Δύο άνθρωποι περιφέρονται στην Κοιλάδα του Θανάτου της Καλιφόρνιας, ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά πάρκα του κόσμου. Είναι ο Ζεράρ και η Ιζαμπέλ. Εχουν χρόνια να συναντήσουν ο ένας τον άλλον. Οπως σύντομα μαθαίνουμε, κάποτε υπήρξαν παντρεμένοι, έχοντας αποκτήσει και έναν γιο, τον Μάικλ, διάσημο φωτογράφο.
Ο Μάικλ πριν από έξι μήνες έδωσε τέλος στη ζωή του και το μόνο που άφησε πίσω του ήταν ένα γράμμα λέγοντας στους γονείς του ότι, αν θέλουν να τον ξαναδούν, θα πρέπει να επισκεφθούν την Death Valley της Καλιφόρνιας μια συγκεκριμένη ημέρα του Νοεμβρίου του 2014…
Η τόσο παράξενη αυτή σύνοψη ανήκει στην τελευταία ταινία του γάλλου σκηνοθέτη Γκιγιόμ Νικλού και, παρά την τοποθεσία στην οποία γυρίστηκε, φέρει τον ειρωνικό τίτλο «Valley οf love» («H κοιλάδα της αγάπης»). Οσο για τον Ζεράρ και την Ιζαμπέλ, τους υποδύονται ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ και η Ιζαμπέλ Υπέρ, δύο ηθοποιοί που κουβαλούν πάνω τους ένα γενναίο κομμάτι της ιστορίας του γαλλικού κινηματογράφου των τελευταίων 40 χρόνων. Και που όλως περιέργως, παρά το γεγονός ότι και οι δύο έχουν τρομερά μεγάλη φιλμογραφία, μετά την κοινή εμφάνισή τους στην ταινία του Μορίς Πιαλά «Λουλού» το 1980, δεν είχαν ξαναπαίξει ποτέ μαζί στο σινεμά! «Η κοιλάδα της αγάπης» προβάλλεται αυτές τις ημέρες εντός συναγωνισμού στο 68ο Φεστιβάλ Καννών, όπου και θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της.
Η ταινία αναφέρεται σε δύο ανθρώπους αλλά βέβαια και σε ένα τοπίο, την Κοιλάδα του Θανάτου, ο σπόρος από τον οποίο γεννήθηκε το «Valley of love» όταν ο Νικλού επισκέφθηκε τον χώρο στα τέλη του 2012. Μιλώντας για την περιήγησή του στην περιοχή ο σκηνοθέτης τη χαρακτηρίζει «περίπατο σε όνειρο». «Ο «χώρος»» λέει «είναι το μόνο συμπαγές στοιχείο που ασκεί στη φαντασία μου την πιο άμεση επιρροή, όταν τίποτε γύρω από μια ταινία δεν έχει ακόμη δομηθεί και σχεδιαστεί».
Ο Νικλού έμεινε για λίγο στο ράντσο Furnace Creek, ένα από τα σημεία της Κοιλάδας. «Περίμενα τον εαυτό μου» είπε «και έτσι είδα το παιδί, το παιδί που πάντοτε κουβαλούσα μέσα μου και που θα με συντροφεύσει ως τον θάνατο». Και στη συνέχεια είδε τους γονείς της ιστορίας που επρόκειτο να αφηγηθεί. Πρώτα τη μητέρα, δηλαδή την Ιζαμπέλ Υπέρ, με την οποία είχε συνεργαστεί στην «Καλόγρια». Αργότερα είδε τον πατέρα, μόνο που εκείνος αρχικά δεν είχε την εικόνα του Ντεπαρντιέ αλλά του αμερικανού ηθοποιού Ράιαν Ο’ Νιλ. Ο Νικλού μιλάει για «τον άνθρωπο που αγαπά στο «Love story» και τον άνθρωπο που φιλά τη Μαρίζα Μπέρενσον σε μία από τις πιο όμορφες σιωπηλές σκηνές του κινηματογράφου» (στο «Μπάρι Λίντον»).
Μια ταινία όμως δεν φτιάχνεται ποτέ έτσι όπως ακριβώς την έχεις φανταστεί. Την άνοιξη του 2013 ο Νικλού βρέθηκε προ αδιεξόδου, τα χρήματα δεν αρκούσαν, μια αγγλόφωνη παραγωγή είχε οδηγήσει το κόστος στα ύψη. Επρεπε όμως οπωσδήποτε να κάνει αυτή την ταινία. Και τότε, ξαφνικά, πάντα στην Κοιλάδα του Θανάτου, ο Γκιγιόμ Νικλού είδε έναν άλλον Γκιγιόμ, τον για πάντα χαμένο γιο ενός θρύλου: τον Γκιγιόμ Ντεπαρντιέ που πέθανε πρόωρα το 2008 σε ηλικία μόλις 37 ετών. Και μαζί του «είδε» τον πατέρα του, τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ.
HeliosPlus
