Με την προϋπόθεση ότι κάποιες ταινίες μπορούν πραγματικά να μας θυμίσουν πόσο τυχεροί είμαστε με τα ασήμαντα τελικά προβλήματά μας μπροστά στο τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, το ντοκιμαντέρ «Στον δρόμο για το σχολείο» του Πασκάλ Πλισόν που προβάλλεται το μεσημέρι του Σαββάτου 20 Σεπτεμβρίου στο ΙΝΤΕΑΛ (12.00) ανήκει σε αυτές τις περιπτώσεις. Ο Πλισόν ταξίδεψε σε διαφορετικές γωνιές του πλανήτη (Αφρική, Λατινική Αμερική, Ασία) για να καταγράψει βήμα προς βήμα την προσπάθεια που κάποια παιδιά (και δεν είναι λίγα) καταβάλλουν σε καθημερινή βάση προκειμένου να πάνε στο σχολείο τους. Για την απόκτηση γνώσης αναγκάζονται να υπερβαίνουν τον εαυτό τους σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες όπως η αποφυγή άγριων ζώων στην αφρικανική ζούγκλα! Διόλου τυχαία το «Στον δρόμο προς το σχολείο» κέρδισε το βραβείο Cesar καλύτερου ντοκιμαντέρ. Η προβολή του Σαββάτου στο ΙΝΤΕΑΛ εντάσσεται στο πλαίσιο της Ημέρας Γαλλοφωνίας και φυσικά πρόκειται για μια ταινία που καλό θα ήταν να προβάλλεται στα σχολεία όλης της χώρας.
Ακούστηκε για πρώτη φορά στο εφετινό Φεστιβάλ Βερολίνου, απ’ όπου απέσπασε το βραβείο σεναρίου και της Οικουμενικής Επιτροπής. Τίτλος της «Kreuzweg», στα ελληνικά «Οι σταθμοί του σταυρού», μια συμπαραγωγή Γερμανίας / Γαλλίας, σκηνοθετημένη από Γερμανό, τον Ντίτριχ Μπρίγκεμαν. Το ενοχλητικό θέμα της αφορά την προσπάθεια ενός 14χρονου κοριτσιού να ακολουθήσει τα βήματα του μαρτυρίου του Ιησού Χριστού θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα γιατρευτεί ο αδελφός της. Μια πράξη αυτοθυσίας για τη Μαρία, η οποία έχει μεγαλώσει μέσα σε ένα αποπνικτικό θρησκευτικό περιβάλλον, μια δυσάρεστη αλλά πολύ συγκροτημένη ταινία που υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας του σκηνοθέτη με την αδελφή του Αννα, με την οποία υπογράφει τα σενάρια των περισσότερων ταινιών του.
Στην προβολή του Σαββάτου 20 Σεπτεμβρίου στο ΙΝΤΕΑΛ (20.00), ο Μπρίγκερμαν θα είναι παρών.
Ανάμεσα στις πιο παράξενες και συγχρόνως πιο ατμοσφαιρικές ταινίες του αμερικανού σκηνοθέτη Ρόμπερτ Αλτμαν στη δεκαετία του 1970 θα βρούμε τις «Τρεις γυναίκες» («Three women», 1977) που για πολλούς είναι επίσης το «σιωπηλό» αριστούργημά του. Η Σίσι Σπέισεκ, η Σέλεϊ Ντιβάλ και η Τζάνις Ρουλ υποδύονται τις τρεις διαφορετικών ηλικιών γυναίκες του τίτλου, οι οποίες απομονωμένες κάπου στην έρημο της Καλιφόρνιας δημιουργούν μια σχέση εξάρτησης, υποταγής και εξουσίας η μια προς την άλλη. Θυμίζω ότι το αφιέρωμα του φεστιβάλ στον Αλτμαν αφορά μόνον τις ταινίες που γύρισε στη δεκαετία του ’70. Προβάλλεται στην Odeon Οπερα 1 στις 17.30 την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου.
Εχω κατά καιρούς αναφερθεί στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα «Εκρηξη» λόγω της προβολής της σε διεθνή φεστιβάλ, όπως του Λοκάρνο. Γυρισμένη εκτός από την Αθήνα στην Πιερία και στο Αμβούργο, η ταινία υπόσχεται ότι θα είναι ένα «βίαιο και ειλικρινές έργο, γενναίο σαν την ηρωίδα του, την οποία ακολουθεί στην προσπάθειά της να ξαναπάρει τη ζωή της στα χέρια της». Η εν λόγω ηρωίδα έχει το πρόσωπο της Αγγελικής Παπούλια στον ρόλο μιας γυναίκας που από τη μια στιγμή στην άλλη μετατρέπεται από στοργική μητέρα, ερωτευμένη σύζυγος και καλή κόρη σε «κάτι άλλο». Πού οφείλεται αυτή η έκρηξη; Η απάντηση επί της οθόνης. Δίπλα στην Παπούλια, οι Βασίλης Δογάνης, Μαρία Φιλίνη, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Μπινιάρης και ο Μάκης Παπαδημητρίου. Οπως και στη «Χώρα προέλευσης», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Τζουμέρκα, έτσι και εδώ το σενάριο είναι γραμμένο από τον ίδιο και τη Γιούλα Μπούνταλη. Η προβολή της ταινίας θα γίνει την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου στις 22.30 στον Δαναό.

HeliosPlus