Οταν στο τέλος Απριλίου θα έρθει στην Ελλάδα ο Σίβερτ Χόγεμ, ο συνθέτης και τραγουδιστής των Madrugada, θα φέρει μαζί του μια πολύ καλή καινούργια δουλειά, το «Lioness», και ένα σημαντικό παράσημο. Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Ερικ Σκόλμπεργκ γύρισε μια πολιτική τηλεοπτική σειρά, το «Occupied», βασισμένη σε μια ιδέα του Τζο Νέσμπο. Εχει ήδη παιχθεί στις ΗΠΑ, και μαζί με άλλες είκοσι χώρες, όπως Ινδία, Αυστραλία, Καναδά και Μ. Βρετανία, θα τη δει ο μισός πλανήτης. Σε αυτή τη σειρά, την πιο ακριβή στην ιστορία της Νορβηγίας, ζητήθηκε και έγραψε τη μουσική ο Χόγεμ, παρότι και ο ίδιος ο Νέσμπο είναι μουσικός.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο να φτιάχνεις ένα προσωπικό άλμπουμ και να συνθέτεις μουσική για μια τόσο σημαντική πολιτική τηλεοπτική σειρά;
«Το διασκέδασα πάρα πολύ. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που μπορείς να δημιουργήσεις κάτι που σε αντιπροσωπεύει. Καμιά φορά με κουράζει ο εαυτός μου στον συνηθισμένο δρόμο των άλμπουμ, οπότε αυτό ήταν σαν μουσικό διάλειμμα. Ηταν μια χαλαρή πρόκληση. Κάπως δεν με αφορούσε άμεσα και ήταν πολύ απελευθερωτικό αυτό».
Ομως εσύ υπάρχεις μέσα σε αυτή τη μουσική…
«Βέβαια. Είμαι εντελώς περήφανος για αυτά τα τραγούδια, ταιριάζουν και με το υπόλοιπο υλικό μου».
Οσο ετοιμάζεις ένα άλμπουμ, ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που πρέπει να προσέξεις;
«Εχω στο μυαλό μου να μην επηρεαστώ πολύ από κάποια άλλη δουλειά. Ενθουσιάζομαι πολύ με διάφορα ακούσματα και πρέπει να επικεντρωθώ. Νομίζω ότι στις δουλειές μου έχω επιτύχει να είμαι μέσα στο δικό μου στυλ. Εσύ τι νομίζεις;».
Είσαι ξεχωριστός και πολύ αναγνωρίσιμος μουσικά, και άρα πολύ ειλικρινής. Και αυτό ανεξάρτητα από το αν αρέσει ή όχι η δουλειά σου.
«Ακριβώς. Το να αρέσει έρχεται αμέσως μετά».
Δεν έχω καταλάβει αν ως χαρακτήρας έχεις άγχος για το τι θα γράψουν οι κριτικοί για τη δουλειά σου.
«Η κριτική είναι σημαντική, αλλά δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Αν έχεις απλά καλές κριτικές για ένα άλμπουμ τότε αυτή η δουλειά δεν θα αντέξει πάνω από μερικές εβδομάδες γιατί έτσι δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα πάει καλά. Το πιο σημαντικό είναι η σύνδεση με το κοινό. Οταν φτιάχνω τα άλμπουμ, βάζω μόνο τον δικό μου ενθουσιασμό και δημιουργώ μουσική. Δεν αναλύω ποτέ τι θέλουν οι άλλοι από εμένα».
Δεν χρειάζεται να απευθυνθείς στο μέσο κοινό. Το μέσο κοινό ζητάει μεσαία πράγματα.
«Σωστά. Δεν πρέπει να κάνεις αυτό που θέλει το μέσο κοινό, αλλά ούτε κι αυτό που θέλει το δικό σου κοινό, γιατί απλά δεν ξέρεις. Πρέπει να κάνω αυτό που θέλω εγώ».
Σε αυτό το άλμπουμ χρησιμοποίησες ορχήστρα με έγχορδα. Τα τραγούδια έφεραν αυτή την ανάγκη ή το να χρησιμοποιηθεί μια ορχήστρα σε έκανε να φτιάξεις έτσι τα τραγούδια;
«Λίγο από όλα. Ηταν κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό. Το είδος της μουσικής που γράφω το καλούσε. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ορχήστρα εγχόρδων σε οποιοδήποτε άλμπουμ μου, και θα λειτουργούσε μια χαρά, αλλά αυτή τη φορά ήθελα να το κάνω. Βέβαια μερικά τραγούδια γράφτηκαν ενώ δουλεύαμε το άλμπουμ και υπήρχε έμπνευση από το γεγονός ότι είχαμε ορχήστρα».
Το «Lioness» δεν είναι και τόσο σκοτεινό όσο τα προηγούμενα άλμπουμ. Είναι πιο χαρούμενο. Ομως θα σου έλεγα ότι πρέπει να ξεχάσεις ότι θα γίνεις ένας εύθυμος καλλιτέχνης.
«Είναι λάθος να το ονομάζεις χαρούμενο άλμπουμ γιατί δεν είναι. Οι στίχοι είναι αρκετά σκοτεινοί. Τα άλμπουμ μου θα έχουν πάντοτε αυτό το ονειρικό, το ατμοσφαιρικό. Είναι ό,τι σκέφτομαι για τη μουσική ή για τη λογοτεχνία. Είναι η προτίμησή μου. Ερχεται από εμένα αυτό κατά κάποιον τρόπο, από τα σκαμπανεβάσματα της δικής μου διάθεσης».
Υπάρχει κάποιος στίχος στο τελευταίο άλμπουμ που να ήταν πολύ εύκολο να γραφτεί γιατί σε αφορούσε πιο πολύ;
«Στο «Lioness» υπάρχουν μερικές γραμμές που με αντιπροσωπεύουν πολύ καλά. Οπως επίσης και το «The Boss Bossa Nova» είναι ένα ρυάκι συναίσθησης, συνειδητότητας. Και μη γελιέσαι, δεν είναι χαρούμενο τραγούδι».
Εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους;
«Δύσκολη ερώτηση. Πιάνω τον εαυτό μου κατά καιρούς να απομονώνεται. Δεν αφήνω τους άλλους να έρθουν κοντά μου, έχω κάποιους φίλους και έχω την οικογένειά μου και την μπάντα μου. Δεν θα σου πουν πολλοί ότι με γνωρίζουν».
Οι άνθρωποι δεν είναι ταυτόχρονα ο χειρότερος εφιάλτης μας αλλά και η μόνη μας ελπίδα;
«Συμφωνώ. Δεν μισώ τους ανθρώπους για όλα αυτά τα άσχημα που κάνουν, αλλά ταυτόχρονα βλέπω ότι μπορούν να γίνουν πολύ δυσάρεστοι, αγενείς και ενοχλητικοί».
Οταν έρθεις στην Αθήνα να επισκεφτείς ένα σημείο που βρίσκονται πρόσφυγες. Θα σου δώσει μια άλλη ματιά για τη ζωή και τους ανθρώπους που πρέπει να την έχεις.
«Ναι, θέλω να το κάνω. Ολο αυτό με τους πρόσφυγες που ζείτε εσείς οι Ελληνες είναι πολύ πιο ξεκάθαρο για τη ζωή. Στη Νορβηγία δεν χρειάζεται να νοιάζεσαι για τίποτε. Εχουμε μια ζωή γεμάτη προνόμια. Είναι πιεστικό κατά κάποιον τρόπο».
Ομως είσαι γονιός και αυτό είναι καλό για τα παιδιά σου. Τουλάχιστον νιώθεις ασφάλεια.
«Δεν είναι ότι δεν το εκτιμώ. Πραγματικά ζούμε προνομιακά. Η Νορβηγία είναι η πιο ασφαλής και σταθερή χώρα στον κόσμο. Ομως η ζωή δεν είναι μόνο αυτή που ζούμε εδώ».
Ενας διαφορετικός «επαναστάτης» στη Γη θα μπορούσε να βγάλει κάποιους ανθρώπους από το αδιέξοδο; Ενας νέος Μότσαρτ, ένας Ντα Βίντσι, ένας Ντοστογέφσκι;
«Δεν νομίζω ότι η τέχνη μπορεί να βοηθήσει. Δεν νομίζω ότι ένας πίνακας, ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα ή ένα σπουδαίο άλμπουμ θα ήταν επανάσταση. Υπάρχουν λάθη στη δομή της οικονομίας και της κοινωνίας. Στον τρόπο που δουλεύει η κοινωνία, όπως οι νόμοι υπέρ των πλουσίων που είναι κάτι φοβερό. Ούτε όμως ξέρω και τι άλλο θα βοηθήσει. Είναι σαν να μας κοιμίζουν, να μας διασκεδάζουν με τα κοινωνικά δίκτυα και το Internet, με άχρηστα πράγματα που μοιάζουν ενδιαφέροντα».

πότε & πού:

Το πρόγραμμα των συναυλιών: Πέμπτη 21 Απριλίου, Θεσσαλονίκη (Principal Club Theater, Μύλος, Ανδρέα Γεωργίου 56). Παρασκευή 22 Απριλίου, Βόλος (Lab Art, Πολυχώρος Τσαλαπάτα, Ζάχου – Βότση).Σάββατο 23 Απριλίου, Αθήνα (Academy, Πειραιώς 117, Κεραμεικός).Δευτέρα 25 Απριλίου, Ηράκλειο (Cine Studio, Λεωφ. Ικάρου και Ηροδότου 177, Νέα Αλικαρνασσός)

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ