Aγγελόπουλος για Αμερικανούς

Αιωνιότητα και Ιστορία: Ο κινηματογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου τιτλοφορείται το πλήρες αφιέρωμα που πρόκειται να διοργανωθεί από την Παρασκευή 8 Ιουλίου ως τις 24 του ίδιου μήνα στο Μουσείο Κινουμένων Εικόνων στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Το σημαντικό στοιχείο του αφιερώματος είναι ότι πρόκειται για το πρώτο πλήρες στο έργο του έλληνα σκηνοθέτη που έγινε τα τελευταία 25 χρόνια.

«Ενώ μια νέα γενιά ελλήνων κινηματογραφιστών, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο Γιώργος Λάνθιμος και η Αθηνά-Ραχήλ Τσαγγάρη, κερδίζουν διεθνή αναγνώριση, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξαναδούμε τις ταινίες του Αγγελόπουλου, ένα σινεμά που αντανακλά στο παρελθόν μιλώντας για τους δύσκολους καιρούς στους οποίους ζούμε» είπε ο επιμελητής του αφιερώματος Ντέιβιντ Σουάρτζ, ο οποίος το οργάνωσε με τη βοήθεια της χήρας του Αγγελόπουλου Φοίβης Οικονομοπούλου-Αγγελοπούλου και της κόρης του Κατερίνας.

Θα προβληθούν συνολικώς 13 μεγάλου μήκους ταινίες, όλες σε κόπιες των 35mm, αλλά και δύο μικρού μήκους, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης του, «Η εκπομπή». Το αφιέρωμα αναμένεται να προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον αφού παρά το ότι ο Αγγελόπουλος ανήκει στους μεγάλους μετρ του παγκόσμιου σινεμά, καμία ταινία του δεν έχει διανεμηθεί στην Αμερική τα τελευταία χρόνια.

Καθότι πλήρες, το αφιέρωμα θα καλύψει όλες τις περιόδους του σκηνοθέτη, από τη μυθική «Αναπαράσταση» (1969) –για πολλούς καλύτερη ταινία του –ως το κύκνειο άσμα του, «Η σκόνη του χρόνου» (2009). Από τη δεύτερη κιόλας ταινίας του, τις «Μέρες του ’36», ο σκηνοθέτης εξέφρασε τον προβληματισμό του σε θέματα της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Ακολούθησε το αριστούργημα «Ο θίασος» (1975), «Οι κυνηγοί» (1977), ο «Μεγαλέξανδρος» (1980) και το «Ταξίδι στα Κύθηρα».

Με το ανθρωποκεντρικό «Τοπίο στην ομίχλη» (1988) ο Αγγελόπουλος αλλάζει ύφος εξιστορώντας τη δραματική πορεία δυο παιδιών που αναζητούν τον πατέρα τους ενώ ο «Μελισσοκόμος» (1986) εγκαινιάζει τη διεθνή καριέρα του αφού ο Αγγελόπουλος είναι πλέον σε θέση να χρησιμοποιεί ξένους ηθοποιούς, όπως ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και ο Σερζ Ρεζιανί. Ο Μαστρογιάνι ξαναβρέθηκε σε ταινία του, το «Μετέωρο βήμα του πελαργού» (1991), στο οποίο συμπρωταγωνιστούσε η Ζαν Μορό, ενώ το 1995 ο Αμερικανός Χάρβεϊ Καϊτέλ ήταν το κεντρικό πρόσωπο ενός άλλου αριστουργήματος, του «Βλέμματος του Οδυσσέα», που απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών.

Τρία χρόνια αργότερα, με το «Μια αιωνιότητα και μια ημέρα», όπου πρωταγωνιστούσε ο Μπρούνο Γκαντς, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο ίδιο φεστιβάλ –η μεγαλύτερη από τις πάμπολλες διακρίσεις του σκηνοθέτη, του οποίου την καριέρα θα συμπλήρωναν το «Λιβάδι που δακρύζει» και «Η σκόνη του χρόνου». Τον Ιανουάριο του 2012 ο Αγγελόπουλος έχασε τη ζωή του στα γυρίσματα της «Αλλης θάλασσας», ταινία που παραμένει ημιτελής.

«Είναι ένας καλλιτέχνης του ουρανού και της απόστασης, του ορίζοντα και των συνόρων» έγραψε ο ιστορικός του κινηματογράφου Ντέιβιντ Τόμπσον. «Τις ταινίες του πρέπει να τις βλέπουμε και να τις νιώθουμε στις μεγαλύτερες οθόνες του κόσμου έτσι ώστε να συμμετέχουμε στα ταξίδια και στις αναζητήσεις του».

Το αφιέρωμα στο Μουσείο Κινουμένων Εικόνων –που θα παρουσιαστεί επίσης στο Κινηματογραφικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης (15 Ιουλίου – 22 Αυγούστου) –πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (Ηνωμένες Πολιτείες) και του Hellenic-American Chamber of Commerce με τη συνεργασία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.