Η «Λούλα» στη σκηνή: η όμορφη φοιτήτρια της Φιλοσοφικής που αναζητεί την ηδονή, έτσι όπως τη «γέννησε» προ εικοσαετίας η πένα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, γίνεται παράσταση. Με θέμα τον γυναικείο οργασμό και την απουσία του, τη χρήση ινδικής κάνναβης, τις σεξουαλικές διαστροφές και τη λαγνεία μέσα στη σύγχρονη Αθήνα, δύο κορίτσια μοιράζονται σκέψεις, εμμονές και ενοχές. Η Λούλα μαζί με τη συγκάτοικο και alter ego της, την Εύη, μοιράζονται την καθημερινότητα σε ένα φοιτητικό διαμέρισμα στα Εξάρχεια τη δεκαετία του ’90. Είναι η ιστορία μιας γενιάς και η προσπάθειά της να ενηλικιωθεί, να ωριμάσει. Στη «Λούλα» η απελευθέρωση περνά μέσα από τα σεξουαλικά ένστικτα. Και όλο αυτό τώρα περνά στο σανίδι.

«Ηρθε η ομάδα και μου ζήτησε το βιβλίο» λέει για την περιβόητη «Λούλα» ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος αναφερόμενος στους Elephas tiliensis που παρουσιάζουν σε δική τους διασκευή το μυθιστόρημά του στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

«Από την πρώτη μας κουβέντα κατάλαβα πώς βλέπουν το βιβλίο. Τους γνώρισα, είδα και την «Περσινή αρραβωνιαστικιά» της Ζατέλη που μετέφεραν στο θέατρο και ομολογώ ότι η παράσταση μου έκανε τρομερή εντύπωση, οπότε δεν είχα κανέναν λόγο να μη συμφωνήσω. Και έτσι προχωρήσαμε. Σκεφθείτε, έκαναν τις 600 σελίδες σαράντα…» και δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τη δουλειά της ομάδας.
Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος αναγνωρίζει στον εαυτό του τη διάθεση εκείνη την εποχή να μιλήσει για αυτά τα πράγματα. «Νομίζω ότι η ανικανότητα μιας κοπέλας που δεν φτάνει σε οργασμό ήταν, είναι, μια προειδοποίηση ότι στο βάθος δεν ευχαριστιόμαστε τη ζωή μας. Δεν θυμάμαι ποια ήταν ακριβώς η αφορμή. Ξέρω όμως ότι τότε θεωρούσα τη λαγνεία πολύ μεγάλο θέμα».
Χωρίς να έχει παρακολουθήσει τη δουλειά της ομάδας κατά τη διάρκεια των προβών, πήγε σε μία από τις πρώτες αναγνώσεις. «Κρατάνε τη δική τους γραμμή στην παράσταση, χωρίς γυμνό ή σεξ, αλλά διατηρώντας την ελευθεριότητα του λόγου και την πορνογραφική διάσταση του κειμένου».
Τι περιμένει; «Το αίσθημα, πάνω απ’ όλα το αίσθημα» λέει αλλά και να «ακούσει τα κορίτσια να ζωντανεύουν στη σκηνή τα λόγια που έχω γράψει. Φαίνεται πως η θεατρική ομάδα βρήκε στο έργο μου μια θεατρικότητα που δεν είχα καταλάβει» καταλήγει.

πότε & πού:

Θέατρο του Νέου Κόσμου – Κάτω Χώρος.
Παραστάσεις: Σάββατο 18.30, Κυριακή 21.30, Δευτέρα και Τρίτη 21.15. Ως τις 8 Μαρτίου.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου.
Σκηνικός χώρος, κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού.
Μουσική: Costinho (Κωστής Ζουλιάτης).
Φωτισμοί – φωτογραφίες: Karol Jarek.
Video: Μικαέλα Λιακατά, Ιάσων Αρβανιτάκης.
Κίνηση: Αλεξάνδρα Καζάζου.
Γλυπτά: Ιωάννα Πλέσσα.
Παίζουν: Ανθή Ευστρατιάδου, Βίκυ Κατσίκα.

Το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου «Λούλα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Η παράσταση είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ