Αποστολή, Βενετία

Γνωστός στην Ελλάδα από την εξαιρετική σάτιρα του «Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο», μια αλλόκοτη ματιά στην είσοδο του νέου μιλένιουμ αλλά και την συνέχειά της, «Εμείς οι ζωντανοί», ο Σουηδός σκηνοθέτης Ρόι Αντερσον ολοκληρώνει την τριλογία του «Να είσαι ανθρώπινο πλάσμα» με την ταινία που φέρει τον ασυνήθιστο τίτλο «A pigeon sat on a branch reflecting on existence». Ο τίτλος της ταινίας η οποία έχει ήδη αγοραστεί στην Ελλάδα και θα προβληθεί στην ερχόμενη σεζόν από την ΑΜΑ Films μπορεί να αποδοθεί ως «Ένα περιστέρι κάθισε σε ένα κλαδί, αναλογίζοντας την ύπαρξη».

Ο Αντερσον κάνει ένα σινεμά εντελώς στιλιζαρισμένο που διακρίνεται από ένα μοναδικό και απολύτως προσωπικό ύφος. Οι άνθρωποι στις ταινίες του θυμίζουν μαριονέτες, ή κουρδιστές κούκλες, με πρόσωπα ανέκφραστα και κινήσεις μηχανικές. Συγκεκριμένη ιστορία δεν υπάρχει, είναι ταινίες που μοιάζουν με συρραφές επεισοδίων τα οποία καταγράφουν παράξενες καταστάσεις που μπορούν να σε κάνουν να γελάσεις και την ίδια ώρα να βουρκώσεις.

Στο «Περιστέρι» για παράδειγμα βλέπουμε δυο πλανόδιους πωλητές αντικειμένων που υποτίθεται ότι προκαλούν γέλιο (δόντια βρικόλακα, σακούλες γέλιου, μια μάσκα) να προκαλούν ακριβώς το αντίθετο: τρόμο. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι του θανάτου βαστά σφιχτά την τσάντα της γεμάτη κοσμήματα και χρυσό, την οποία οι (επίσης ηλικιωμένοι) γιοι της προσπαθούν να πάρουν. Η γυναίκα είναι αναίσθητη αλλά όταν ακουμπούν την τσάντα της ξαφνικά φωνάζει…

Πάνω σε αυτό το μοτίβο κινείται όλη η ταινία, γεμάτη από παγωμένα πλάνα στημένα με αξιοθαύμαστο τρόπο. Εικόνες που παραπέμπουν σε Γερμανούς ζωγράφους όπως ο Οτο Ντιξ και ο Γκέοργκ Σουλτζ (που ανήκουν στις επιρροές του Αντερσον) καθηλώνουν τον θεατή και ο Αντερσον αγγίζει ακόμα και τα όρια του σουρεαλισμού όταν ο Βασιλιάς Κάρολος ο 12ος της Σουηδίας μπαίνει σε ένα μπαρ με το άλογό του και ζητά νερό. Ο στρατός του είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τον Μεγάλο Πέτρο και φυσικά να ηττηθεί…

Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια από τις πιο έξυπνα φτιαγμένες, τις πιο όμορφες στην θέαση, τις πιο μελαγχολικές αλλά συγχρόνως και τις πιο αστείες (με έναν μακάβριο τρόπο) ταινίες που παίχτηκαν στην εφετινή διοργάνωση και είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ερχόμενο Σάββατο θα φύγει με κάποιο βραβείο.