Το πρόσφατο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian» ήταν σαφές και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: το Τρένο στο Ρουφ βρίσκεται στα δέκα καλύτερα εστιατόρια σε σταθμούς τρένων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πάνε δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια από τότε που η ηθοποιός και σκηνοθέτρια Τατιάνα Λύγαρη έκανε το όραμά της πραγματικότητα, σε πείσμα όσων της έλεγαν: «Είσαι τρελή! Πώς θα κάνεις θέατρο σε ένα βαγόνι;». Η ίδια ήταν αποφασισμένη: «Σε ένα τρένο μπορείς να κάνεις τα πάντα. Από το να στήσεις ένα εστιατόριο μέχρι να ανεβάσεις μια παράσταση. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμη θεατράκι ανάμεσα στις τόσες σκηνές της Αθήνας, αλλά για έναν χώρο ικανό να προσφέρει προσεγμένα site-specific θεάματα. Και παράλληλα, διηγείται την ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων, της περιοχής του Ρουφ και αναδεικνύεται σε έναν σύγχρονο πολυχώρο που είναι σε θέση να τέρψει τους νέους, να διατηρήσει το παλιό καλό αστικό κοινό του και να προσελκύσει και τουρίστες –όπως αποδείχθηκε μέσα από την πρόσφατη διεθνή αναγνώριση».
Με εφετινό σύνθημα το «Θέατρο, αλλά και όχι μόνο…», η φιλόξενη και φιλότεχνη αυτή Αμαξοστοιχία υποδέχεται τη σεζόν με νέα θεατρικά έργα, πρωτότυπες μουσικές παραστάσεις, παιδικό θέατρο, επαναλήψεις των περυσινών επιτυχημένων παραγωγών, αλλά και γαστριμαργικές εκπλήξεις για τους θεατές που θα θελήσουν να ολοκληρώσουν την ψυχαγωγία τους δοκιμάζοντας τα προσεγμένα πιάτα του περίφημου εστιατορίου. «Φαίνεται τελικά ότι εκτός από τον έρωτα είναι και το θέατρο που πρέπει να περάσει από το στομάχι. Το δημοσίευμα με χαροποίησε. Μπορεί ο «Guardian» να επέλεξε μια φωτογραφία του χώρου με τα λευκά λινά τραπεζομάντιλα στα τραπέζια, ωστόσο τα τελευταία δύο χρόνια τα αποσύραμε, ο χώρος έγινε πιο λιτός, προσαρμοσμένος στις απαιτήσεις του κοινού, το οποίο λόγω κρίσης απορρίπτει αυτόματα ό,τι φαντάζει ακριβό. Τα πιάτα όμως παραμένουν ποιοτικά και το Τρένο συνεχίζει ακάθεκτο τη διαδρομή του, ως ο πρώτος χώρος που πρότεινε την εστίαση σε ένα σημείο πολιτισμού» τονίζει η Τατιάνα Λύγαρη.
Εκτός από την πλάτη που γύρισε ο κόσμος στην πολυτέλεια, παρατηρεί ανήσυχη τις ολοένα μεγαλύτερες εκπτώσεις που πραγματοποιούνται στον χώρο του θεάτρου: «Σε κανένα προεκλογικό ντιμπέιτ δεν έχει ακουστεί ποτέ η ερώτηση –και δεν έχει δοθεί ποτέ η απάντηση –«τι θα κάνετε με την παιδεία και τον πολιτισμό;». Και για όποιον πει «μα εδώ καιγόμαστε και πεινάμε», έχω να πω ότι γι’ αυτό ακριβώς καιγόμαστε και πεινάμε, επειδή στην Ελλάδα κανείς ποτέ δεν έδωσε στον πολιτισμό την αξία που του αναλογεί. Επομένως στη συνείδηση του κόσμου η τέχνη μοιάζει αχρείαστη, ειδικά σε τέτοιες εποχές, και κανείς δεν προτίθεται να πληρώσει για αυτήν. Οταν η τιμή του θεατρικού εισιτηρίου έπεσε κάτω από το όριο των 10 ευρώ, ήξερα ότι αυτό είναι η αρχή του τέλους. Το θέατρο στην Ελλάδα ήταν που ήταν υποτιμημένο, τώρα ευτελίστηκε ακόμη περισσότερο. Επρεπε όλος ο κόσμος του θεάτρου να συμφωνήσει ορίζοντας κατώτατη τιμή εισιτηρίου τα 10 ευρώ. Το θέατρο δεν είναι ένα σουβλάκι. Για να παραχθεί δουλεύουν νυχθημερόν και πολύ σκληρά με πρώτη ύλη τον ψυχικό τους κόσμο εκατοντάδες άνθρωποι, οι οποίοι πρέπει να πληρώνονται κανονικά, όπως και ο ιδιωτικός υπάλληλος ή οποιοσδήποτε άλλος εργαζόμενος».
Παράλληλα με τη δράση της στο Τρένο σκηνοθετεί την παιδική παράσταση «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, επαναλαμβάνοντας την περυσινή sold-out επιτυχία. Ο Ιούλιος Βερν έγραφε το 1872 ότι υπάρχουν βαγόνια-σαλόνια, βαγόνια-εστιατόρια, βαγόνια-μπαρ και ότι το μόνο που δεν υπήρχε ήταν «βαγόνια-θέατρα, αλλά πού θα πάει; Κάποια μέρα θα γίνει κι αυτό». Πέρασαν 124 χρόνια και έγινε κι αυτό, στην Αθήνα, το 1996. Του χρόνου το Τρένο στο Ρουφ κλείνει αισίως μία εικοσαετία συναρπαστικής πορείας στις σωστές ράγες.

πότε & πού:

Αμαξοστοιχία-Θέατρο «Το τρένο στο Ρουφ», επί της λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως, πλησίον Μετρό Κεραμεικός.Τηλ. 210 5298.922

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ