Στοχασμός στην «Ορέστεια»

Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα στο περσινό, 72ο Φεστιβάλ Βενετίας, το «Interruption», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη, συναντά το ελληνικό κοινό (προβάλλεται από τις 28 Ιανουαρίου). Αντιπαραβολή του μύθου της «Ορέστειας» με το σήμερα, το «Interruption», που σημαίνει διακοπή, διαδραματίζεται μέσα σε ένα κατάμεστο θέατρο, όπου μια ομάδα αγοριών και κοριτσιών διακόπτει την παράσταση της «Ορέστειας» και προσκαλεί το κοινό να καθορίσει αυτό την εξέλιξή της. Μέχρι που η κατάσταση ξεφεύγει.

«Στην ταινία υποστηρίζω ότι ο Ορέστης θα έκανε σήμερα αυτό που έκανε και πριν χιλιάδες χρόνια» είπε στο «Βήμα» ο Γ. Ζώης. «Ο πολιτισμός μας είναι ένα πέπλο καθωσπρεπισμού ριγμένο πάνω στην πρωτόγονη φύση μας. Μόλις ξεκουνηθούμε από τη διαβίωσή μας, δεν απέχουμε πολύ από τα να βγουν στην επιφάνεια τα πρώτα μας βίαια ένστικτα. Με έναν μυστήριο τρόπο ο μύθος αντέχει όλες αυτές τις χιλιετίες: φανερώνει κάτι πολύ καλά κρυμμένο μέσα μας, σχεδόν αναλλοίωτο και μόνιμο».

Γυρισμένο εξ ολοκλήρου στο θέατρο Παλλάς το «Interruption» είναι ένα κινηματογραφικό ταξίδι σε ένα no man’s land όπου δύσκολα μπορείς να διαχωρίσεις την αλήθεια από το ψέμα, τη λογική από το παράλογο, τους ανθρώπους από τους ρόλους τους.

Για τον Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου που υποδύεται την ηγετική μορφή των εισβολέων «το ερώτημα δεν είναι τόσο τι θα έκανε ο Ορέστης, αλλά πώς η σημερινή κοινωνία θα αντιμετώπιζε μια τέτοια πράξη. Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ο Ορέστης πράττει το σωστό, με ποιους κανόνες η σημερινή κοινωνία θα τον δίκαζε; Είναι εγκληματίας, είναι ήρωας, είναι τρελός;».

Στην Αλεξία Καλτσίκη, μια από τους αρκετούς ηθοποιούς που εμφανίζονται σε μικρούς ρόλους, αν κάτι άρεσε πολύ στo «Ιnterruption» ήταν ότι υπήρξε μια ιδιαίτερη και ερεθιστική συνεργασία από την πλευρά του ηθοποιού και ένας αποκαλυπτικός γρίφος από την πλευρά του θεατή. «Εχω δει μία φορά την ταινία και αυτό που σίγουρα μπορώ να πω δεν είναι να απαντήσω αν μου άρεσε ή όχι, αλλά το πόσο πολύ με τάραξε» είπε.

Από την πλευρά της, η ηθοποιός Μαρία Καλλιμάνη (στη φωτογραφία σε σκηνή από την ταινία) «διάβασε» την ταινία ως μια μεταφορά, ή μάλλον ένα σχόλιο για «το πώς ο σύγχρονος άνθρωπος, αποχαυνωμένος, ανήμπορος, παρακολουθεί μπροστά στα μάτια του ακόμα και φρικτές πράξεις βίας, χωρίς να αντιδρά, βλέποντάς τες ως θέαμα, σε πλήρη σύγχυση». Η ηθοποιός επισημαίνει «την αίσθηση της αδυναμίας, τον φόβο, την ανικανότητα διάκρισης του τι είναι αλήθεια και τι όχι μέσα από το σύνολο των πληροφοριών που καθημερινά λαμβάνουμε, την άγνοια, αυτό το αισθάνομαι να με συνθλίβουν. Η απεικόνιση όλων αυτών στην ταινία λειτουργεί λυτρωτικά, σαν μια κάθαρση σε αρχαία τραγωδία».

Και αν τελικά ρωτήσουμε τον σκηνοθέτη για ποιον λόγο να δει κανείς το «Interruption», τι θα μπορούσε να απαντήσει; «Για να δει κάτι διαφορετικό που είναι love / hate (αγάπη/ μίσος). Αν είναι hate, μπορεί να σηκωθεί και να φύγει. Αν όμως είναι love, έχει κερδίσει μια ιστορία αγάπης».