Κέιτ στο «Blasted», Νύφη στον «Ματωμένο γάμο», Κατερίνα στην «Κατερίνα» (Θησείον), Κυρία στις «Δούλες» (Εθνικό – Μικρό Ρεξ), Γκρούεσα στους «Αδελφούς Καραμαζόφ» (Θέατρο Τέχνης). Ενδιαμέσως έπαιξε με εντυπωσιακό τρόπο το κωφάλαλο θύμα του trafficking στο πρώτο επεισόδιο του νέου κύκλου της «10ης εντολής». Για του χρόνου έχει ήδη κλείσει: «Οδύσσεια» στο Πίκολο Τεάτρο (Μιλάνο), επανάληψη της «Κατερίνας» και Ιρίνα στις «Τρεις αδελφές» του Τσέχοφ στις αρχές του 2016 (στο Πορεία). Γι’αυτό και η Λένα Παπαληγούρα δεν θα παίξει αυτό το καλοκαίρι και θα κάνει διακοπές.

Ποσότητες

«Ομολογώ πως πίστευα ότι το ένα θα διαδέχεται το άλλο, αλλά βρέθηκα να έχω δύο πρόβες και μία παράσταση την ίδια μέρα. Λίγο γιατί το ένα καθυστέρησε, λίγο γιατί το άλλο πήρε παράταση. Είναι όμως τόσο ωραία, και είμαι χαρούμενη και νιώθω ευγνωμοσύνη».

Προτάσεις
«Πράγματι, όταν χτυπάει το τηλέφωνο νιώθω μεγάλη χαρά. Είμαι και άνθρωπος που δυσκολεύεται να πει όχι όταν κάτι φαίνεται ενδιαφέρον. Αναρωτιέμαι για πόσο καιρό θα έχω αυτή την τύχη να έχω προτάσεις. Το καλοκαίρι όμως αποφάσισα να μη δουλέψω, γιατί κάπου σκέφτομαι ότι εκτός από την κούραση, κινδυνεύεις να γίνεις μηχανή, να χάσεις την έμπνευση. Δεν ήθελα ούτε να ακούσω τις προτάσεις, μη τυχόν και μπω στον πειρασμό να πω ναι».

Επιτυχία
«Πιστεύω ότι καμία χρονιά δεν είναι κανενός. Τίποτε δεν έρχεται από μόνο του. Αν, για παράδειγμα, η Κατερίνα είχε έρθει σε κάποια άλλη φάση της ζωής μου, μπορεί να μην μπορούσα να τη διαχειριστώ και να την άφηνα να χαθεί. Ετυχε όμως σαν όλα τα προηγούμενα να λειτούργησαν υπέρ των επόμενων. Το ποια είναι η χρονιά μου δεν είναι απαραίτητο να το βλέπεις εσύ απ’ έξω. Μπορεί να βιώσω εγώ, εσωτερικά, κάτι που να με κάνει να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου».

Αποδείξεις
«Είμαι άνθρωπος που πρέπει να αποδείξω στον εαυτό μου ότι τις αξίζω τις ευκαιρίες. Μεγάλωσα με πολλή αγάπη και πολλή πειθαρχία –και ευγνωμονώ τους δικούς μου και για τα δύο. Γιατί ξέρω να βάλω μόνη μου όρια στον εαυτό μου. Είμαι της παρέας και λίγο χύμα στη ζωή μου, αλλά παράλληλα μπορώ να πω στον εαυτό μου ότι τώρα και για δύο ώρες θα καθήσεις να κάνεις αυτό. Και θα το κάνω».

Δουλειά
«Ο,τι έχω πετύχει είναι πρώτα από όλα αποτέλεσμα της αγάπης που έχω για τη δουλειά μου. Ψάχνω τι μου αρέσει, τι μπορώ να κάνω δικό μου, τι μπορεί να μείνει από μένα… Μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά και τη θεωρώ ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Το θέατρο με κάνει χαρούμενη και στο θέατρο είμαι τολμηρή, ίσως και πιο τολμηρή από ό,τι είμαι στη ζωή μου».

Κατασκευές
Μου αρέσει πολύ η κατασκευή για έναν ρόλο. Συνήθως ξεκινούσα από μέσα, από φόβο μήπως δεν φτάσω το βάθος. Δουλεύοντας με τον Γουίλσον όμως και κυρίως παρακολουθώντας τον να δουλεύει, είδα πως το έξω μπορεί να σε πάει στο μέσα. Γι’ αυτό και τώρα μου αρέσει να ασχολούμαι με το έξω, με το πώς φαίνεται. Τώρα είμαι πιο ελεύθερη».

Φόβοι
«Το ένστικτό μου ξέρει πριν από μένα. Δεν έχω φοβηθεί δυσκολία. Πιο πολύ έχει να κάνει με το αν νιώθω σε φάση να δοθώ απόλυτα. Κι αν δεν μου βγει κάτι καλά, τι πειράζει; Και αυτό μέσα στη διαδρομή είναι. Το ζήτημα είναι να μην εγκαταλείψεις».

Ρόλοι
«Κάθε πνευματικός άνθρωπος έχει ρόλο στην κοινωνία. Μπορεί και μέσα από τη δουλειά του να το εκφράζει. Πάντα σκέφτομαι τι έχω να πω με αυτό που κάνω τώρα, αν θα μετακινήσει κάποιον. Δεν ξέρω πώς και γιατί λέω ναι σε έναν ρόλο. Στην Κατερίνα όμως ένιωσα και ένα χρέος να ακουστεί η φωνή αυτής της γυναίκας».

Θέατρο
«Πιστεύω στον συνδυασμό του θεάτρου του σκηνοθέτη και του ηθοποιού. Ενας ηθοποιός πρέπει να είναι ελεύθερος, αλλά όχι ακαθοδήγητος. Το γενικό πλαίσιο πρέπει να το δίνει ο σκηνοθέτης, αυτός που βλέπει απ’ έξω. Ενίοτε χρειάζεται κάποιος να σε μετακινήσει προς έναν δρόμο που δεν φανταζόσουν. Πιστεύω στη συνεργασία. Χωρίς σκηνοθέτη μπορείς να κάνεις μια μεγάλη ερμηνεία, όχι μια μεγάλη παράσταση. Αλλωστε υπάρχουμε μέσα από τα μάτια του άλλου –ενός μεγάλου έρωτα, ενός καλλιτεχνικού έρωτα. Αρκεί να τους συναντήσεις».

Ματαιοδοξία
«Παρακοιτάμε τον εαυτό μας σε σχέση με τον δίπλα και όχι σε σχέση με τα δικά μας θέλω και τις επιθυμίες. Θα ήθελα η διαδρομή του καθενός να είναι πιο προσωπική».

Ξένοι
«Εχω δουλέψει με τρεις ξένους σκηνοθέτες, τον Γουίλσον, τον Λεμουάν και τον Μάγερς. Ο καθένας έχει τον τρόπο του. Ο Γουίλσον τώρα, ένα ευφυής άνθρωπος, κάνει ένα ειδικό θέατρο και είναι καθαρά δικό του. Είναι μεγάλη τύχη να το ζήσεις. Γενικώς όμως υπάρχει πάντα το θέμα της γλώσσας. Αυτό το εμπόδιο μπορεί να φέρει ένα δυνατό αποτέλεσμα, γιατί απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια και από τις δύο μεριές».

Παραστάσεις
«Δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω την «Αόρατη Ολγα» με την οποία πήρα και το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη. Γιατί τη Μάγια (σ.σ.: Λυμπεροπούλου) και τη Ρένη (σ.σ.: Πιττακή) έβλεπα και θέλησα να γίνω ηθοποιός, και είναι στην επιτροπή του βραβείου. Ηταν για εμένα μια μεγάλη διάκριση».

«Καραμαζόφ»
«Η Νατάσα Τριανταφύλλη δούλεψε δύο χρόνια πάνω στο έργο και μαζί με τον Διονύση Καψάλη έκαναν μια διασκευή που συμπυκνώνει το μυθιστόρημα χωρίς να του στερεί τους χυμούς του, χωρίς να το στεγνώνει. Για εμάς τους ηθοποιούς είναι πολύ δύσκολο γιατί η σκιαγράφηση των χαρακτήρων από τον Ντοστογέφσκι είναι τόσο βαθιά, ουσιαστική και ζωντανή ενώ εσύ καλείσαι να το συμπυκνώσεις στο θέατρο».

Ανάγκη
«Οταν τα πράγματα γίνονται από ανάγκη και από μέσα δεν υπάρχει συνταγή. Γενικά είμαι πολύ καλή μαθήτρια –πάντα ήμουν –αλλά προσπαθώ να απαλλαγώ από αυτό το σύνδρομο, γιατί πιστεύω ότι είναι καλύτερα να είσαι ενδιαφέρων παρά καλός μαθητής. Αλλά αν δεν σε τροφοδοτεί αυτό που κάνεις, τι νόημα έχει. Καλύτερα να φάω τα μούτρα μου, παρά να κάνω κάτι άτολμο».

Γλώσσα
«Στο θέατρο η σχέση μου με τη γλώσσα είναι καθοριστική. Μένω στο κείμενο. Γι’ αυτό και θεωρώ σχεδόν ακατόρθωτο να κάνεις θέατρο εκτός. Στο σινεμά όμως και ποιος δεν θα ήθελε να κάνει μια ταινία έξω; Οχι τόσο για τη δόξα, όσο για την εμπειρία, να δεις πώς στήνεται μια τέτοια παραγωγή».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ