Πέθανε σε ηλικία 70 ετών ο συνθέτης και στιχουργός, Βασίλης Δημητρίου, ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του Νέου Κύματος στη δεκαετία του 1960.
Η κηδεία του έγινε σήμερα Τετάρτη στις 2 το μεσημέρι, από το Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας.
Ο ίδιος έδινε σε πρώτο πρόσωπο μια μίνι βιογραφία του:
«Γεννήθηκα στις 12 Απριλίου 1945 στην Αθήνα. Η μητέρα μου ήταν Μικρασιάτισσα και ο πατέρας μου Αθηναίος, τον οποίο και έχασα πολύ μικρός. Τελειώνοντας το Δημοτικό, εργάζομαι ως εμποροϋπάλληλος, ενώ παράλληλα αρχίζω να πηγαίνω σε νυχτερινό Γυμνάσιο και λίγο αργότερα να σπουδάζω μουσική στο Ελληνικό Ωδείο. Το 1966 σταματώ να εργάζομαι ως εμποροϋπάλληλος και ξεκινώ την μουσική μου περιπλάνηση. Είναι η εποχή του Νέου Κύματος.
» Στην μπουάτ «Κατακόμβη» θα συνοδεύσω στο πιάνο πρωτοεμφανιζόμενους, όπως κι εγώ, νέους τραγουδιστές για να συνεχίσω με την Καίτη Χωματά στην «Παράγκα» μέχρι την 21η Απριλίου 1967 όπου η «Παράγκα» θα «κλείσει».
Εκείνο τον καιρό τελειώνει η στρατιωτική αναβολή που έχω και υποχρεώνομαι να καταταγώ στο στρατό και να περάσω τον χειρότερο χρόνο της ζωής μου -τουλάχιστον μέχρι τότε…
» Το 1968 απολύομαι και αρχίζω το νέο μου οδοιπορικό στην Πλάκα και στις Μπουάτ «Ρουλότα», «Κατακόμβη» «Ταβάνια», «Λεωνίδας», «Επερίδες» κ.α. Θα συναντηθώ και θα συνοδεύσω στο πιάνο όλα τα νέα παιδιά εκείνης της εποχής που ξεκινούν ή συνεχίζουν την καριέρα τους.
» Το 1969-70 η τύχη θα το φέρει να γνωριστώ με τη Ραλλού Μάνου, αυτήν την Κυρία και Ιέρεια του Χορού. Η Ραλλού Μάνου μου δίνει την ευκαιρία να γράψω το χορόδραμα «Αστραψε η Ανατολή».
»Αυτό το έργο θα είναι η αφορμή να υπογράψω το πρώτο μου συμβόλαιο με τη μεγάλη δισκογραφική εταιρία εκείνης της εποχής, την ΕΜΙΑΛ-COLUMBIA. Μέσα απ’ αυτό, θα κάνω την πρώτη μου επιτυχία με τη Δήμητρα Γαλάνη και θα σταματήσω να εργάζομαι ως πιανίστας – εκείνη την εποχή δούλευα στις «Εσπερίδες». Όλα παίρνουν τότε ένα καινούργιο δρόμο, αυτόν που συνεχίζω μέχρι σήμερα»…
Στη δεκαετία του 1970 συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες, από τη Σωτηρία Μπέλου και τη Χαρούλα Αλεξίου, ως τον Γιάννη Καλαντζή, τον Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη.
Στη δεκαετία του 1980 αλλά κυρίως σε αυτή του 1990 ο Βασίλης Δημητρίου υπέγραψε τη μουσική ή/και τους στίχους για πολλές τηλεοπτικές σειρές: Εγραψε τους στίχους στο «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά» (1993), στο «Πρόβα Νυφικού» (1995) και «Παλίρροια» (1997) ενώ συνέθεσε τη μουσική για τη σειρά «Η Αγάπη Αργησε μια Μέρα» (1997).
Σημαντικό υπήρξε το έργο του και στο θέατρο. Μεταξύ πολλών άλλων είχε γράψει τη μουσική στις περίφημες παραστάσεις «Φαύστα», «Μήδεια» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Μποστ στη δεκαετία του 1990, καθώς και στις «Νεφέλες» και «Ορνιθες» που ανέβηκαν στην Επίδαυρο το 1994.
