Η διαδρομή Γρεβενά – Αθήνα δεν είναι ιδιαιτέρως μεγάλη, δεν είναι όμως και ιδιαιτέρως μικρή. Πολλοί την έχουν κάνει άλλες φορές με μεγαλύτερη και άλλες φορές με μικρότερη επιτυχία. Η Μαρία Παπαγεωργίου ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Μουσικός και ερμηνεύτρια, ανήκει στη νεότερη εκείνη γενιά δημιουργών που προσεγγίζουν την ελληνική μουσική και το τραγούδι με έναν «εναλλακτικό» (μουσικό) τρόπο και μάλλον διαμορφώνουν «κίνημα». Η Μαρία Παπαγεωργίου ζει και δραστηριοποιείται στην Αθήνα ως μουσικός και δασκάλα φωνητικής. Εκανε το ντεμπούτο της στη δισκογραφία το 2009 με τη συμμετοχή της στον δίσκο «Homo Logotypous» της Δανάης Παναγιωτοπούλου.
Εχει στο ενεργητικό της δύο προσωπικούς δίσκους σε στίχους και μουσικές του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη («Ομορφοι και ηττημένοι» και «Αβουλο θεριό») και ένα συλλεκτικό βινύλιο με τίτλο «3 μοίρες» σε δικά της λόγια και συνθέσεις, ενώ μεταξύ άλλων έχει συμμετάσχει σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών όπως οι Μίλτος Πασχαλίδης, Νίκος Χαλβατζής, Ελεονώρα Ζουγανέλη κ.ά., ως ερμηνεύτρια, μουσικός και συνθέτρια. Εχει γράψει ορχηστρικά θέματα για ταινίες μικρού μήκους και ραδιοφωνικές εκπομπές, έχει υπάρξει performer στο χοροθέατρο Quasi Stellar της χορογράφου Αποστολίας Παπαδαμάκη και μέλος της ομάδας «Κοπέρνικος» του Αγγελου Αγγέλου και της Εμης Σίνη, με την οποία έκανε παιδικές μουσικοθεατρικές παραστάσεις στον Ελληνικό Κόσμο, στο Μέγαρο Μουσικής κ.α.
Μετά από μια άκρως επιτυχημένη σεζόν (sold out) στον Σταυρό του Νότου παρουσιάζει το νέο της προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Μνήμη» (κυκλοφορεί από τη Feelgood Records). Πρόκειται για μια μείξη δυτικότροπης προσέγγισης και ενορχήστρωσης μπλεγμένης με την παραδοσιακή ματιά της Μαρίας Παπαγεωργίου. Το άλμπουμ «Μνήμη» περιέχει οκτώ νέα τραγούδια που υπογράφουν ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, ο Τιμολέων Γκέτσος αλλά και ο Σταύρος Ρουμελιώτης. Ο τελευταίος μαζί με τη Μαρία Παπαγεωργίου ήταν υπεύθυνος για τις ενορχηστρώσεις (με την πολύτιμη σύμπραξη του Κοσμά Λαμπίδη και των υπολοίπων μουσικών) αλλά και για την παραγωγή των νέων αυτών κομματιών που ηχογραφήθηκαν live.
Από το 2009 ως σήμερα η Μαρία Παπαγεωργίου συμπληρώνει επτά χρόνια διαδρομής. Με αφορμή αυτή την καλή επταετία αλλά και τη νέα της δουλειά μιλάει στο «Βήμα της Κυριακής» για την πορεία της, τα μελλοντικά της σχέδια και το γιατί ασχολείται με τη μουσική.
Από το 2009 ως σήμερα είναι επτά χρόνια διαδρομής. Δεν είναι πολλά, δεν είναι και λίγα όμως. Πώς τα χαρακτηρίζεις; Είσαι στους στόχους σου;
«Μου πήρε πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι ο χρόνος είναι σχετικός. Οταν σταμάτησα να συγκρίνω την πορεία μου με αυτήν των άλλων, άρχισα να περνάω καλύτερα και να καταφέρνω πιο πολλά. Οπότε, ναι, σήμερα νιώθω πως όλα έρχονται στην ώρα τους και όταν κάτι δεν έρχεται και στεναχωριέμαι, κάπου μέσα μου ξέρω ότι μάλλον δεν είμαι έτοιμη να το γευτώ ακόμα. Προσπαθώ λοιπόν κάθε μου μέρα να είναι γεμάτη, να είμαι παραγωγική ή… απλά ευτυχισμένη!».


Γιατί ασχολήθηκες με τη μουσική;
«Γιατί είναι αυτό που ξέρω καλύτερα να κάνω. Είναι ο βασικός τρόπος να διατηρώ την ομορφιά μέσα μου και να μπορώ να προσφέρω στους συνανθρώπους μου. Αν σταματήσει να συμβαίνει ένα από τα δύο, τότε θα κάνω κάτι άλλο».
Επέλεξες να κάνεις το συγκεκριμένο επάγγελμα εν μέσω κρίσης της ελληνικής κοινωνίας. Η κρίση τι ρόλο έχει παίξει στην πορεία σου;
«Νομίζω ότι το πιο σωστό εν μέσω κρίσης είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς βαθιά γιατί οι δυσκολίες θα είναι ούτως ή άλλως τόσο πολλές που το μόνο που θα σε βοηθήσει να τη βγάλεις καθαρή είναι να αντέχει τουλάχιστον η ψυχή σου, αν όχι και οι τσέπες σου. Από εκεί και πέρα, καλό θα ήταν να βρούμε τη δύναμη μέσα μας και να είμαστε έτοιμοι και για δεύτερη ή και τρίτη εργασία. Προσωπικά η κρίση με έχει κατεβάσει από τα συννεφάκια μου, με έχει οδηγήσει σε δεύτερη εργασία, με έχει φοβίσει, αλλά με έχει κάνει και πιο ρεαλίστρια. Ολα έχουν δύο πλευρές».


Θεωρείσαι από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες της γενιάς σου. Αυτό σε γεμίζει με περισσότερο άγχος για τη συνέχεια της σταδιοδρομίας σου;
«Νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς να βάζουμε τόσο βαριά επίθετα σε εμένα και σε συναδέλφους της ηλικίας μου γιατί πρέπει να εναποθέσουμε πολλά ακόμα πάνω στη μουσική και την ηθική καισε βάθος χρόνου να μας κρίνει η ιστορία. Το μόνο άγχος μου πια είναι να είμαι συνεπής με το μέσα μου».
Τι είναι η μνήμη;
«Δεν θυμάσαι;».
Τι θέλεις να παίρνει ο κόσμος φεύγοντας από τις συναυλίες σου;
«Κάθαρση. Να γεμίσει το μέσα και όντας λίγο πιο γεμάτος να συνεχίσει τη δύσκολη καθημερινότητά του. Πρέπει να σου πω πάντως πως νιώθω περήφανη για το ήθος του κόσμου που συνειδητά παρακολουθεί τις παραστάσεις μας. Είναι όλοι τους υπέροχοι».


Τα σχέδια σου για φθινόπωρο – χειμώνα; Και φυσικά και για το καλοκαίρι!
«Τον Αύγουστο θα είμαστε στο River Party στο Νεστόριο της Καστοριάς, στο Μέτσοβο, στην Ιτέα, στην Αταλάντη, στα Σύβοτα και θα αποχαιρετήσουμε το καλοκαίρι κάπου στα τέλη Σεπτεμβρίου στην Ελευσίνα. Θα έχω την τιμή να συμμετέχω στη μεγάλη συναυλία της Μελίνας Κανά στην Τεχνόπολη, καθώς και στο τριήμερο Φεστιβάλ του Σταυρού του Νότου, το μέρος που θα μας φιλοξενήσει και αυτόν τον χειμώνα».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ