Ανθρωπος σεμνός και μειλίχιος, ακάματος ερευνητής και δάσκαλος της βυζαντινής μουσικής, φύση γενναιόδωρη, πρόθυμη να προσφέρει αφειδώς πολύτιμη εμπειρία και γνώση. Ετσι περιγράφουν τον Λυκούργο Αγγελόπουλο άνθρωποι που τον γνώρισαν από κοντά και είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του. Ο ιδρυτής και διευθυντής της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας –μία από τις πολλές ιδιότητες που έφερε –έφυγε την περασμένη Κυριακή από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών. Και αν φράσεις όπως «μεγάλη απώλεια» και «δυσαναπλήρωτο κενό» ακούγονται κοινότοπες, στην περίπτωσή του αποκτούν αναμφίβολα ουσία.
Γεννημένος στον Πύργο Ηλείας το 1941, ο Λυκούργος Αγγελόπουλος σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και βυζαντινή μουσική κοντά στον Σίμωνα Καρά. Υπήρξε πρωτοψάλτης της Αγίας Ειρήνης από το 1982, δίδαξε σε ωδεία, διηύθυνε σχολές βυζαντινής μουσικής μητροπόλεων, απέσπασε σημαντικές τιμητικές διακρίσεις, δημοσίευσε άρθρα επάνω στο αντικείμενό του, ενώ το 2005 κυκλοφόρησε στη Γαλλία το βιβλίο του με τίτλο «Les voix byzantines». Η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία έδωσε αναρίθμητες συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και ηχογράφησε στους μεγαλύτερους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς της Ευρώπης. Ανθρωποι που γνώρισαν τον Αγγελόπουλο τονίζουν ότι αντιμετώπιζε τη μουσική σε ανοιχτό πλαίσιο, εξ ου και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για τη σύγχρονη δημιουργία: υπήρξε ερμηνευτής πολλών έργων του Μιχάλη Αδάμη, του Δημήτρη Τερζάκη, του Τζον Τάβενερ, του Κυριάκου Σφέτσα κ.ά. Η παρακαταθήκη του ανεκτίμητη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
