Δεν έχει να κάνει με εμμονή στο παλιό και στο κλασικό. Κάποια τραγούδια που φρεσκάρονται και μπολιάζονται με σημερινούς ήχους σε κάνουν να τα αγαπήσεις ξανά, εκεί που κόντευες να τα ξεχάσεις. Ζούμε όμως στην εποχή της εξοντωτικής διασκευής των πάντων και η μεταποίηση οδηγεί πολύ συχνά σε ένα αναμάσημα άνευ ουσίας. Οπως για παράδειγμα το single του Πάνου Μουζουράκη «Madame», το οποίο όχι απλώς πατάει αλλά ξενυχιάζει το αριστουργηματικό «Padam Padam» που όλοι ξέρουμε με τη φωνή της Εντίθ Πιάφ. Στην ελληνική λοιπόν εκδοχή που αποπειράθηκε με στίχους και διασκευή ο Παντελής Αμπαζής το «Padam» γίνεται «Μαντάμ» και οι δυο τους το τραγουδούν κάνοντας ρίμα με λέξεις και φράσεις όπως «ταμ-ταμ, ταμάμ, σας γουστάρω αναντάμ παπαντάμ, βόμβα ναπάλμ, ουρί του Ισλάμ, στο κρεβάτι θα γίνει Βιετνάμ». Και μας έρχεται στο μυαλό μια εντελώς άλλη διασκευή ενός άλλου υπέροχου τραγουδιού που σφράγισε μια για πάντα η φωνή της Πιάφ. Το «La foule» είχε συναντήσει σε άλλη δεκαετία και ίσως σε άλλον γαλαξία την ανατριχιαστική φωνή της Τάνιας Τσανακλίδου και ευτύχησε να αποκτήσει ελληνικούς στίχους διά χειρός Αρη Δαβαράκη. Αποτέλεσμα: «Το πλήθος» είναι ένα τραγούδι που σε διαπερνά και στα ελληνικά. Οσο για τη σύγχρονη «Μαντάμ», καλό θα ήταν να μάθει ότι κάποια πράγματα πρέπει να διατηρούν το φωτοστέφανό τους και να μην υποκύπτουν σε χαριτωμένες ομοιοκαταληξίες.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
