Ας μη γελιόμαστε –και νομίζω ότι δεν γελιόμαστε –όσοι ασχολούμαστε με τον πολιτισμό. Το αποτέλεσμα ετούτων των εκλογών, όπως και όλων των προηγουμένων άλλωστε, θα κριθεί στον οικονομικό τομέα. Οι παροχές, οι φοροελαφρύνσεις, οι απαλλαγές, οι επιδοτήσεις επηρεάζουν πρωτίστως τους ψηφοφόρους. Ακόμη και η υπέρτατη Υγεία έρχεται μετά. Η Παιδεία ακόμη αργότερα.
Ο δε πολιτισμός, έσχατος. Οπωσδήποτε, κατά το λαϊκό «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει», δεν έχουμε απαιτήσεις το βιβλίο και τα θέατρα, ο κινηματογράφος και οι συναυλίες, τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι να γίνουν το πρώτο μέλημα της επόμενης κυβέρνησης που θα προκύψει από τις κάλπες της Κυριακής.
Ομως, όποιος κι αν είναι μεθαύριο εξουσία, ας θυμάται ότι ο πολιτισμός, που πολύ κακόπαθε τα τελευταία χρόνια, αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας. Από αυτή την άποψη και μόνο να τον δούμε, από τη στενά ωφελιμιστική αυτή την εποχή, αξίζει να αντιμετωπιστεί με ευθύνη και προσοχή, με τρόπο που να συνδυάζει και την κρατική μέριμνα και την ιδιωτική πρωτοβουλία και την εθελοντική προσφορά, επενδύοντας και στο brand name του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και στις νέες δημιουργικές δυνάμεις, αναγνωρίζοντας όσα άξια έγιναν εν μέσω κρίσης και παρά την κρίση και χτίζοντας επάνω σε αυτά.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ