπ. Σόντσακ, δύο σκηνοθετών ντοκιμαντέρ οι οποίοι ακριβώς λόγω της δουλειάς τους σε μια εποχή όπου τα ντοκιμαντέρ δεν γυρίζονταν εύκολα, είχαν φάει την περιπέτεια της ζωής με το κουτάλι. Σε συνεργασία με τον συγγραφέα αστυνομικών θρίλερ Εντγκαρ Γουάλας, ο Κούπερ έγραψε το σενάριο του «Κινγκ Κονγκ» και η ιστορία είχε ως εξής: μια ομάδα κινηματογραφιστών καταλήγει στο μη χαρτογραφημένο Νησί της Νεκροκεφαλής, όπου κατοικούν ιθαγενείς, προϊστορικά τέρατα και ένας τεράστιος γορίλας. H πρωταγωνίστρια της ταινίας (Φέι Ρέι) σαγηνεύει τον γορίλα, ο οποίος τελικά αιχμαλωτίζεται από τα εναπομείναντα μέλη της ομάδας και μεταφέρεται στη Νέα Υόρκη για να γίνει σόου εκατομμυρίων δολαρίων… Ο γορίλας θα δώσει το δικό του σόου, η αυλαία του οποίου θα πέσει στην κορυφή του Empire State Building.

Ογδόντα τέσσερα χρόνια μετά, ο σκελετός του μύθου παραμένει ο ίδιος, φυσικά με παραλλαγές. Στη νέα ταινία που σκηνοθέτησε ο Τζόρνταν Βογκτ-Ρόμπερτς, η δράση τοποθετείται το 1973, στο τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ, αλλά και την έναρξη ενός προγράμματος της NASA που υποτίθεται ότι θέλει να χαρτογραφήσει την υδρόγειο από το Διάστημα. Λόγος για τον οποίο μια ετερογενής ομάδα εξερευνητών συγκεντρώνεται στο αχαρτογράφητο νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό, χωρίς να γνωρίζει ότι διασχίζουν το βασίλειο του μυθικού Κονγκ. Ο τεράστιος γορίλας που συναντούν μοιάζει να είναι ο κυρίαρχος του νησιού, αλλά δεν είναι ούτε το πιο βίαιο ούτε το πιο τρομακτικό πλάσμα που κατοικεί εκεί. Τουναντίον, πλάσματα τεραστίων διαστάσεων ξεπετάγονται από παντού (αράχνη, κριάρι, χταπόδι κ.ο.κ.) καθώς η Νήσος του Κρανίου, εντελώς αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, έχει ακολουθήσει τη δική της παράξενη εξελικτική πορεία.

Εκτός από χορταστική περιπέτεια με εντυπωσιακά εφέ που δεν δείχνουν ψεύτικα, το «Κονγκ: Η Νήσος του Κρανίου» έχει στοιχεία πολιτικής αλληγορίας αλλά και μπόλικο χιούμορ.

Η στρατιωτική παράνοια που εκδηλώθηκε τόσο έντονα στον πόλεμο του Βιετνάμ αποκρυσταλλώνεται στο πρόσωπο του στρατιωτικού που υποδύεται ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, ο οποίος έχει κηρύξει έναν παράλογο πόλεμο εναντίον του Κινγκ Κονγκ θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των αντρών του αλλά και των μελών όλης της αποστολής.

Οσο για το χιούμορ, αξίζει να σταθεί κανείς σε μια σκηνή όταν ένας άντρας καταλήγει στο στόμα του γορίλα και ο σκηνοθέτης κάνει cut δείχνοντας έναν άντρα να δαγκώνει με βουλιμία ένα σάντουιτς.

Το αποτέλεσμα είναι μια fan ταινία που ποτέ δεν σε αγριεύει, που σε κάνει να σκέφτεσαι λίγο παραπάνω ενώ τη βλέπεις και που σε διασκεδάζει με την κινηματογραφοφιλία της: στο νησί έχει ξεμείνει ένας αμερικανός στρατιώτης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Τζον Σ. Ράιλι), ο οποίος για ένα μεγάλο διάστημα έζησε εκεί με έναν ιάπωνα εχθρό του που εξελίχθηκε σε φίλο του, μια ξεκάθαρη αναφορά του σκηνοθέτη στην κλασική αντιπολεμική περιπέτεια του Τζον Μπούρμαν «Δυο λιοντάρια στον Ειρηνικό» με τον Λι Μάρβιν και τον Τοσίρο Μιφούνε.

Η ωρίμαση του μύθου

Ο πρώτος «Κινγκ Κονγκ» γυρίστηκε εξ oλοκλήρου στα πλατό των στούντιο της RKO Pictures την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1932 και τo κόστος του δεν ήταν μεγάλο, καθότι η εταιρεία εκείνη την εποχή περνούσε κρίση. Ομως η ταινία έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ εισπράξεων και, παρότι αγνοήθηκε παντελώς από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, όχι μόνο έσωσε την RKO από τη χρεοκοπία αλλά υπήρξε η αφετηρία μιας νέας κατηγορίας στον κινηματογράφο του φανταστικού: είναι η πρώτη των ταινιών με γιγαντιαία τέρατα, είδος που άνθησε τη δεκαετία του 1950 με ταινίες ιαπωνικής κυρίως προελεύσεως, χαρακτηριστικότερη των οποίων είναι ο «Γκοτζίλα», αναφορά στις οποίες γίνεται στο «Κονγκ: Η νήσος του κρανίου».

Εκτός από την πρωτοποριακή για την εποχή που γυρίστηκε τεχνική αρτιότητά της (ειδικά εφέ, μινιατούρες που χρησιμοποιήθηκαν ως μοντέλα για την κατασκευή του θηρίου, έξυπνη κίνηση της κινηματογραφικής μηχανής), το μεγαλείο του Κινγκ Κονγκ συνοψίζεται στα λόγια του νεοζηλανδού σκηνοθέτη των ταινιών «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών» Πίτερ Τζάκσον που το 2005 έδωσε τη δική του άποψη για την ταινία, με έναν δικό του Κινγκ Κονγκ: «Νομίζω ότι ο πρώτος κινηματογραφικός «Κινγκ Κονγκ» παραμένει ίσως το πιο τέλειο μείγμα απόδρασης, περιπέτειας, μυστηρίου και ρομάντζου. Προσφέρει όλα όσα οφείλει να προσφέρει ο «κινηματογράφος της φυγής». Σε μεταφέρει σε σημεία όπου στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να βρεθείς και σου χαρίζει εμπειρίες που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσεις. Και όλα αυτά μέσα σε ένα υπέροχο άρωμα συναισθήματος και φαντασίας».

Η ταινία «Κονγκ: Η Νήσος του Κρανίου» προβάλλεται από την περασμένη Πέμπτη στις αίθουσες σε διανομή Tanweer.