Παναγιώτης Δούρος: Ο αόρατος σύμβουλος και το παιχνίδι με τη σκιά

Στην πραγματικότητα, η πρώτη φορά που έγινε στ’ αλήθεια μεγάλος θόρυβος γύρω από το όνομα του Παναγιώτη Δούρου ήταν όταν στις 15 Απριλίου ο κ. Δούρος… παραιτήθηκε από τη θέση του διευθυντή του γραφείου υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Δύο ημέρες προτού ο κ. Δούρος παραιτηθεί, εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού κόσμου είχαν ζητήσει τόσο τη δική του παραίτηση όσο και του υπουργού κ. Αριστείδη Μπαλτά. Η γενική εκτίμηση, παρότι δεν ειπώθηκε ποτέ, ήταν ότι κάποιος έπρεπε να πάρει την ευθύνη για το φιάσκο Γιαν Φαμπρ – Ελληνικού Φεστιβάλ. Ο κ. Μπαλτάς δεν φάνηκε διατεθειμένος να καταθέσει τα όπλα, οπότε ο κλήρος έπεσε στον κ. Δούρο.

Ακόμη μια παραίτηση λοιπόν σε μια εποχή όπου οι απομακρύνσεις με διάφορους τρόπους ανθρώπων από θεσμικές θέσεις-κλειδιά είναι μια πρακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Ακριβώς λόγω της υπόθεσης Φαμπρ, ο αδελφός της περιφερειάρχου Αττικής κυρίας Ρένας Δούρου είχε ήδη απασχολήσει ξένα μέσα, όπως η βελγική ιστοσελίδα mouvement.net (φυσικό, αφού ο Φαμπρ είναι Βέλγος). Την 11η Απριλίου, τέσσερις ημέρες πριν από την παραίτηση του κ. Δούρου, τεράστιο άρθρο της ιστοσελίδας αναφέρεται σε όλο το παρασκήνιο της παραίτησης, αρχίζοντας με το ερώτημα «Νεποτισμός ή όχι;».

Το γεγονός προκάλεσε δυσαρέσκεια στην κυρία Δούρου, η οποία μάλιστα έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας. «Παρά την επιστολή της κυρίας Δούρου, εμείς συνεχίζουμε την έρευνα» ήταν η απάντηση της mouvement.net.

Η αλήθεια είναι ότι ο Παναγιώτης Δούρος ήταν ανέκαθεν άνθρωπος που ηθελημένα ή όχι κινούνταν στην αθέατη πλευρά των πραγμάτων. Δεν επεδίωκε προβολή για τον εαυτό του, η φήμη δεν φαινόταν να τον απασχολεί. Αν αναζητήσετε φωτογραφίες του στο Ιnternet δεν θα βρείτε πολλές.

Ακόμη και για την παραίτησή του δεν είπε τίποτε πέρα από την προφανή (και ίσως κάπως passé) αοριστία «για προσωπικούς λόγους» (αυτό μεταφράζεται ως τρέχα γύρευε). Αλλά ακόμη και ως πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Φιλοθέης (στην ίδρυση του οποίου πρωτοστάτησε), ο κ. Δούρος διατήρησε άκρως χαμηλό προφίλ.

Το χαμηλό προφίλ δεν ακυρώνει τη φιλοδοξία του. Απλώς ήταν πάντα καλός στο να λειτουργεί ως σύμβουλος. Στη σκιά. Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι σαν τον consigliere Τομ Χέιγκεν του Ρόμπερτ Ντιβάλ στον «Νονό» του Κόπολα. Ο κ. Δούρος άρχισε να χτίζει το όνομά του ως διοικητικού υπαλλήλου του τότε φεστιβάλ Αθηνών (νυν Ελληνικό Φεστιβάλ) όπου προσελήφθη το 2005 επί διευθύνσεως Γιάννη Καραχισαρίδη. Εξελίχθηκε σε άνθρωπο του αμέσως επόμενου διευθυντή Γιώργου Λούκου αλλά ποτέ δεν φάνηκε στην πρώτη γραμμή του φεστιβάλ. Ενδεχομένως να μην το ήθελε. Από την πλευρά του βέβαια ο κ. Λούκος δεν αναφέρθηκε ποτέ στον κ. Δούρο ως «το δεξί του χέρι». Το γεγονός πάντως είναι ότι μετά την παραίτησή του από το υπουργείο ο κ. Δούρος επέστρεψε στην παλιά θέση του στο Φεστιβάλ. Και ότι ο κ. Λούκος είναι πλέον απών από το Φεστιβάλ.

Οταν έγινε ο διορισμός του κ. Δούρου ως συμβούλου στο γραφείο του αναπληρωτή υπουργού κ. Νίκου Ξυδάκη δεν πέρασε απαρατήρητος. Εκείνο τον καιρό δημοσίευμα του «Βηματοδότη» για τις τοποθετήσεις συγγενικών προσώπων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στην κρατική μηχανή προκάλεσε αντιδράσεις από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως από την κυρία Ρένα Δούρου (πάλι), η οποία εξέδωσε ανακοίνωση (πάλι) δίνοντας τις δικές της εξηγήσεις: «Ο κ. Παναγιώτης Δούρος επιλέχθηκε στη θέση του διευθυντή του γραφείου αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού κ. Ν. Ξυδάκη χάρη στα επαγγελματικά του προσόντα και την προϋπηρεσία του (εργάστηκε επί 11 συναπτά χρόνια στο Γραφείο Προέδρου του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου) καθώς και τις εξειδικευμένες σπουδές του (στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) και φυσικά όχι λόγω… της συγγένειάς του με την περιφερειάρχη» ανέφερε στην επιστολή.

Είναι πάντως μάλλον συμπτωματικό που επί θητείας Παναγιώτη Δούρου στο υπουργείο Πολιτισμού οι απομακρύνσεις και παραιτήσεις θεσμικών προσώπων από θέσεις-κλειδιά έπεσαν βροχή. Καρατομήθηκαν ο Σωτήρης Χατζάκης από τη θέση του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ο («μέντορας» του κ. Δούρου) Γ. Λούκος από τη θέση του διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών, ο Γρηγόρης Καραντινάκης από τη θέση του γενικού διευθυντή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ο Δημήτρης Εϊπίδης από τη θέση του διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Το τελευταίο αντίο επί θητείας Π. Δούρου το είπε ο ίδιος, παραιτούμενος από τη θέση στην οποία είχε καταφέρει να παραμείνει ακόμη και όταν ο κ. Ξυδάκης άλλαξε πόστο από αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Πολιτισμού ανέλαβε ο κ. Μπαλτάς. Με άλλα λόγια, το αφεντικό φεύγει αλλά ο σύμβουλος μένει. Αυτό και αν ήταν μια επιτυχία. Και τώρα δεν μένει παρά να δούμε τι θα κάνει ο κ. Δούρος στο Φεστιβάλ.