Θρίαμβο γνώρισαν το εφετινό καλοκαίρι στο Λονδίνο διαπρεπείς έλληνες καλλιτέχνες. Ολοι μιλούν για την επιτυχία του διεθνούς φήμης βαρύτονου Δημήτρη Πλατανιά στον επώνυμο ρόλο της όπερας «Nabucco» του Βέρντι στη Βασιλική Οπερα του Κόβεντ Γκάρντεν, του διαρκώς ανερχόμενου σκηνογράφου και ενδυματολόγου Τάκη Χατούπη (Takis) στην οπερέτα «Die Fledermaus» («Η Νυχτερίδα») του Γιόχαν Στράους στη Holland Park Opera, το ετήσιο οπερατικό φεστιβάλ σε ένα από τα ωραία πάρκα του Λονδίνου (με στέγαστρο, φυσικά!), και της σκηνοθέτριας Ροδούλας Γαϊτάνου στην όπερα του Τσαϊκόφσκι «Pique Dame» («Ντάμα Πίκα»), επίσης στη Holland Park Opera.
Το σκηνικό του Τάκη Χατούπη στην οπερέτα «Die Fledermaus» («Η Νυχτερίδα») του Γιόχαν Στράους στη Holland Park Opera
Και ο Θεός ξέρει αν το αξίζουν… Ο Δημήτρης Πλατανιάς, τακτικός επισκέπτης στο Κόβεντ Γκάρντεν σε ετήσια πλέον βάση (μετά τις πετυχημένες εμφανίσεις του ως Πάολο στο «Simon Boccanegra» και τον επώνυμο ρόλο στο «Rigoletto»), άστραψε ακόμη μία φορά στο «Nabucco» με τη λαμπερή, βαρβάτη φωνή του, ιδανική για βερντιανούς ρόλους, στην κατά τ’ άλλα ιδιαίτερα ανιαρή παραγωγή του Ντανιέλε Αμπάτο, γιου του αείμνηστου μαέστρου. «Ο Πλατανιάς απέδειξε ότι είναι γεννημένος βερντιανός βαρύτονος» έγραψε το «Opera Today», «με φωνή που κυμαίνεται από ηρωική σε γλυκιά και απαλή, από στεντόρεια σε ψίθυρο. Η δραματική παρουσία του τού επιτρέπει να ζωντανεύει πειστικά τον βασιλιά σαν τρελαμένο τύραννο και συγχρόνως τρυφερό πατέρα. Η αστραφτερή φωνή του είναι λεία σε όλη της την γκάμα και πλούσια σε χρώματα και αποχρώσεις. Η φωνητική δεξιοτεχνία του εκπέμπει σιγουριά και συνέπεια και, σε συνδυασμό με τη βαθιά μουσικότητα που τον χαρακτηρίζει, του εξασφαλίζει δραματική ελευθερία και του επιτρέπει να δεσπόζει στη σκηνή».
Ο Δημήτρης Πλατανιάς στον «Nabucco» στη Βασιλική Οπερα του Κόβεντ Γκάρντεν
Ο 35χρονος Χατούπης, γεννημένος στο Κιάτο Κορινθίας, είναι απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Δραματικής Τέχνης (RADA) του Λονδίνου. Υπερταλαντούχος, χαρισματικός και εξαιρετικά αγαπητός στους συνεργάτες του, διαπρέπει εξίσου στο θέατρο, στα μιούζικαλ, στην όπερα και στο μπαλέτο κυρίως αλλά όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και διεθνώς (π.χ., σε Φινλανδία, Σιγκαπούρη, Σουηδία κ.α.). Πόσο δύσκολο ήταν να καθιερωθεί ένας Ελληνας στο Λονδίνο, στη Μέκκα του θεατρικού κόσμου; «Η όποια αξία σου πηγάζει από τη δουλειά σου. Δεν έχει σημασία αν είσαι Ελληνας ή Αγγλος ή οτιδήποτε. Αυτό που έχει σημασία είναι το να συγκεντρώνεσαι απόλυτα στη δουλειά σου, στο έργο. Πρέπει να δουλεύεις πολύ σκληρά. Ποτέ δεν αντιμετωπίζω ένα έργο με μεγαλύτερη σοβαρότητα από κάποιο άλλο. Κάθε παραγωγή πρέπει να είναι η καλύτερή μου και πρέπει να της δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Ο ρόλος μου ως σκηνογράφου και ενδυματολόγου είναι να περάσω οπτικά το νόημα του κάθε έργου, της κάθε όπερας ή μπαλέτου μέσα από το πρίσμα της άποψης του σκηνοθέτη και ευτυχώς ως τώρα ήμουν πάντα τυχερός με τους σκηνοθέτες μου».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ