«Πάρα πολύ καλό ήταν αυτό το κοριτσάκι!»: η κυρία που καθόταν δίπλα μου στο θέατρο Βασιλάκου ήταν το ίδιο ενθουσιασμένη όπως όλοι μας με το που άναψαν τα φώτα. Το παρατεταμένο χειροκρότημα για την ερμηνεία της Ιωάννας Παππά στο έργο «Οδός Πολυδούρη» της Ρούλας Γεωργακοπούλου της άξιζε και με το παραπάνω. Και δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό που κάνει: μόνη για εξήντα λεπτά επί σκηνής, σε ένα σκηνικό-δωμάτιο νοσοκομείου και αντιμέτωπη με τη μεταφυσική δύναμη της ποιήτριας Μαρίας Πολυδούρη, την οποία υποδύεται μοναδικά. Ακροβατώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στη χαριτωμένη και στην απεγνωσμένη εκδοχή της σημαντικής ποιήτριας, κινείται σαν κομψό αιλουροειδές που –ό,τι κι αν του έχουν στερήσει –ξέρει ότι θα έχει ως το τέλος την αξιοπρέπειά του. Πολύ ωφέλιμη και η σκηνοθετική ματιά του Θοδωρή Γκόνη, της έδωσε την άνεση να ξεδιπλώσει το πλούσιο ταλέντο της, αποδεικνύοντας ότι η γκάμα της αρχίζει από το «κοριτσάκι», όπως το χαρακτήρισε η ενθουσιασμένη θεατρόφιλη, και φτάνει ως τη γυναίκα που πεθαίνει μόνη σε ένα νοσοκομείο από φυματίωση, με ζωντανή τη μνήμη του νεκρού Καρυωτάκη, με νωπά τα μάτια από τα δάκρυα και υγρό το πάτωμα από τους ορούς και το οινόπνευμα που έριξε σε μία ή περισσότερες στιγμές αλλοφροσύνης. Αξίζει να δείτε την Παππά στην πιο ενήλικη ερμηνεία της καριέρας της.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
