Η πεζογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια Ακακία Κορδόση απεβίωσε το απόγευμα της Πέμπτης 26 Μαρτίου στο σπίτι της στο Μεσολόγγι από παθολογικά αίτια. Ήταν 75 ετών.

Γέννημα θρέμμα Μεσολογγίτισσα, έκανε τις εγκύκλιες σπουδές της στην Παλαμαϊκή Σχολή και συνέχισε με σπουδές γαλλικής φιλολογίας στην Ελλάδα και στην Ντιζόν στη Γαλλία. Εργάστηκε αρχικά στην υπηρεσία Τύπου της Γαλλικής Πρεσβείας και στη συνέχεια υπηρέτησε για πολλά χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση ως καθηγήτρια γαλλικής γλώσσας.

Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1967, με διήγημά της στο περιοδικό Νέα Εστία. Εξαιρετικά παραγωγική, εξέδωσε τα διηγήματα Γκρίζες μέρες (1973), Ποιος, αν φώναζα (1987), Οι γερανοί (1993), Τα χαμένα βήματα του αυτοκράτορα (1999), Ζωγραφισμένος Αύγουστος (2005), Δεν πειράζει που δεν μ’ άκουσες (2011), Σαν μουσική τη νύχτα (1997), τα μυθιστορήματα Ο εμπρησμός (1992), Το διπλό ταξίδι (1994), Τα νοερά καλοκαίρια (1995), Ο μυστικός κόσμος του καθηγητή Αναγνώστου (2001), Απ’ το ροζ ως το κόκκινο (2010), το θεατρικό Ένας άνθρωπος που λεγόταν Μπάυρον (1974) αλλά και δοκίμια και μελέτες: Αναλογίες (1974), Γνωρίστε το Μεσολόγγι (1976), Το Μεσολόγγι της ομορφιάς και του πνεύματος (2003), Ο γιατρός Νικόλαος Μαγκανάς. Από την Πίζα στο Μεσολόγγι (2011) κ.ά. Για τα διηγήματα Δεκατρείς φωνές της σιωπής, που πρωτογράφτηκαν στα γαλλικά το 1990, έλαβε το Μέγα Βραβείο Γραμμάτων της Γαλλικής Ακαδημίας το 1991 –το βιβλίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1992– και για τη γλωσσική μελέτη της Μιλήστε μεσολογγίτικα (1981) τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Είχε μεταφράσει αρκετά έργα του Μπαλζάκ για τις εκδόσεις Καστανιώτη, αλλά και σύγχρονη γαλλική λογοτεχνία (Φρανς Ρος, Κατρίν Αλεγκρέ) καθώς και την Ιστορία της πολιορκίας του Μεσολογγίου του Ογκίστ Φαμπρ. Επιμελήθηκε επίσης την έκδοση Οκτώ γράμματα του Φώτη Κόντογλου στον Δημήτρη Κασόλα (2002) . Συνεργασίες της δημοσιεύθηκαν στο Έθνος και στο ένθετο Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας.

Η ελληνική Ιστορία, η γενέθλια πόλη ως τόπος μνήμης αλλά και ως τόπος δράσης των έργων της, η αναζήτηση ταυτότητας, η αναψηλάφιση του εαυτού σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, άνθρωποι ταπεινοί και κουρασμένοι, άνδρες και γυναίκες που αναζητούν στο παρελθόν, στα πρώτα σκιρτήματα της χαράς, της φιλίας και του έρωτα, ερείσματα για να ζήσουν το παρόν τους, η πίστη στην εσωτερική δύναμη του ανθρώπου, στοιχεία αυτοβιογραφικά και ένας νοσταλγικός τόνος επανέρχονται στα κείμενά της.

Δραστήριο μέλος της πολιτιστικής ζωής του Μεσολογγίου από τα νεανικά της χρόνια, συμμετείχε στην έκδοση νεανικών λογοτεχνικών περιοδικών. Ήταν ιδρύτρια της Κινηματογραφικής Λέσχης Μεσολογγίου και διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου. Ήταν συνιδρύτρια με τον αδελφό της Νίκο Κορδόση του πολιτιστικού οργανισμού «Διέξοδος», όπου συντόνιζε για πολλά χρόνια τη Λέσχη Ανάγνωσης.

Για όσους είχαμε την τύχη να τη γνωρίσουμε από κοντά αποτέλεσε διαρκές παράδειγμα αντοχής, δύναμης και μαχητικής διάθεσης απέναντι στις αντιξοότητες του βίου. Έχοντας προσβληθεί από πολιομυελίτιδα στην παιδική της ηλικία, αντιμετώπιζε έκτοτε προβλήματα υγείας, δεν άφησε όμως αυτά να γίνουν τροχοπέδη στη διεκδίκηση μιας φυσιολογικής ζωής και μιας δημιουργικής πορείας. Μικροκαμωμένη, με ζωηρή φωνή και ανοιχτό χαμόγελο, ενέπνευσε χιλιάδες μαθητές που πέρασαν από τα χέρια της και, παρέμεινε, παρά τις ταλαιπωρίες της, δραστήρια ως τα τελευταία χρόνια της, ως λογία, ως δασκάλα, ως δημόσιο πρόσωπο.

Για το σύνολο του έργου της εξελέγη το 2003 επίτιμη διδάκτωρ της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 2004 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών.

Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο 28 Μαρτίου, στις 12.00 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Μεσολογγίου.