Το συνηθίζουμε στην Ελλάδα. Τυποποιούμε, βολεύουμε ανθρώπους κάτω από ταμπέλες και τους καταχωρούμε με πολύ συγκεκριμένο τρόπο στο μυαλό μας. Οποιος λοιπόν έχει κάνει κάποιες επιλογές στην καριέρα του, είναι σα να είναι καταδικασμένος να τις υπηρετήσει μέχρι τέλους, χωρίς να έχει το δικαίωμα να αλλάξει, να ανατρέψει αυτό που ο ίδιος έχει χτίσει. Γι’ αυτό ακριβώς με συγκίνησε τόσο πολύ η περίπτωση της Αννας Αδριανού. Ηθοποιός και σεναριογράφος επιτυχημένων τηλεοπτικών σειρών, θα μπορούσε κάλλιστα να ακολουθήσει την πεπατημένη και στο θέατρο. Να γίνει θιασάρχης, να επιλέξει εύπεπτα έργα που τέρπουν τη μάζα, να συμπρωταγωνιστήσει με ονόματα-κράχτες που αντιμετωπίζουν τους θεατές ως τηλεθεατές. Αντ’ αυτού, στην εφετινή σεζόν, μας εξέπληξε κάτι παραπάνω από ευχάριστα με την ερμηνεία της στην παράσταση «Συγγνώμη», στο ανακαινισμένο Θέατρο Σταθμός στο Μεταξουργείο.
Το έργο της Καταλανής Μάρτα Μπουτσάκα σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και ελεύθερη διασκευή Αννας Αδριανού και Γιάννη Μπότση είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που σχετίζονται με τη βία στους νέους. Η ηθοποιός αφέθηκε άνευ όρων στη σκηνοθετική καθοδήγηση του Τάκη Τζαμαργιά, με αποτέλεσμα να κλείσει τα στόματα όσων αρχικά αναρωτήθηκαν για το τί δουλειά έχει να παίζει σε μια τέτοια παράσταση. Η χημεία της με τον πολύ καλό Λεωνίδα Κακούρη, ο οποίος υποδύεται με κάθε του κύτταρο τον άνδρα της και πατέρα του παιδιού της, προσφέρει μερικές πολύ δυνατές θεατρικές στιγμές που δεν σε αφήνουν αδιάφορο. Ο τρόπος με τον οποίο επιτρέπει στον εαυτό της να τσαλακωθεί, να ξεφύγει από τη βολική ασφάλεια των τηλεοπτικών πλάνων και ευκολιών είναι αξιέπαινος. Στις κοινές σκηνές τους, ο Κακούρης την παρασύρει στα άκρα μαζί του, της χαλάει τα μαλλιά, εξοργίζεται και την εξοργίζει, προσφέροντας πολύ δυνατά στιγμιότυπα μιας πάλης ενός ζευγαριού πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες. Πότε με χιούμορ, πότε με ευαισθησία και πότε με απόγνωση, η ηθοποιός που μας είχε συνηθίσει αλλιώς κι εφέτος αποφάσισε να μας συστηθεί εντελώς διαφορετικά, γκρεμίζει το στερεότυπο που είχε η ίδια δημιουργήσει και δραπετεύει αριστοτεχνικά και πανηγυρικά από μέσα του.
Κι επειδή ο βασικός πρωταγωνιστής του έργου είναι η βία που εκκολάπτεται στους νέους και τους οδηγεί σε φαινομενικά ανεξήγητες συμπεριφορές με μεσολαβητή το κινητό τους και αποτέλεσμα την απώλεια της ελευθερίας τους, οι νέοι ηθοποιοί που πλαισιώνουν το ζευγάρι των γονέων, ξέρουν πολύ καλά τί κάνουν επί σκηνής. Ο Ρένος Ρώτας, ο Γιώργος Βουβάκης, ο Στέφανος Οικονόμου, η Αγγελική Πασπαλιάρη και η Φανή Γεωργακοπούλου συνθέτουν το σμήνος που άλλοτε στρέφεται ενάντια στην κοινωνία και άλλοτε ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.
Και κάπως έτσι, η Αννα Αδριανού, σε μια πολύ δύσκολη θεατρική σεζόν, μας θυμίζει ότι είναι σπουδαίο να ρισκάρουμε, ξαφνιάζοντας πρώτον απ’ όλους τον ίδιο μας τον εαυτό. Η μάνα που υποδύεται, τρωτή και αδύναμη όπως είναι στην πραγματικότητα όλες οι μάνες αυτού του κόσμου, ράβει το παντελόνι του γιου της, ανησυχεί αν τρώει καλά, αν έχει κορίτσι, γιατί από μικρός έκοβε τα φτερά από τις πεταλούδες και μεγαλώνοντας αποφάσισε να κόψει και τα δικά του. Και όλα αυτά, στην παρεξηγημένη γειτονιά του Μεταξουργείου, λίγα βήματα μακριά από τη στάση του Μετρό και σε μια εποχή που χρειάζεται τόσο δυνατά έργα, αν θέλει να ταρακουνηθεί και να αναρωτηθεί τί συμβαίνει κι έχουμε μείνει τόσο μόνοι, τόσο φοβισμένοι και τόσο σαστισμένοι.
_______________________________________
Θέατρο Σταθμός
Βίκτωρος Ουγκώ 55, σταθμός Μεταξουργείο
Κρατήσεις: 2114036322 (17:00 –22:00) & 6948515500
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 20:00
