Κάννες, αποστολή
Με ενθουσιασμό υποδέχτηκε το κοινό την ταινία «Νεότητα» («Υοuth») του Πάολο Σορεντίνο μετά την παρθενική προβολή της, το πρωί της Τετάρτης. Η τελευταία δημιουργία του Ιταλού σκηνοθέτη της βραβευμένης με το ξενόγλωσσο Οσκαρ ταινίας «Ατέλειωτη ομορφιά» είναι ένα από τα πιο ελκυστικά στην όψη αλλά και ουσιαστικά στο περιεχόμενο φιλμ που προβλήθηκαν ως τώρα στις Κάννες.
Η παρουσία του στα βραβεία που θα δοθούν το Σάββατο μπορεί να θεωρηθεί σίγουρη.
Σε ένα πανάκριβο, ειδυλλιακό ξενοδοχείο της Ελβετίας, παρακολουθούμε την καθημερινότητα ορισμένων θαμώνων. Ενας διάσημος Βρετανός μαέστρος, τον οποίο υποδύεται ο Μάικλ Κέιν σε μια απολαυστική ερμηνεία (ενδεχομένως να κερδίσει το βραβείο), έχει αποτραβηχτεί από τα πράγματα και βασανίζεται από δυσάρεστες κυρίως αναμνήσεις. Ενας Αμερικανός σκηνοθέτης (Χάρβεϊ Καϊτέλ) περικυκλωμένος από μια ομάδα νέων σεναριογράφων προσπαθεί να βρει την ιδέα για την επόμενη ταινία του. Η κόρη (Ρέιτσελ Βάιζ) του μαέστρου προσπαθεί να συνέλθει από το γεγονός ότι ο γιός του σκηνοθέτη με τον οποίο ήταν παντρεμένη την παράτησε. Ενας νεαρός ηθοποιός (Πολ Ντάνο) στεναχωριέται που κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά αφού η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν στον ρόλο ενός …ρομπότ όπου δεν φαινόταν καν το πρόσωπό του. Μια ηλικιωμένη ηθοποιός (Τζέιν Φόντα) έρχεται σε σύγκρουση με τον σκηνοθέτη που την ανέδειξε και τώρα του στρέφει την πλάτη.
Θα μπουν και άλλα πρόσωπα στην ιστορία, η νέα μις Υφήλιος και ένας παχύς σαν στρογγυλός σαν ποδοσφαιρική μπάλα πρώην ποδοσφαιριστής που θυμίζει τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Νιότη και γήρας μοιάζουν με εκκρεμές που δεν λέει να σταματήσει με τίποτε. Στιγμές χαράς και στιγμές θλίψης πλάθουν ένα πολύ ιδιαίτερο σύμπαν, άλλοτε αληθινό, άλλοτε λιγάκι υπερβολικό, πάντοτε όμως τρομερό ενδιαφέρον. Και βαθιά συναισθηματικό. Την μια στιγμή νιώθεις ότι η ταινία έχει κάτι από την εκρηκτικότητα του Φεντερίκο Φελίνι, την άλλη κάτι από την παγωμένη ομορφιά του «Πέρσι στο Μαρίενμπαντ» του Αλέν Ρενέ.
«Ο χρόνος είναι το μόνο θέμα που ενδιαφέρει πραγματικά τον κόσμο» είπε ο Πάολο Σορεντίνο στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας. «Πόσο χρόνο έχουμε μπροστά μας; Πόσος χρόνος μας απομένει; Είναι ένα θέμα που πραγματικά μου αρέσει. Οταν γεράσω θα ήθελα να κάνω κι εγώ μια ταινία για την νιότη. Πιθανόν έτσι να επεκτείνω την ζωή μου. Το μέλλον δίνει ελευθερία και η ελευθερία δίνει νιότη.» Σε σχετική ερώτηση του ΒΗΜΑΤΟΣ ο Σορεντίνο είπε ότι δυο ήταν οι λόγοι για τους οποίους αφιέρωσε την ταινία στον Ιταλό σκηνοθέτη Φραντσέσκο Ρόσι που πέθανε εφέτος τον Ιανουάριο. «Πρώτον ήταν μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του ιταλικού κινηματογράφου και δεύτερον συνέλαβα την ιδέα της σχέσης δυο ηλικιωμένων απέναντι στη νιότη ύστερα από μια συνάντησή μου μαζί του.»
Ο μοναδικός σερ Μάικλ Κέιν
Στο πάνελ της συνέντευξης Τύπου ήταν αρκετός κόσμος. Ο Ντάνο, ο Καϊτέλ, η Βάιζ (που διόρθωσε τον συντονιστή Ανρί Μπεάρ όταν την είπε Γουάις) και η Τζέιν Φόντα . Ο άνθρωπος όμως που έκλεψε κυριολεκτικά την παράσταση ήταν ο σερ Μάικλ Κέιν, το χιούμορ του οποίου είναι κυριολεκτικά αστείρευτο. Εχεις την αίσθηση ότι του είναι αδύνατον να πει έστω και μια φράση χωρίς να προσθέσει κάτι αστείο με τον μοναδικό φλεγματικό τρόπο του.
Οταν για παράδειγμα τον ρώτησαν αν αληθεύει ότι η τελευταία φορά που ήρθε στις Κάννες ήταν πριν από 49 χρόνια είπε: «Ναι αλήθεια είναι. Είχα έρθει με μια ταινία ονόματι “Αλφι”. Η ταινία κέρδισε. Εγώ όχι. Δεν ξανάρθα.» Πρόσθεσε όμως ότι για την «Νεότητα» θα πήγαινε οπουδήποτε. «Ο Πάολο Σορεντίνο είναι αυτή την στιγμή ο καλύτερος σκηνοθέτης στον κόσμο.»
Και όταν τον ρώτησαν αν νιώθει άσχημα που ακριβώς λόγω της ηλικίας του τού ζητούν πλέον να παίζει μόνον ηλικιωμένους ήρωες απάντησε ως εξής: «Υπήρξα αρκετά έξυπνος για να επιλέξω να παίζω ηλικιωμένους γιατί αν δεν επέλεγα ηλικιωμένους θα έπρεπε να επιλέξω νεκρούς! Εχω τρία εγγόνια που με χρειάζονται. Αρα καλύτερα ηλικιωμένος παρά νεκρός!»
Ο 82 χρονος ηθοποιός είπε ότι κατάλαβε κάποια στιγμή ότι η καριέρα του αλλάζει όταν έμαθε τον λάθος ρόλο σε ένα σενάριο. «Το σενάριο είχε δυο άντρες, έναν εραστή και έναν πατέρα» είπε. «Νόμιζα ότι με ήθελαν για τον εραστή αλλά τελικά με ήθελαν για τον πατέρα. Τότε κατάλαβα ότι δεν μου ανήκει πια το κορίτσι, άρα η καριέρα μου άλλαζε. Αλλά δεν πειράζει. Γιατί από τότε κέρδισα δυο Οσκαρ.»
