Αρωμα γυναίκας στο σανίδι. Η εφετινή θεατρική σεζόν ανήκει στις γυναίκες. Οι «γυναικοκρατούμενες» παραστάσεις που αγγίζουν σκληρά θέματα προσελκύουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά το παραδοσιακά γυναικείο κοινό του θεάτρου, χωρίς αυτό να αποκλείει και τους άνδρες θεατές, οι οποίοι είναι αριθμητικά λιγότεροι αλλά ορατοί. Γυναικείες ερμηνείες που προκαλούν απανωτά sold-out, ακανθώδη θέματα όπως η μανιοκατάθλιψη και η πορνεία και άλλα όπως η μοναξιά μετά τα εξήντα ή η ανώμαλη προσγείωση μετά τα τριάντα φέρνουν τις σιδηρές αλλά και τις εύθραυστες κυρίες στο προσκήνιο δίνοντάς τους την ευκαιρία όχι μόνο να μιλήσουν αλλά και να εισακουστούν.
Φιλιππίδου και Γουίνι


Ο ατέρμονος μονόλογος της Γουίνι, της ηρωίδας του Σάμιουελ Μπέκετ στις «Ευτυχισμένες μέρες», έχει την ευτυχία να ακούγεται διά στόματος Σοφίας Φιλιππίδου και σε σκηνοθεσία Γιώργου Μανιώτη στην παράσταση του Εθνικού που έδειξε από την πρεμιέρα της κιόλας ότι έχει όλα τα φόντα για να σε καθηλώσει. Για την ηθοποιό η Γουίνι δεν εκφράζει απλά γυναικείες ανησυχίες αλλά πανανθρώπινες: «Μεταφράζοντας το αριστούργημα του Μπέκετκαι κατά τη διάρκεια της επίπονης προετοιμασίας μου κατάλαβα καλά την αγωνία ενός καθώς πρέπει «νέου» ανδρός να μιλήσει για την ελπίδα της αβεβαιότητας μέσααπό τη φόρμα της αφαίρεσης και του παραλόγου. Είχα και έχω το αίσθημα πως η Γουίνι εκφράζει το τέλος του πολιτισμού και βάζει το μεγάλο αίτημα της αλλαγής και της αναζήτησης της χαμένης αθωότητας».
Μικρό Rex – Σκηνή «Κατίνα Παξινού», Πανεπιστημίου 48, τηλ.: 210 3305.074.
Μανιοκατάθλιψη γένους θηλυκού


Βασισμένος στο αυτοβιογραφικό μπεστ σέλερ του Αύγουστου Κορτώ «Το βιβλίο της Κατερίνας», ο μονόλογος «Κατερίνα», σκηνοθετημένος από τον Γιώργο Νανούρη σε ένα σταθερά κατάμεστο θέατρο Θησείον, αποδεικνύει ότι το τεράστιο κοινωνικό ταμπού της ψυχικής νόσου, όταν φωτιστεί σωστά, βρίσκει το πολυάριθμο κοινό του και μάλιστα το ωθεί να ακούσει και να μιλήσει για θέματα που χαντακώνονταν όπως-όπως πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες σπιτιών ή ιδρυμάτων. Η Λένα Παπαληγούρα δίνει την ωραιότερη ερμηνεία της ως τώρα πορείας της, ο κόσμος κλαίει με λυγμούς σε όλη τη διάρκεια της παράστασης και η ίδια μας μιλάει για την εμπειρία της: «Η Κατερίνα ήταν η μάνα του Κορτώ και η ηρωίδα του μυθιστορήματός του, μιαγυναίκα που πάλεψε με την τρέλα ώσπου ηττήθηκε και αυτοκτόνησε. Στη διάρκεια των προβών είχα μεγάλη αγωνία. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για το θέμα της αρρώστιας της Κατερίνας, δεν είναι εύκολο να το υποδυθείς, σχεδόν δεν είναι εύκολο να το καταλάβεις. Ενιωθα όμως ότι είναι χρέος μου να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, να κάνω τη φωνή της Κατερίνας να ακουστεί δυνατά. Το θέατρο μας δίνει τη δυνατότητα να μιλήσουμε για κρυμμένα μυστικά, για θέματα ταμπού».
Θησείον, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, τηλ.: 210 3255.444.
Από την «Τίρζα» στην «Κίσκα»


Η Ηλιάνα Μαυρομάτη είναι υποψήφια για το εφετινό βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την ερμηνεία της στο έργο «Τίρζα». Τώρα υπογράφει την πρώτη της σκηνοθεσία με το έργο «Kiska» που θα παίζεται έως τις 24 Μαρτίου στο Beton 7: «Η παράσταση προέκυψε με αφορμή ένα εξωφρενικό κοινωνικό θέμα που ευαισθητοποίησε την ομάδα μας ChameleoN. Ηταν Μάιος του 2012, λίγο πριν από τις τότε κρίσιμες εκλογές, όταν γυναίκες τοξικομανείς και εκδιδόμενες διαπομπεύτηκαν πανελλαδικά από το κράτος και τα ΜΜΕ επειδή τάχα με δόλο μετέδιδαν τον ιό του HIV στους πελάτες τους, οι οποίοι, σημειωτέον, δεν χρησιμοποιούσαν προφυλακτικό. Αυτές οι γυναίκες διώχθηκαν ποινικά και ηθικά με απάνθρωπο τρόπο και αποτέλεσαν για την κοινή γνώμη το εξιλαστήριο θύμα που έψαχνε κάπου να θάψει την ενοχή της. Γυναίκες για ακόμη μία φορά σαν μεσαιωνικές φιγούρες που έχασαν την όποια ελπίδα που είχαν για μια αξιοπρεπέστερη ζωή στην Ελλάδα. Στο έργο συναντώνται και αλληλοεπηρεάζονται μία ανακρίτρια (Κάλλι Μαυρομάτη) και μία ρωσίδα εκδιδόμενη, η Κίσκα (Μαρία Γίτσα)».
Beton 7, Πύδνας 7, Βοτανικός, τηλ. 210 7512.625.
Ο χορός των νευρώσεων


Το Bios τιμά τις γυναικείες αναζητήσεις μέσα από τρεις παραστάσεις. Στο «Χορός ξανά», σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιούλας Μπούνταλη, επτά γυναίκες που ξεκίνησαν κορίτσια από μια ερασιτεχνική σχολή χορού αφηγούνται την περιπετειώδη ιστορία του σώματος μιας χορεύτριας μέσα στα χρόνια. Στο «Exit», που σκηνοθετεί ο Κώστας Φιλίππογλου, δύο γυναίκες, μητέρες και σύζυγοι, μιλούν για τα αδιέξοδά τους. Και στο «Bloom», που ανεβαίνει στις 12 Μαρτίου από την ομάδα Cheek Bones, ξεδιπλώνονται με χιούμορ και αγωνία οι νευρώσεις που συνοδεύουν τα τριάντα κεράκια στη γενέθλια τούρτα της κάθε γυναίκας.
Bios, Πειραιώς 84, τηλ. 210 3425.335.
Μια γεροντοκόρη και δύο τοξικομανείς

Η Λένα Ουζουνίδου ως «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» και οι Κόρα Καρβούνη, Ιωάννα Κολλιοπούλου που υποδύονται τα «Παράσιτα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου εφέτος ποντάρει και κερδίζει με δύο παραστάσεις που εστιάζουν στον γυναικείο ψυχισμό. Από τη μία ο εξαιρετικός μονόλογος «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» με τη Λένα Ουζουνίδου να υποδύεται μία γραφική στα μάτια των πολλών γεροντοκόρη. Κι από την άλλη τα «Παράσιτα» Κόρα Καρβούνη και Ιωάννα Κολλιοπούλου υποδύονται δύο τοξικομανείς αδερφές που παλεύουν διαρκώς με τους δαίμονές τους. Ο σκηνοθέτης των δύο παραστάσεων Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σημειώνει: «Ανάμεσα σε άλλα, εδώ και δεκαοκτώ χρόνια, μας απασχολεί και η γυναικεία ματιά πάνω στα πράγματα, για πολλούς λόγους: για τον κόσμο που κουβαλούν μέσα τους οι γυναίκες, για τις διακρίσεις που υφίστανται. Εξάλλου το θέατρο σήμερα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο γυναικείο κοινό: σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, οι πλατείες των θεάτρων κυριολεκτικά γυναικοκρατούνται! Και τέλος, προσωπικά μου αρέσει πολύ να δουλεύω με γυναίκες. Στη «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου», του Κώστα Σωτηρίου, γραμμένη με λεπτή ψυχολογική παρατήρηση, η συντηρητική πλην σαρωτική ηρωίδα αφηγείται τον πολύπαθο βίο της, στενά δεμένο με την ελληνική ιστορία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Τα «Παράσιτα» είναι πέρα για πέρα γυναικεία υπόθεση: γράφτηκαν ύστερα από παραγγελία γυναικείας θεατρικής εταιρείας (Clean Break), από γυναίκα συγγραφέα, τη Βίβιεν Φράντσμαν, με ηρωίδες δύο αδελφές σ’ ένα φόντο όπου κυριαρχούν η έμφυλη βία και η εξάρτηση από τα ναρκωτικά και σκεπτικό ότι το θέατρο είναι το κατάλληλο μέσο για να φέρει το ευρύ κοινό αντιμέτωπο με τις ιστορίες φυλακισμένων γυναικών. Πρόκειται λοιπόν για δύο έργα διαφορετικά που αλληλοσυμπληρώνονται».

Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου, τηλ. 210 9212.900.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ