Βούλα Σαββίδη: «Ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει δαιμόνιο να τον ταρακουνάει»

Στη δισκογραφία εμφανίστηκε το 1971 στο πλευρό του Χρήστου Λεοντή ερμηνεύοντας δύο τραγούδια στον δίσκο «12 παρά 5». Το 1974 ακολουθεί η συνεργασία με τον Μάνο Χατζιδάκι, όπου η ματιά του συνθέτη στο ρεμπέτικο την οδηγεί στα «Πέριξ». Οπως έχει σημειώσει ο Μάνος Χατζιδάκις στήριξε πάνω της ένα σημαντικό εγχείρημα: «Με «Τα Πέριξ», αρχίζοντας να επιλέγω και να τοποθετώ τα εβδομήντα, ίσως και ογδόντα πιο όμορφα τραγούδια της λαϊκής μας τούτης μουσικής περιοχής (σ.σ.: ρεμπέτικο), επιχειρώ να τα μεταφέρω μέσα από μια αυθεντικά γυναικεία μορφή, λαϊκή ζωγραφιά μετέωρη στον κήπο του Βοτανικού ή στο Μπαξέ-Τσιφλίκι, μαστορικά ζωγραφισμένη από τον Μόραλη, με τη φωνή ενός κοριτσιού από τη Θεσσαλονίκη που ονομάζεται Βούλα Σαββίδη».

Ενα εγχείρημα όμως που δεν είχε συνέχεια, εφόσον έμεινε σε έναν και μόνο δίσκο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Βούλα Σαββίδη δεν έμεινε στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού ακόμη και με αυτή τη δουλειά της. Ακολουθεί η συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα στα «Χαμένα χρόνια», το 1977, όπου η Βούλα Σαββίδη ερμηνεύει τα πέντε από τα 11 τραγούδια του δίσκου. Και μετά σιωπή. Η Βούλα Σαββίδη επανέρχεται εκ νέου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με τη συμμετοχή της σε τρεις δίσκους «Το φίλημα του χρόνου», «Καινούργια ρούχα» και «Αλκυονίδα μέρα».

Η Θεσσαλονικιά Βούλα Σαββίδη εμφανίζεται την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου στον «Ρυθμό» στην Ηλιούπολη. Συντροφιά με ταλαντούχους μουσικούς, έχοντας πυξίδα τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και «Τα Πέριξ», πατάει στη μετέπειτα προσωπική της δισκογραφία αλλά και σε αγαπημένα της λαϊκά τραγούδια. Στόχος της είναι να δημιουργήσει μια μουσική διαδρομή που αποκαλύπτει κώδικες επικοινωνίας οι οποίοι ενώνουν το κοινό με τους συντελεστές της παράστασης. Στόχος, το ταξίδι στον χρόνο.

Οι εμφανίσεις της Βούλας Σαββίδη δεν είναι συχνές αλλά είναι πολύ ζεστές. Ισως επειδή, όπως δηλώνει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα», «μια μουσική παράσταση δεν τη βλέπω ως δουλειά. Εκπλήσσομαι από το γεγονός ότι έρχονται 18χρονα παιδιά και με… μαλώνουν επειδή δεν είπα (σ.σ.: σε μουσική παράσταση) όλα τα τραγούδια από «Τα Πέριξ». Ξέρουν τους τίτλους και τα ζητάνε. Για αυτό λέω ότι η συγκεκριμένη δουλειά δεν είναι του παρελθόντος αλλά του μέλλοντος. Ηταν δουλειά με μεράκι». Ενα μεράκι που, όπως σημειώνει η ίδια, απουσιάζει πλέον από τις ημέρες μας. «Εχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα πλέον. Ο χώρος δεν με γνωρίζει και αυτό αποτελούσε και αποτελεί προσωπική μου επιλογή. Σήμερα στη μουσική όλα είναι βιομηχανία. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί τέχνη όμως από τη βιομηχανία. Στο παρελθόν δημιουργούσαμε. Αλλά εγώ δεν υπακούω σε ρυθμιστικά προγράμματα ανθρωπίνων σχέσεων».

Για αυτό όταν ετοιμάζει μια μουσική παράσταση την αντιμετωπίζει με έναν τρόπο μυστικιστικό. «Οταν ετοιμάζω μια βραδιά αισθάνομαι σαν να ετοιμάζομαι να μεταλάβω μέσα από μια υπόγεια διαδρομή. Η μοναχική μου πορεία όλα αυτά τα χρόνια κρύβει και ένα μεγάλο τίμημα. Σήμερα το τοπίο είναι πολύ άγριο. Και το λέω αυτό ενώ δεν παρακολουθώ τα μουσικά πράγματα αλλά έχω την ικανότητα να διαισθάνομαι. Και αν γίνονται κάποια καλά πράγματα δεν φθάνουν προς τα έξω. Ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει το δαιμόνιο για να τον ταρακουνάει, να του αναμοχλεύει τις μνήμες του».

Τη ζωή της Βούλας Σαββίδη μπορεί κάποιος να την περιγράψει και ως παραμύθι. Την ανακάλυψε ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος της Columbia και ένας εκ των τιμονιέρηδων της ελληνικής δισκογραφίας και μουσικής. Μαθήτρια ήταν όταν πήγε σπίτι της και της ζήτησε να υπογράψει συμβόλαιο. Μαθήτρια ήταν με στόχο να γίνει φιλόλογος. Για αυτό, όπως σημειώνει, «δεν είμαι εγώ από τις περιπτώσεις εκείνες που λένε ότι ήθελα να γίνω τραγουδίστρια από μικρή. Ξεκίνησα να κάνω ερασιτεχνικά πρόβα σε ένα μαγαζί με τον Μανώλη Μητσιά –τότε ήταν φαντάρος. Βρέθηκα να τραγουδώ τα βράδια, ανέβηκε ο Λαμπρόπουλος Θεσσαλονίκη, με άκουσε και έτσι άρχισαν όλα. Σαν αστείο».

Η Βούλα Σαββίδη συνεχίζει να τραγουδά επειδή κάποτε είδε δύο άνδρες να κλαίνε με τα τραγούδια που ερμήνευσε. «Ξέρετε, είναι δύσκολο να κάνεις τον άλλον να κλάψει με τα τραγούδια σου. Για αυτό αξίζει να τραγουδάς».

πότε & πού:

Ρυθμός Stage, Παρασκευή14 Νοεμβρίου, Μαρίνου Αντύπα 38, 16346 Ηλιούπολη, τηλ. 210 9750.060