Το ΕΚΕΒΙ που μας λείπει

«Μας λείπει το ΕΚΕΒΙ;» αναρωτιέται σε πρόσφατο άρθρο της στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Ο Αναγνώστης» η πανεπιστημιακός και ιστορικός της ανάγνωσης Βενετία Αποστολίδου. Χωρίς συναισθηματισμούς και νοσταλγίες, προσδιορίζει ψύχραιμα το κενό που άφησε το ΕΚΕΒΙ. Ηταν, γράφει, η εστία γύρω από την οποία δημιουργούνταν κοινότητες ανθρώπων και κινούνταν μια συζήτηση για την ανάγνωση και το βιβλίο. Το «Παρατηρητήριο του βιβλίου» και οι «Ερευνες αναγνωστικής συμπεριφοράς» αποτέλεσαν ορόσημο στην πολιτισμική ζωή της χώρας μας για όσα μας αποκάλυψαν. Μπορούσαμε πλέον να μιλάμε με στοιχεία, απαραίτητα για τη διαμόρφωση πολιτικής για την ανάγνωση και το βιβλίο. Η Βιβλιονέτ στις μέρες του είχε εξελιχθεί σε εργαλείο δυναμικό. Σήμερα, σέρνεται. Θα προσθέσουμε επίσης τα ποικίλα εργαστήριά του (επιμελητών, μεταφραστών, δημιουργικής γραφής κ.ά.), που πρόσφεραν για πρώτη φορά συστηματική επαγγελματική εκπαίδευση συμβάλλοντας στη σταδιακή καθιέρωση ενός επαγγελματισμού που τον είχε ανάγκη το ελληνικό βιβλίο για να εξελιχθεί. Επιπλέον, κατάφερνε να επιβάλλεται ως σημείο αναφοράς, συντονίζοντας τον πολυδιασπασμένο κόσμο των εκδοτών. Ζούμε δύο χρόνια τώρα την υποβάθμιση του βιβλίου, τον αποσυντονισμό του χώρου και, ναι, το ΕΚΕΒΙ μας λείπει.