Ο Γιάννης Μόραλης έπινε τον καφέ του στο Αιάκειον στο λιμάνι ως τα βαθιά του γεράματα. Ο Χρήστος Καπράλος έχτισε το σπίτι και το στούντιό του μια ανάσα από τη θάλασσα, απέναντι από εκεί όπου σήμερα βλέπει κανείς τη χάλκινη ελληνίδα «Μάνα» του. Ο Νίκος Νικολάου, ο τρίτος της παρέας, κατοικούσε λίγο παρακάτω. Οι «Παρασκευάδες», οι επισκέπτες δηλαδή του Σαββατοκύριακου, το γνωρίζουν ότι η Αίγινα ίσως είναι τελικά πάνω απ’ όλα το νησί των καλλιτεχνών, μια ιδιαιτερότητα η οποία ήρθε έντονα στο φως χάρη στο εφετινό 7ο Φεστιβάλ Φιστικιού το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.
Οσο λοιπόν οι έμποροι πουλούσαν φιστίκια ψημένα, ωμά ή νωπά, γλυκά, αλοιφές, καλλυντικά με συστατικό τον τόσο νόστιμο καρπό στα περίπτερα κατά μήκος της προκυμαίας, δεκάδες(!) ζωγράφοι, γλύπτες, κεραμιστές, οι οποίοι είτε μένουν μόνιμα είτε επισκέπτονται συχνά το νησί, παρουσίασαν έργα τους σε διάσπαρτα σημεία της Αίγινας.
Από τον Πύργο Μάρκελλου με την «έντιμη και καθαρή ζωγραφική» της Στέλλας Κάππου, στο Λαογραφικό Μουσείο με τα πορτρέτα των ανθρώπων του μόχθου της Αίγινας τη δεκαετία του ’60 του Δημήτρη Μαΐλλη (1914-1999) και τις σμιλεμένες πέτρες σε σχήμα φιστικιού του Παναγιώτη Μαρίνη, ως το ξενοδοχείο «Brown» με τα γλυπτά από εγκαταλελειμμένα αντικείμενα σε καρνάγια του Ζαν Ζακ Τεσόν, δεν μπορούσες να μην εντυπωσιαστείς από τον αριθμό των δημιουργικών ανθρώπων που προσελκύει το νησί. Αλλά και τις προσπάθειές τους να συμβάλουν στην ανάδειξη σημαντικών και ανεκμετάλλευτων κτιρίων της Αίγινας, η οποία, ας μην ξεχνάμε, φιλοξένησε κάποτε, έστω και για λίγο, την πρώτη κυβέρνηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους υπό τον Ιωάννη Καποδίστρια. Αυτός ήταν άλλωστε ο σκοπός του έργου «Επιφυλακή» των Κώστα Βαρώτσου, Βένιας Δημητρακοπούλου και Δανάης Στράτου στο Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο και πρώην Φυλακές, το πρώτο δημόσιο κτίριο της Ελλάδας το οποίο παραμένει κλειστό τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ενα πανό-αντικατοπτρισμός που θα ήθελε να λειτουργήσει ως έναυσμα για την ολοκλήρωση της αποκατάστασης και την αξιοποίηση του κτιρίου.
Ωστόσο το highlight του Φεστιβάλ εκτυλίχθηκε στην ψαραγορά του νησιού. Εκεί όπου αφότου οι ιχθυέμποροι μάζευαν και τα τελευταία ψάρια, οι κεραμιστές του νησιού, ή πιο σωστά οι κεραμίστριες, δεδομένης της συντριπτικής υπεροχής τους, άπλωσαν τη δική τους «πραμάτεια». 15 Αιγινίτισσες εξ αγχιστείας συν ένας προσκεκλημένος από την Πάτρα πουλούσαν στο κοινό κεραμικές δημιουργίες τους βάσει της θεματικής «Το Τραπέζι» που προσδιόρισε η Βάσω Καλουδιώτη, επιμελήτρια του εικαστικού προγράμματος του Φεστιβάλ και ιδιοκτήτρια της γκαλερί Εγινα – Αίγινα. Από τα κεραμικά της Θεοδώρας Χωραφά, της πρώτης κεραμίστριας που εγκαταστάθηκε στο νησί, ως τις πάλλευκες δαντέλες από πορσελάνη της Μίκας Βογιατζή ή τα πολύχρωμα σκεύη της Κατερίνας Γιάννακα, μαθήτριας παρεμπιπτόντως των Μόραλη και Νικολάου, «Οι κεραμιστές της Αίγινας στην ψαραγορά» για δεύτερη συνεχή χρονιά θα μπορούσαν να αποτελούν ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα γραφής της σύγχρονης κεραμικής παραγωγής στην Ελλάδα σήμερα.
Και σε αυτή την περίπτωση τον λόγο έχει η πλούσια ιστορία του νησιού. Ο γνωστός από την αρχαιότητα «ξανθός» πηλός της Αίγινας «δακρύζει» όταν το αγγείο γεμίζει με νερό με αποτέλεσμα, όταν αυτή η υγρασία εξατμίζεται, να ψύχεται το υγρό που περιέχει. Στην «κεραμαγορά» του 7ου Φεστιβάλ Φιστικιού το παραδοσιακό αιγινίτικο κανάτι είχε την πρώτη θέση, μια και ο Νάσος Κόκκινος το έχει αναγάγει σε ένα πολύ σικ εξαγώγιμο προϊόν του νησιού με όλη την ιστορία του καταγεγραμμένη στη συσκευασία του.
Η αναβάθμιση του Φεστιβάλ, ανήκει στον πρώτη φορά πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής κ. Γιώργο Καλόφωνο. «Το εικαστικό κομμάτι αποσκοπεί στο να βοηθήσει το Φεστιβάλ Φιστικιού το οποίο στοχεύει στην προώθηση των ιδιαιτεροτήτων του προϊόντος. Σκοπός είναι επίσης να δώσει βήμα στις δημιουργικές δυνάμεις του νησιού οι οποίες συμμετείχαν εθελοντικά, ενώ απώτερος στόχος είναι να προβληθεί το νησί».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ