Σε ηλικία 69 ετών πέθανε ο γνωστός τραγουδιστής Ντέμης Ρούσσος, μετά από μακρόχρονη νοσηλεία σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Την είδηση επιβεβαίωσε τόσο το νοσοκομείο Υγεία, όσο και η κόρη του Έμιλι, μιλώντας στη Figaro. Η Έμιλι δήλωσε ότι ο Ντέμης Ρούσσος πέθανε τα ξημερώματα της Κυριακής.

Τον θάνατο του διάσημου τραγουδιστή είχε ανακοινώσει πρώτος ο παρουσιαστής Νίκος Αλιάγας μέσω του λογαριασμού του στο Twitter.

Ο διεθνούς φήμης έλληνας καλλιτέχνης μετρούσε εκατομμύρια πωλήσεις και πολυάριθμες επιτυχίες.

Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω και πάμε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 θα δούμε ή θα θυμηθούμε μια «κόντρα» που μας ταλανίζει ακόμη και σήμερα στο χώρο του τραγουδιού. Ελληνόφωνο ή αγγλόφωνο ποπ – ροκ τραγούδι. Και τότε είχαν χωριστεί σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που είχαν επιλέξει να τραγουδούν με αγγλικό στίχο (Socrates, MGC, Aphrodite’s Child) και εκείνα που ομιλούσαν την ελληνική (Poll, Nοστράδαμος, Πελόμα Μποκιού, Μπουρμπούλια).

Ιστορικά συγκροτήματα του ελληνικού ροκ, όπως και να ερμηνεύεται ο εν λόγω όρος είτε τότε είτε σήμερα, με το «Παιδί της Αφροδίτης» να θεωρείται το γνωστότερο της εποχής εκείνης και εκείνο που έσπασε τα φράγματα και έκανε πορεία στο εξωτερικό. Οι Aphrodite’s Child σχηματίστηκαν από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Λουκά Σιδερά, Αργύρη Κουλούρη, Ντέμη Ρούσσο. Ψυχεδελικές οι συνθέσεις τους. Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι να βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 με την ψυχεδέλεια να έχει περάσει – έστω και με το σταγονόμετρο – τα σύνορα.

Από τις πρώτες τους εμφανίσεις ήταν στο κλαμπ του Χίλτον, ως «συγκρότημα του Βαγγέλη Παπαθανασίου». Δεν αρκούνται όμως μόνο σε αυτό. Θέλουν και ονειρεύονται να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Και δη στην Αγγλία. Ο ελληνικός στρατός όμως άλλα προστάζει. Ο Αργύρης Κουλούρης πρέπει να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και το όνειρο της διεθνούς καριέρας πάει πίσω ή τουλάχιστον συντηρείται από τους υπολοίπους. Τον Ιανουάριο του 1968, ο Λουκάς Σιδεράς με τον Ντέμη Ρούσσο φθάνουν στην Αγγλία. Οι αρχές τούς ζητούν άδεια εργασίας δεν υπάρχει και καταφεύγουν στο Παρίσι. Εκεί συναντιούνται με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και αναζητούν τρόπους επιβίωσης μέχρι να (ξανα)πάνε στο Λονδίνο.

Τελικώς, στο Λονδίνο δεν πήγαν ποτέ. Εμειναν στο Παρίσι και μια καριέρα αρχίζει. Ο Ρούσσος συνδέθηκε πολύ με τον γαλλικό πολιτισμό γι’ αυτό και το 2013 έλαβε τα διάσημα του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής από τον γάλλο πρέσβη στην Αθήνα κ. Ζαν Λου Κυν Ντελφόρζ.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 η γαλλική εταιρεία Mercury ανέλαβε το καλλιτεχνικό προφίλ των Aphrodite’s Child, όπως και το ρεπερτόριό τους. Τους «υποχρεώνει» να ηχογραφήσουν το τραγούδι «Rain and Tears». Το γκρουπ δεν ήθελε να το κάνει τελικά το έκανε και γνωρίζει τρομερή επιτυχία, εφόσον παίζεται από το ράδιο Λουξεμβούργο, έναν από τους σταθμούς που «έδινε γραμμή» στη νεολαία.

Μια επιτυχία όμως δεν είναι ποτέ αρκετή για μια δισκογραφική εταιρεία. Ο μύθος των Aphrodite’s Child, αρχίζει να κτίζει τον μύθο τους. Αρχίζουν να φωτογραφίζονται με αρχαιοελληνικές χλαμύδες , εν πολλοίς κιτς, κρατώντας στα χέρια άρπες, λύρες και σαντούρια. Και φυσικό είναι να ακολουθήσουν κατά παραγγελία δύο δίσκοι, που δεν τα πηγαίνουν άσχημα εφόσον η ελληνική έκφραση της ψυχεδέλειας αναγνωρίζεται από το ευρωπαϊκό κοινό.

Ο Ντέμης Ρούσσος μετά τη διάλυση του «Παιδιού της Αφροδίτης», συνέχισε την πορεία του συνεργαζόμενος με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Το «Forever and Ever» ανέβηκε σε πολλά ευρωπαϊκά τσαρτς το 1973, συνεργάστηκε για ένα σύντομο διάστημα με τον Δήμο Μούτση, το 1980 είχε επιτυχία με το «Lost in Love» των Air Supply, ακολούθησε το βιβλίο του «Είναι θέμα βάρους», πέρασε ένα μεγάλο διάστημα κατάθλιψης, επιστροφή στις αρχές των ’90ς με το «Ιinsight» ενώ φυσικά δεν έλειψαν και οι δεκάδες, εκατοντάδες θα λέγαμε συναυλίες και εμφανίσεις ανά τον κόσμο.

Ο Ντέμης Ρούσσος έζησε πλούσια και γεμάτα, όχι μόνο πάνω αλλά και κάτω από τη σκηνή. Οι ψυχεδελικές του μουσικές καταβολές, οι «γεμάτες» δεκαετίες του ΄60 και του ΄70 και το τρίπτυχο sex, drugs and rock ‘n’ roll – από το οποίο όπως έχει δηλώσει δεν έχει καμία σχέση με το δεύτερο – του χάρισαν μια άκρως ενδιαφέρουσα ζωή. «Το ροκ είναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής» είχε δηλώσει κάποτε και μάλλον εν πολλοίς προσπάθησε να την τηρήσει την φιλοσοφία.

Πολλοί είναι εκείνοι που τον έχουν κατηγορήσει ότι στα χρόνια της χούντας στην Ελλάδα παρά ήταν απολιτίκ. Είχε έρθει να παραλάβει έναν πλατινένιο δίσκο και δεν δέχθηκε ουδεμία πολιτική ερώτηση. Μάλιστα το είχε διαμηνύσει στους δημοσιογράφους πριν. Χρόνια μετά σε συνέντευξη δήλωσε ότι το μετάνιωσε χωρίς να το μετανιώσει. «Ωρίμασα και πλέον η πολιτική με ενδιαφέρει» είχε δηλώσει.

Ενδεχομένως, πολλοί έλληνες συμπατριώτες του και δη συνομήλικοι του να έχουν στο μυαλό τους τον Ντέμη Ρούσσο ως τον επιτυχημένο έλληνα του εξωτερικού, που έκανε πραγματικότητα το όνειρό του. Πολλά λεφτά, πολλές γυναίκες, πολλή rock ‘n roll. Ολα στον υπέρτατο βαθμό. Αλλωστε και η εμφάνισή του, το στυλ του, έβγαζαν μία υπερβολή. Όπως άλλωστε υπερβολικά και γεμάτα έζησε τη ζωή του.