Υπάρχουν ηθοποιοί και σκηνοθέτες που αντιμετωπίζουν τα σεμινάρια υποκριτικής στα οποία διδάσκουν ως «αρπαχτή» για να αυξήσουν το μηνιαίο τους εισόδημα και άλλοι πάλι που δίνουν όλο τους το είναι. Η σκηνοθέτρια Γεωργία Μαυραγάνη ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Το απέδειξε και με το παραπάνω μέσα από την παρουσίαση που έκανε το δικό της τμήμα στο πλαίσιο των σεμιναρίων που διοργανώνει το Βios υπό τον ευφάνταστο τίτλο «Ο,τι μπορείς, με ό,τι έχεις, όπου είσαι». Γύρω στους 20 επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιούς δούλεψαν εντατικά μαζί της επάνω στο τόσο εύθραυστο όσο και συχνά παρεξηγημένο θέμα του γήρατος. Μέσα στην κατάμεστη κυρίως αίθουσα του Βios παρακολουθήσαμε κάτι τόσο καλοδουλεμένο που με μερικές ακόμη προσθήκες το οφείλει στον εαυτό του να γίνει παράσταση και να το δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται. Διότι είναι σπάνιες οι φορές που καταφέρνεις να μιλήσεις για τον φόβο των γηρατειών, της μοναξιάς και του θανάτου με έναν τρόπο που ακροβατεί τόσο περίτεχνα ανάμεσα στο χιούμορ και στη συγκίνηση. Σε όλη τη διάρκεια της παρουσίασης η σκηνοθέτρια έδινε οδηγίες, εμψύχωνε και διόρθωνε αποδεικνύοντας πόσο σημαντική είναι η σχέση δασκάλου – μαθητή όταν κάτι γίνεται σωστά.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
