Χωρίς αμφιβολία έχει μία από τις πιο ξεχωριστές και χαρισματικές φωνές στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Μια φωνή υποβλητική που παραμένει σταθερή αξία ακόμη και μετά τη διάλυση των Madrugada, το 2008, εξαιτίας του θανάτου του κιθαρίστα Ρόμπερτ Μπούρας.
Είναι γιος του καθηγητή Βοτανολογίας Ασμπγιορν Χόγεμ και της πολιτικού –με το σοσιαλιστικό κόμμα της Νορβηγίας –Γιόρουν Ντρέβλαντ. Ενώ ασχολούνταν με τη μουσική σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Οσλο.
Με αφορμή τις αρκετές συναυλίες του που θα δοθούν στη χώρα μας επικοινωνήσαμε τηλεφωνικώς με τον σκεπτόμενο Σίβερτ Χόγεμ. Απάντησε λέγοντας το μικρό του όνομα. Η χροιά της φωνής του ήταν «Σίβερτ Χόγεμ» φέρνοντας αμέσως στο μυαλό τα τραγούδια του.
Καλλιτεχνικά πώς θα περιέγραφες την περίοδο τωνMadrugadaσε σχέση με τα μετέπειτα χρόνια;
«Πάντα σκέφτομαι το «μετά»‘, είμαι πολύ ανήσυχο άτομο. Με το συγκρότημα φτιάξαμε υπέροχο ήχο και είμαι πολύ περήφανος αλλά την ίδια στιγμή σκέφτομαι ότι δεν μπορεί οι καλύτερες δουλειές σου να είναι οι προηγούμενες. Πρέπει να πιστεύεις ότι θα γίνουν και καλύτερες. Ετσι οφείλω να σκέφτομαι ως καλλιτέχνης».
Πιστεύεις ότι η απώλεια αγαπημένων σου προσώπων σε έκανε σοφότερο;
«Το 2007, μέσα σε δύο μήνες, χάθηκαν ο Ρόμπερτ και ο πατέρας μου, αργότερα κάποιοι φίλοι, και εφέτος ο μάνατζέρ μου. Είναι αρκετοί, δεν ξέρω αν γίνεσαι σοφότερος, σίγουρα ωριμάζεις, αλλά γίνεσαι και φτωχότερος. Για μένα η μεγάλη αλλαγή ήταν όταν πέθανε ο Ρόμπερτ. Αυτό άλλαξε τα πάντα. Με αυτού του είδους τις απώλειες γίνονται όλο και λιγότεροι οι άνθρωποι που μοιράζεσαι τις αναμνήσεις σου. Προσπάθησα να χρησιμοποιήσω αυτή την εμπειρία στα πιο πρόσφατα άλμπουμ, αλλά αν όλη η μουσική μου ήταν για απώλεια και θάνατο θα ήταν τρομερό. Το κοινό δεν μπορεί να ακούει συνέχεια γι’ αυτά».
Εχεις κάποιον μεγάλο φόβο σχετικά με τη ζωή σου ή την τέχνη σου;
«Ναι. Περισσότερο έχει να κάνει με το παιδί μου, την οικογένειά μου, για την ασφάλειά τους και την ευτυχία τους. Σχετικά με τη μουσική μου, αυτό που φοβάμαι είναι το να έχω μεγάλα κενά διαστήματα δημιουργίας. Τα άλμπουμ και οι περιοδείες είναι η ζωή μου, δεν μπορώ να τα διακόψω. Αυτό δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Παρότι είμαι ντροπαλός και χρειάζομαι πολλή προετοιμασία για να βρεθώ στη σκηνή».


Αλήθεια, είσαι ντροπαλός;
«Πάρα πολύ. Την ίδια στιγμή όμως λατρεύω να είμαι πάνω στη σκηνή. Στις περιοδείες οι υπόλοιποι μουσικοί και το προσωπικό είναι κανονικοί τύποι που το διασκεδάζουν, ενώ εγώ από τη στιγμή που ξυπνάω περνάω την ημέρα με προετοιμασία και σκέψη για την παράσταση».

Κάνεις κάτι ειδικό ή απλώς το σκέφτεσαι και παίρνεις δύναμη;
«Το σκέφτομαι διαρκώς και έτσι νιώθω πιο έτοιμος. Ολο αυτό γίνεται για τα πρώτα 15 λεπτά, ώσπου να χαλαρώσω στη σκηνή».
Ο Πικάσο έλεγε ότι «η μόνη ώρα που ξεκουράζομαι είναι όταν δουλεύω».
«Μπορώ να ταυτιστώ με αυτό. Οταν εργάζομαι και βγαίνει κάτι καλό, τότε η ζωή μου έχει νόημα, υπάρχει αρμονία, όλα κουμπώνουν μεταξύ τους, υπάρχει το αίσθημα της ικανοποίησης. Οσοι κάνουν δημιουργική δουλειά μπορούν να καταλάβουν».


Αν μπορούσες να διαλέξεις ένα συγκρότημα ή καλλιτέχνη του παρελθόντος για να βρεθείτε μαζί στη σκηνή, ποιον θα επέλεγες;
«Αν είχα τη δυνατότητα; Τον Τζίμι Χέντριξ. Αν είχα την ικανότητα να κάνω όσα έκανε, θα ήταν εξαιρετικά λυτρωτικό για την ψυχή μου. Αυτή η ενέργεια του που κύλαγε ελεύθερα… Ηταν ένας μουσικός-ιδιοφυΐα».
Στο τελευταίο σου άλμπουμ «Endlesslove» μοιάζει σαν να περιγράφεις τη ζωή σου στον ίδιο σου τον εαυτό.
«Αυτό το άλμπουμ έχει να κάνει με όλες τις αλλαγές που μου συνέβησαν. Την προσπάθεια να είσαι καλλιτέχνης και οικογενειάρχης ταυτόχρονα. Βέβαια τα τραγούδια που γράφονται σε μια ταραγμένη περίοδο της ζωής κάποιου δεν είναι απαραιτήτως και η γενική αλήθεια. Αυτό το άλμπουμ είναι μια επίπονη δουλειά ακριβώς επειδή δημιουργήθηκε σε πολύ προσωπικές στιγμές, και είναι αρκετά επίπονο όταν μιλάω γι’ αυτό».


Δεν είναι επίπονο να το τραγουδάς;
«Ακόμη και όταν οι στίχοι ενός τραγουδιού είναι πολύ προσωπικοί, ερμηνεύοντάς το πολλές φορές γίνεται περισσότερο μουσική και μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο. Το δύσκολο κομμάτι λοιπόν είναι να μιλάω για τα προβλήματά μου, και γι’ αυτό γράφω τραγούδια και όχι βιβλία».
Ωστόσο από τον τρόπο που μιλάς, αλλά και από πολλούς στίχους σου, φαίνεται ότι έχεις διαβάσει αρκετά βιβλία.
«Εχω διαβάσει και διαβάζω πολύ».


Επομένως… Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας;
«Δύσκολο να πω αλλά νομίζω ότι είναι ο ΕρνεστΧεμινγκγουέι. Μου αρέσει πολύ και ο Στέφαν Τσβάιχ. Τελευταία μου αρέσει και ο Κόρμακ Μακάρθι. Τώρα όμως διαβάζω Ιστορία».


Ποιας περιόδου;
«Οσο παλαιότερη τόσο καλύτερα. Δεν με ενδιαφέρει τίποτε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καλύτερα να δω ειδήσεις».
Προσπαθώ να υποθέσω ποια μπορεί να είναι η αγαπημένη σου ταινία…
«Υπάρχει μια ταινία που την έχω δει πολλές φορές. Οι «Συνήθεις ύποπτοι». Υπέροχα παράξενη ταινία».
Κατάγεσαι από μια χώρα που βρίσκεται εκτός οικονομικής κρίσης.
«Η νορβηγική οικονομία τροφοδοτείται με πετρέλαιο και αυτό την κάνει πλούσια χώρα. Νομίζω ότι οι Νορβηγοί ντρέπονται λίγο για τον πλούτο τους τη στιγμή που ο υπόλοιπος κόσμος είναι σε τόσο άσχημη κατάσταση. Ενιωσα πραγματικά άσχημα όταν πριν από δύο χρόνια είδα στην Ελλάδα φίλους και γνωστούς θλιμμένους ενώ πριν ήταν χαρούμενοι και αισιόδοξοι. Βέβαια από την άλλη υπάρχουν η Ουκρανία και η Συρία».


Παρακολουθείς τα γεγονότα στη Συρία; Πρόκειται για γενοκτονία.
«Πραγματική γενοκτονία. Τρομερό. Ταυτόχρονα συμβαίνει αυτό με τους ισλαμιστές στο Ιράκ, και ο πόλεμος στη Γάζα. Πολύ καταθλιπτικό».
Νιώθεις έτσι παρότι ζεις σε μια χώρα εντελώς διαφορετικής λογικής;
«Στις ειδήσεις με ενδιαφέρει μόνο η εξωτερική επικαιρότητα. Η πολιτική στη Νορβηγία αφορά πολύ ασήμαντα πράγματα, δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος είναι στην εξουσία, αφού υπάρχουν χρήματα και κανένας δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Ο σοσιαλδημοκρατικός τρόπος διακυβέρνησης είναι ένας καλός τρόπος για να κυβερνήσεις μια χώρα».
Οι σπουδαίοι καλλιτέχνες έχετε δύναμη επάνω σε μεγάλο μέρος του κόσμου.
«Δεν με ενδιαφέρει οποιαδήποτε εξουσία και αυτό που κάνω θέλω να περιορίζεται στα άλμπουμ και στις παραστάσεις μου. Αυτή είναι η μόνη επιρροή που θέλω να έχω».
Στην Ελλάδα ακόμη και όταν αναφέρονται σε τραγούδια των Madrugada, πολλοί εννοούν SivertHoyem.
«Αυτό είναι υπέροχο. Είναι μεγάλο προνόμιο να έχεις τέτοιο κοινό. Οταν παίζω στην Ελλάδα, ανταποκρίνονται τέλεια σε ό,τι κι αν κάνω. Είμαι τρομερά ανυπόμονος να έρθω και να παίξω για τους Ελληνες».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ