Η κινηματογραφική καριέρα της ξεκινά πριν από 64 χρόνια. Ηταν το 1950 όταν η Σοφία Λόρεν με το όνομα Σοφία Βιλάνι Τσικολόνε άφηνε πίσω της το μόντελινγκ για να κάνει το κινηματογραφικό ντεμπούτο της στο «Cuori sul mare» δίπλα στον Ζακ Σερνάς. Ηταν μία από τις πέντε συνολικά ταινίες της εκείνη τη χρονιά. Είκοσι τεσσάρων χρονών και η Λόρεν στα δέκα έτη που είχαν προηγηθεί κυνηγούσε την ευκαιρία, εφόσον η πανέξυπνη μητέρα της Ρομίλντα Βιλάνι –που δεν παντρεύτηκε ποτέ τον πατέρα της Ρικάρντο Τσικολόνε – αντιλήφθηκε ότι η Σοφία ήταν φτιαγμένη από την πάστα της επιτυχίας.
Είκοσι τεσσάρων χρονών. Σαν ψέματα μας φαίνεται το γεγονός ότι σύμφωνα με τα επίσημα βιογραφικά στοιχεία η Σοφία Λόρεν σήμερα βρίσκεται στην όγδοη δεκαετία της ζωής της! Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2014, τυπικά τουλάχιστον, θα κλείσει τα 80 –έστω και αν κάποιοι πιστεύουν ότι κρύβει χρόνια. Ούτως ή άλλως, η Λόρεν, την οποία έτυχε να δούμε από πολύ κοντά εφέτος στο Φεστιβάλ των Καννών όπου παρουσιάστηκε η «Ανθρώπινη φωνή», μια μικρού μήκους ταινία του γιου της Εντουάρντο Πόντι, παραμένει τόσο καλά διατηρημένη που δείχνει κάπου ανάμεσα στα 65 και 70.
Μεγάλωσε αργά και ήρεμα και η θεϊκή ομορφιά των νεότερων χρόνων της δεν μετατράπηκε σε γήινη ασκήμια. Η Λόρεν ωρίμασε μαζί με την ομορφιά της και κανείς άλλος εκτός από τον κατά είκοσι δύο χρόνια μεγαλύτερό της παραγωγό Κάρλο Πόντι, τον οποίο παντρεύτηκε το 1957, δεν τη βοήθησε περισσότερο. Ισως στον Πόντι να βρήκε την πατρική προστασία που δεν είχε νιώσει ως παιδί. Ισως να ήταν πραγματικός έρωτας. Πάντως ο Πόντι, με τον οποίο χώρισε το 1962 και ξαναπαντρεύτηκε το 1966, υπήρξε ο άντρας και ο μέντορας της ζωής της. Την προήγαγε από μικρούς ρόλους («Αννα», «Il sogno di Zorro» κ.ά.) σε μεγαλύτερους, αρχής γενομένης με την «Aida» (1953), και ήταν εκείνος που είχε την ιδέα να πάρει το ψευδώνυμο Λόρεν και της έδειξε τον δρόμο προς το Χόλιγουντ.
Η μοναδική φορά που η Σοφία Λόρεν απέσπασε βραβείο στο Φεστιβάλ Βενετίας ήταν στη διοργάνωση του 1958 για την ταινία «Η μαύρη ορχιδέα» του Μάρτιν Ριτ, στην οποία συμπρωταγωνίστησε με τον Αντονι Κουίν. Εφέτος, με αφορμή τα 64 χρόνια της στον χώρο της σόουμπιζ, το Φεστιβάλ Βενετίας τιμά εις διπλούν τη Σοφία Λόρεν. Στο τμήμα Venezia Classici θα προβληθεί μία από τις ομορφότερες ταινίες της, η «Μια ξεχωριστή μέρα» («Una giornata particolare»), το αντιφασιστικό δράμα που γύρισε ο Ετορε Σκόλα το 1977 χαρίζοντας μία ακόμη υπέροχη στιγμή συνεργασίας στη Λόρεν και στον συμπρωταγωνιστή της Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Στην κατηγορία των ντοκιμαντέρ για τον κινηματογράφο του ιδίου προγράμματος θα προβληθεί το «Donne nel mito – Sophia racconta la Loren» («Σπουδαίες γυναίκες – Η Σοφία για τη Λόρεν») του Μάρκο Σπανιόλι, μια εφετινή παραγωγή.
Στην τελευταία ως σήμερα ταινία της, «Ανθρώπινη φωνή», η Λόρεν δίνει έναν μονόλογο διαρκείας ενώ υποδύεται την ηλικιωμένη γυναίκα που έρχεται σε συμβιβασμό με την «αναχώρηση» του συντρόφου της. Βασισμένη σε ένα θεατρικό έργο του Ζαν Κοκτό, η ταινία είχε ήδη αποσπάσει καλές κριτικές στο φεστιβάλ της Tribeka της Νέας Υόρκης όπου τον περασμένο Απρίλιο έκανε πρεμιέρα. «Είναι ένας ρόλος που ανέκαθεν ήθελα να παίξω» δήλωσε η Λόρεν που διάβασε το θεατρικό έργο του Κοκτό όταν ήταν πολύ μικρή αλλά δεν το ξέχασε ποτέ. Κάποια στιγμή ήξερε ότι θα το βρει μπροστά της, όπως και έγινε. Σύμφωνα με τον Εντουάρντο Πόντι, η Λόρεν προσέγγισε τον ρόλο μέσα από μεγάλες συζητήσεις μαζί του. «Κάθε κίνηση, κάθε λέξη, κάθε παύση είναι αυστηρά μελετημένες και έχουν αποδοθεί μέσα από σκληρές πρόβες» είπε ο Πόντι για τη δουλειά της μητέρας του, η οποία απέφυγε την «ενστικτώδη μέθοδο» που ήταν πάντοτε το σήμα κατατεθέν της.
Παρά τον υψηλό αριθμό των ταινιών που απαρτίζουν τη φιλμογραφία της (περισσότερες από 90 ταινίες και τηλεταινίες), η ιταλίδα ντίβα ανέκαθεν θεωρούσε τον εαυτό της επιλεκτικό σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά της. Και ακριβώς επειδή αγαπά υπερβολικά τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει ιδιαίτερα φειδωλή τόσο στις κινηματογραφικές όσο και στις τηλεοπτικές εμφανίσεις της, κάτι που επεσήμανε η ίδια εφέτος στις Κάννες, όπου έδωσε master class. Η τελευταία εμφάνισή της σε ταινία πριν από την «Ανθρώπινη φωνή» του γιου της είχε γίνει το 2009 στο μιούζικαλ «Εννέα» του Ρομπ Μάρσαλ. Οπως χαρακτηριστικά έχει πει η ίδια, «αν αγαπάς πραγματικά τη δουλειά σου, δεν μπορείς να παίζεις σε ό,τι σου ζητηθεί».
Με τα δικά της λόγια
Το 2014 κρίθηκε ιδανική χρονιά από την ίδια για την παρουσίαση ενός έργου που εδώ και χρόνια προσπαθούσαν να την πείσουν να κάνει αλλά εκείνη διαρκώς αρνούνταν: την αυτοβιογραφία της. Το βιβλίο, που δανείζεται τον τίτλο της διάσημης ταινίας της «Ieri, oggi e domani» («Χθες, σήμερα, αύριο») θα κυκλοφορήσει την ημέρα των γενεθλίων της στις 20 Σεπτεμβρίου και θα περιέχει ανέκδοτες ιστορίες από τα γυρίσματα χαρακτηριστικών ταινιών της όπως το «Χθες, σήμερα, αύριο» και «Οι δύο γυναίκες» (για την οποία κέρδισε το Οσκαρ) αλλά και των σχέσεών της μεγάλες φυσιογνωμίες του ιταλικού και παγκόσμιου κινηματογράφου. Ανάμεσά τους ο συμπρωταγωνιστής της σε πολλές ταινίες Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και φυσικά ο σύζυγός της, παραγωγός Κάρλο Πόντι. «Δεν ξέρω τι έγινε και το αποφάσισα» είπε η Λόρεν για την απόφασή της να εκδώσει την αυτοβιογραφία της τη χρονιά των 80ών γενεθλίων της. «Ισως να οφείλεται στο ότι γίνομαι 80 ή στο ότι ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις αναμνήσεις που αφηγούμαι στο βιβλίο».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
