Η φωτογραφία ακολουθεί ευλαβικά τον κώδικα των μαγαζιών της νύχτας: το θέατρο Πόρτα θα μεταμορφωθεί σε «ΠΟΡΤΑ live» την Τρίτη 3 Φεβρουαρίου για «Μία μοναδική εμφάνιση», όπως είναι ο τίτλος του «διαδραστικού, post-σκυλάδικου βαριετέ», όπου «Θα γίνει ο χαμός!!!». Αυτό υπόσχονται ο Γιώργος Παπαγεωργίου και ο Σίμος Κακάλας, οι οποίοι για τις ανάγκες της φωτογράφισης πόζαραν ηδυπαθώς, όπως ταιριάζει σε κάθε πρώτο όνομα της πίστας. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παραγγείλει αλκοόλ από το φουαγέ και το δικαίωμα να σηκωθεί από το άνετο θεατρικό κάθισμά του, αν ο νταλκάς που θα του προκαλέσουν οι δύο διασκεδαστές γίνει βαρύς κι ασήκωτος. Θα υπάρχουν επίσης ηθοποιοί που έχουμε συνηθίσει σε ρεπερτόριο αξιώσεων, να αναλαμβάνουν ρόλους-έκπληξη, όπως αυτούς της λουλουδούς, του πορτιέρη ή του κοριτσιού που μοιράζει χαρτοπετσέτες για να ανεμίζουν κατά τη διάρκεια του γλεντιού.
Αντί για μπουζούκι, θα ακούγονται όργανα όπως γιουκαλίλι, ακορντεόν και καζού, συνοδεύοντας επιτυχίες των Σταμάτη Γονίδη, Μάκη Χριστοδουλόπουλου, Κώστα Σαφέτη, Γωγώς Τσαμπά, Αννέτας Μαρμαρινού, Asiz, Πάολας, Ζαφείρη Μελά. Τα τραγούδια αυτά θα ερμηνευθούν από τους δύο κεντρικούς οικοδεσπότες, αλλά και από τους ηθοποιούς Αργύρη Ξάφη, Γιώργο Γάλλο, Εύη Σαουλίδου και Σωκράτη Πατσίκα.
Στην Ελλάδα της κρίσης δεν θα περίμενε κανείς τα αλλοτινά πρώτα ονόματα της πίστας να βρουν καταφύγιο στο σανίδι. Ο Σάκης Ρουβάς προσφάτως απέσπασε το Βραβείο Κουν στην κατηγορία «Αρχαίο Δράμα» για τον ρόλο του Διονύσου στις κατά Δημήτρη Λιγνάδη ευριπίδειες «Βάκχες». Και αυτή την περίοδο είναι ο «Ηρακλής» στην ομώνυμη παράσταση που σκηνοθετεί ο Απόλλων Παπαθεοχάρης στο πρώην νυχτερινό μαγαζί και νυν θέατρο Πάνθεον επί της Πειραιώς, ενώ ο πατήρ Γιάννης Παπαθεοχάρης είναι ο ιδιοκτήτης και επιχειρηματίας του συγκεκριμένου χώρου. Εκεί μπορεί να δει κάποιος –αν το θέλει πραγματικά –και τη νέα ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα «Οι καμπάνες του εντελβάις» με πρωταγωνίστρια την Αννα Βίσση και σκηνοθέτη τον Γιάννη Κακλέα, ο οποίος είναι ο ηθικός αυτουργός για την προπέρσινη νεκρανάσταση των «Δαιμόνων» στο Παλλάς, πάντα με πρωταγωνίστρια τη Βίσση και συνθέτη τον Καρβέλα.
Καθώς λοιπόν το παράδοξο αυτό φαινόμενο της μετακίνησης πληθυσμών από τα μπουζούκια στο θέατρο όλο και γιγαντώνεται, ζητήσαμε από τους εμπνευστές της μεταμοντέρνας μπουζουκόβιας παράστασης του Πόρτα να μας εξηγήσουν το σκεπτικό τους και να μας εκφράσουν τις ανησυχίες τους.

Γιώργος Παπαγεωργίου
«Κάποιοι ψάχνουν σανίδι σωτηρίας»
Παίζει στην επιτυχημένη παιδική παράσταση «Το μυστήριο της Πολιτείας Χάμελιν» και ετοιμάζεται για την πρεμιέρα του έργου «Mojo», και τα δύο σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου στο θέατρο Πόρτα. «Αποφασίσαμε να γίνουμε σκυλάδες για μια νύχτα. Να ξεκαθαρίσουμε πάντως ότι εκτιμούμε βαθύτατα τα αυθεντικά σκυλάδικα, τα οποία μπορούν να σου προσφέρουν μια πιο συναρπαστική εμπειρία από μια κακή θεατρική παράσταση. Με τα life style σκυλάδικα των εκατομμυρίων έχουμε το πρόβλημα και με τον σημερινό ιμπεριαλισμό τους. Οι λόγοι που τους ωθούν είναι καθαρά οικονομικοί, καθόλου καλλιτεχνικοί: το θέατρο αποδεικνύεται το τελευταίο καταφύγιο για να παίρνουν νυχτοκάματο και η τελευταία πρόφαση για να μπορούν ακόμη να ανεβαίνουν σε μια σκηνή. Με άλλα λόγια: από τα άδεια μπουζούκια, προτιμούν το γεμάτο θέατρο».
Οσο για την παρουσία επιχειρηματιών της νύχτας στις θεατρικές παραγωγές «το ζητούμενο είναι να εγκαταλείψουν το παλιό τους σκεπτικό, δεν μπορεί ένας ηθοποιός να συνεννοείται μαζί τους με όρους μπουζουκιών. Οποιοι είναι έξυπνοι και συμμορφωθούν με τους θεατρικούς όρους, μπορούν να είναι και ευπρόσδεκτοι. Αλλιώς δεν γλιτώνουμε την τερατογένεση».
Και καταλήγει: «Το θέατρο παίρνει την εκδίκησή του. Τόσα χρόνια οι λαμπεροί αστέρες της πίστας μας αγνοούσαν, ήμασταν ασήμαντα και άσημα μυρμήγκια. Τώρα ξαφνικά, συμπρωταγωνιστούν μαζί μας, μας καλούν σε παραστάσεις τους. Τι συνέβη; Τώρα μιλάμε την ίδια γλώσσα; Σημεία των καιρών, δείγματα μιας αλλόκοτης, μπασταρδεμένης εποχής, που κάποιοι ψάχνουν σανίδι και όχι σανίδα σωτηρίας».


Σίμος Κακάλας
«Το θέατρο στην Ελλάδα είναι εφτάψυχο»
Εχει δώσει το ιδιαίτερο σκηνοθετικό του στίγμα με επιτυχημένες παραστάσεις όπως η «Γκόλφω!» του Περεσιάδη και το «Λιωμένο βούτυρο» του Σάκη Σερέφα. Κι ενώ αυτόν τον καιρό ετοιμάζεται για τον «Ορέστη» του Ευριπίδη που ανεβαίνει στις 13 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη και θα έρθει στην Αθήνα τον Απρίλιο, βρήκε χρόνο και γι’ αυτό το «low budget σκυλάδικο για όλα τα γούστα. Για να έρθει ο φτωχός να διασκεδάσει!». Και συνεχίζει: «Ηρθε η ώρα να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα. Εμπνευστήκαμε από τον Σάκη Ρουβά που πήρε θεατρικό βραβείο και απάντησε ότι όλα αυτά τα κάνει με την ψυχή του, και είμαστε πλέον έτοιμοι να αλλάξουμε κι εμείς μετερίζι και να μετακομίσουμε στα μπουζούκια».
Η αρχική ιδέα ήταν να ονομαστεί η παράσταση «Με την ψυχή μου, κυρία μου!!!», δανειζόμενη την απάντηση που έδωσε ο Ρουβάς κατά τη διάρκεια της βράβευσής του σε μία γυναίκα από το κοινό που τον ρώτησε «με τι εφόδια παίζεις στο θέατρο;». Σχολιάζοντας τα όσα συνέβησαν τότε είπε: «Μετά τον θάνατο των lifestyle –όχι των αυθεντικών –μπουζουκιών, κάποιοι άνοιξαν διάπλατα την πόρτα στα αλλοτινά πρώτα ονόματα της πίστας, χρησιμοποιώντας τους ως κράχτες στο θέατρο. Από τη στιγμή λοιπόν που τους ανοίγεις την πόρτα, δεν μπορείς μετά να διαμαρτύρεσαι επειδή ανέβηκαν και πάνω στο τραπέζι. Εσύ τους κάλεσες!».
Αφού λοιπόν ο ονομαζόμενος «κόσμος της νύχτας» έρχεται στο θέατρο, αποφάσισαν κι αυτοί με τη σειρά τους να μετακινηθούν στη νύχτα. Και πάλι όμως, οι αντιστοιχίες δεν είναι ίδιες: «Η δική μας παράσταση έχει μηδενικό κόστος. Δώσαμε μόνο τριάντα ευρώ για να πάρουμε από ένα κοστούμι που θα μετατραπεί σε λαμέ με τη βοήθεια της ενδυματολόγου. Οι άνθρωποι της νύχτας πλέον πληρώνονται αδρά και από το θέατρο. Αν ήθελαν να ζήσουν την αυθεντική εμπειρία και να ανήκουν στο σινάφι των ηθοποιών, κανονικά θα έπρεπε να τα κάνουν όλα όπως εμείς: να προσπαθούν να ζήσουν κάνοντας πολύμηνες απλήρωτες πρόβες, να μην τους κολλάει κανείς ένσημα, να πληρώνονται με ψίχουλα από ποσοστά».
Υπάρχει όμως και κάτι αισιόδοξο: «Ενώ θα στοιχημάτιζαν όλοι το αντίθετο, ότι τα μπουζούκια θα ζούσαν για πάντα και το θέατρο δεν θα άντεχε στην κρίση, τελικά το θέατρο στην Ελλάδα απέδειξε ότι είναι εφτάψυχο. Πριν από κάποιον καιρό φιλοξένησα έναν φίλο μου ηθοποιό από την Ουγγαρία. Κι εκεί η κρίση τούς έχει χτυπήσει αλύπητα, κι εκεί η Ακροδεξιά ανεβαίνει απειλητικά. Συχνά του παραπονιόμουν ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι χάλια. Οταν ήρθε, πήγαμε να ακούσουμε τον Ψαραντώνη στο Ηρώδειο. Βλέπει 4.000 κόσμο και παθαίνει σοκ. Αργότερα πήγαμε και στην παράσταση μιας εναλλακτικής ομάδας, κι εκεί φίσκα ήταν. Και γυρνάει και μου λέει: «Σίμο, το θέατρο στην Ελλάδα δεν θα περάσει ποτέ από κρίση. Κοίτα τα πρόσωπα του κόσμου. Διψάνε γι’ αυτό το πράγμα. Σε καμία άλλη χώρα δεν το βλέπεις αυτό»».

πότε & πού:

Θέατρο Πόρτα, Μεσογείων 59, τηλ. 210 7711.333, 3 Φεβρουαρίου, 21.15. Στο πλαίσιο του Κύκλου Μουσικής «Τρίτες παράλληλες»


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ