Το αγόρι της καταστροφής

Αλτον Μέγερ. Ενα αγόρι που βγάζει πύρινες λαμπάδες από τα μάτια του, που αντιλαμβάνεται το παραμικρό γύρω του, που διακατέχεται από μια αλλόκοτη ηρεμία αλλά και την αίσθηση ενός ανώτερου σκοπού. Το ανεξήγητο λευκό φως που βγαίνει από τα μάτια του επιβαρύνει την εύθραυστη υγεία του αλλά συγχρόνως το παιδί μπορεί να σπείρει την καταστροφή ή να φέρει την ευδαιμονία… Ο Αλτον Μέγερ (Τζέιντεν Λίμπερερ) είναι το κεντρικό πρόσωπο στον «Εκλεκτό της νύχτας», την τελευταία, άκρως ενδιαφέρουσα ταινία του αμερικανού σκηνοθέτη Τζεφ Νίκολς, η οποία προβάλλεται από την προπερασμένη Πέμπτη και στην Ελλάδα.

Ποιος είναι όμως ο Αλτον Μέγερ που αναζητείται από τις Αρχές οι οποίες κατηγορούν ως απαγωγέα τον βιολογικό πατέρα του (Μάικλ Σάνον) που το πήρε και πάλι στην κατοχή του; Το μόνο που ο πατέρας θέλει είναι να το προφυλάξει. Αντίπαλοί του οι θρησκευτικές αιρέσεις, η αστυνομία αλλά και τα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια που θέλουν για τους δικούς τους λόγους ο καθένας το παιδί… Να λοιπόν για μία ακόμη φορά μετά τις ταινίες «Το καταφύγιο» και «Ενα καλοκαίρι» μια τρομερή σχέση πατέρα – γιου στην καρδιά μιας ταινίας του Τζεφ Νίκολς.

Το προσωπικό στοιχείο

O «Εκλεκτός της νύχτας» ξεκίνησε ως ταινία επιστημονικής φαντασίας. Για πολλά χρόνια η εικόνα που ο Τζεφ Νίκολς είχε στο μυαλό μου ήταν εκείνη δύο αντρών μέσα σε ένα αμάξι ενώ οδηγούν νύχτα σε κάποια εθνική οδό. «Η πλοκή της επιστημονικής φαντασίας γεννήθηκε και αναπτύχθηκε από αυτή την εικόνα» μας είπε τηλεφωνικώς ο 37χρονος σκηνοθέτης. «Εχω όμως αρκετή πείρα πια για να γνωρίζω ότι η πλοκή ή το κινηματογραφικό είδος δεν αρκούν για τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης ιστορίας». Για τον Νίκολς μια ταινία θα πρέπει να έχει κάποια προσωπική σχέση με τον δημιουργό της, να συνδέεται κάπως με τη ζωή του. «Θα πρέπει να υπάρχει ένα συναίσθημα μέσα στην ταινία που να με κινητοποιεί προσωπικά».

Αυτή η προσωπική σχέση της ζωής του Τζεφ Νίκολς με την ταινία που επρόκειτο να γίνει ο «Εκλεκτός της νύχτας» ήρθε έπειτα από δυο χρόνια σκέψης και ενώ ετοιμαζόταν να γράψει το σενάριο. «Είχα μόλις γίνει πατέρας. Ο γιος μου ήταν ενός έτους όταν είχε μια σοβαρή κρίση και βρέθηκε στο νοσοκομείο. Αυτό είναι κάτι πολύ τρομακτικό όταν το βλέπεις να συμβαίνει» είπε ο σκηνοθέτης. Αν και όλα ήρθαν στη θέση τους και η ιστορία της επιληψίας είχε αίσιο τέλος, αυτό που βίωσε με το παιδί του έκανε τον Νίκολς να σκεφτεί καλύτερα τη ζωή. «Για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πόσο πολύτιμη είναι η ζωή του γιου μου αλλά και το πόσο λίγο έλεγχο έχω πάνω της. Νομίζω ότι η ταινία είναι γεμάτη με όλον αυτόν τον φόβο και όλη αυτή την αγάπη που ένιωσα εκείνον τον πρώτο χρόνο που έγινα πατέρας». Ο γιος του Νίκολς ήταν διαρκώς παρών στη σκέψη του σκηνοθέτη όταν η ταινία γυριζόταν. «Αυτό που η εμπειρία με τον γιο μου μού έδωσε να καταλάβω και αυτό που νομίζω θέλησα να περάσω στην ταινία είναι ότι ως γονείς δεν έχουμε πραγματικό έλεγχο της ζωής των παιδιών μας» είπε. «Νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε το περιβάλλον τους, νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε το τι θα γίνουν… αλλά αυτό είναι στ’ αλήθεια ένα μεγάλο ψέμα».

Ο Νίκολς δεν αρνείται βεβαίως ότι οι γονείς στις άκρες μπορούν να επηρεάσουν κάπως τα πράγματα. «Η δουλειά ενός γονέα είναι να προσπαθήσει να καταλάβει το παιδί του και να το βοηθήσει να καταλάβει κι εκείνο τον εαυτό του. Δεν είναι δουλειά μου να πω στο παιδί μου τι να γίνει ή να το μετατρέψω σε κάτι που εγώ θα ήθελα να είναι. Μόνον έτσι τα παιδιά θα είναι προετοιμασμένα όταν θα μας αφήσουν –και πάντα μας αφήνουν».

Ενας νέος Μεσσίας

Ο Τζεφ Νίκολς, που μεγάλωσε στην Εκκλησία των Μεθοδιστών αλλά σήμερα θεωρεί τον εαυτό του «πνευματικό άνθρωπο» και όχι θρήσκο, δεν εκπλήσσεται όταν του λέω ότι κάποιοι μπορεί να δουν στον Αλτον Μέγερ το πρόσωπο ενός νέου Μεσσία. Η γνώμη του; «Προσπαθώ να κάνω ταινίες που να επιτρέπουν στον θεατή να μην παρεκκλίνει από τα πιστεύω του. Δεν θέλω οι ταινίες μου να είναι διδακτικές, δεν θέλω να καθοδηγούν τη σκέψη των θεατών για το οτιδήποτε, είτε αυτό λέγεται θρησκεία, οικογένεια ή πολιτική. Μπορούν όμως αν θέλουν να προσαρμόσουν τα πιστεύω τους στην ταινία μου». Με άλλα λόγια, αν κάποιος δει τον «Εκλεκτό της νύχτας» μέσα από το πρίσμα του χριστιανισμού τότε ναι, ίσως δει έναν μεσσία στην ταινία. Δεν θα είναι λάθος. «Ωστόσο, αυτή η άποψη δεν θα ισχύσει σε κάποιον που δεν θα δει την ταινία υπό το πρίσμα του Ιησού Χριστού».

Ενα ερώτημα είναι αν ο ίδιος ο σκηνοθέτης θεωρεί την ταινία του αισιόδοξη ή απαισιόδοξη γιατί το φινάλε του «Εκλεκτού της νύχτας» αφήνει τον θεατή επίτηδες σε αμηχανία. Ο ίδιος είπε ότι είναι ένας αισιόδοξος άνθρωπος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις ταινίες του δεν δείχνει ασχήμια και πόνο γιατί αυτά εκπροσωπούν τη ζωή. «Οταν βλέπω μια ταινία προτιμώ να βρίσκω την ελπίδα μέσα της από το να μην τη βρίσκω» είπε χαρακτηριστικά. «Αυτό δεν σημαίνει ότι ζω σε έναν άλλο κόσμο. Διαβάζω τους ίδιους τίτλους εφημερίδων με όλους τους άλλους, εκπλήσσομαι καθημερινά βλέποντας τις δυνατότητες του κακού στον άνθρωπο».

πότε & πού:

H ταινία «Ο εκλεκτός της νύχτας» προβάλλεται στις αίθουσες σε διανομή Tanweer.