Εύα Κοτανίδη: Ολα είναι γυναίκα

Η πορεία της γυναίκας στο πέρασμα των αιώνων μέσα από σημαντικές στιγμές στην ιστορία, στο θέατρο και στη μουσική, μια αναδρομή από τις αποχές των μύθων έως τις ανατροπές του 21ου αιώνα, παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Πρωταγωνιστεί η Εύα Κοτανίδη και σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης. Τίτλος «Woman» και πρόκειται για μια μουσικοθεατρική παράσταση που συνδυάζει εκτός από θεατρικά και άλλα κείμενα, μουσική, τραγούδι, χορό και video art, ένα σάουντρακ με άλλα λόγια στον κόσμο των γυναικών.

Η ιδέα για το «Woman» ανήκει στην Εύα Κοτανίδη, η οποία μας μιλάει για την εν λόγω παράσταση αλλά και την ανάγκη να τη δουν και οι άνδρες.

«Οχι, καθόλου. Είναι μια παράσταση για τη γυναίκα και την ιστορία της ιδωμένη όχι από την οπτική του αγώνα και των διεκδικήσεων μόνο αλλά και από την οπτική των παγίδων μέσα στις οποίες έπεσε οι γυναίκα λόγω του συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε, παγίδες στις οποίες πέφτουν και οι άνδρες γιατί πολλά πράγματα μας επιβάλλονται κοινωνικά χωρίς να το καταλαβαίνουμε και μας δημιουργούνται πεποιθήσεις που μετά κουβαλάμε για όλη μας τη ζωή. Η παράσταση εξετάζει τη γυναίκα μέσα από τη διαδρομή της και το αν μαζί με τις νίκες της είχε και απώλειες και πώς αυτές οι απώλειες επηρεάζουν τη ζωή και τη σχέση των δυο φύλων στο σήμερα. Νομίζω ότι το να θεωρούμε φεμινιστικό οτιδήποτε αφορά τη γυναίκα ή έχει σαν θέμα τη γυναίκα είναι μια κοινωνική παγίδα και μόνο, μέσα στην οποία πέφτουμε, δυστυχώς, όλοι. Η λέξη γυναίκα υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια και είναι συνυφασμένη με τη λέξη άνθρωπος όπως και η λέξη άνδρας».

«Η αφορμή γι’ αυτή την παράσταση είναι η σύγχρονη γυναίκα. Ηθελα να καταλάβω πώς φτάσαμε μέχρι εδώ που είμαστε σήμερα, να καταλάβω γιατί, ενώ η γυναίκα έχει όλη την ελευθερία να είναι όπως θέλει, εξακολουθεί να μη δείχνει ικανοποιημένη. Ξεκίνησα την έρευνα πριν από τρία χρόνια, μετά για άλλον έναν χρόνο δούλεψα μαζί με το Μάνο Καρατζογιάννη και τον Γιώργο Κοτανίδη πάνω στην αρχική διαμόρφωση του κειμένου και τη συρραφή του υλικού και μετά με τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη και όλη την ομάδα συνεργατών φτάσαμε το κείμενο στην τελική του μορφή».

«Ο θεατής θα δει μια παράσταση που θα τον ψυχαγωγήσει, θα τον συγκινήσει, θα τον κάνει να γελάσει, να τραγουδήσει (η παράσταση έχει live μουσική και τραγούδι), να σκεφτεί ότι κάποια απ’ αυτά που βλέπει τα έχει ζήσει ενώ θα μάθει και πράγματα που δεν έτυχε να ξανακούσει ποτέ… και πιστεύω θα φύγει νιώθοντας ότι μόλις έκανε ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι. Ας τον αφήσουμε να ανακαλύψει την υπόθεση λοιπόν κι ας μην την προδώσουμε…».

«Θα ήθελα φεύγοντας να νιώθει ότι πέρασε πολύ ευχάριστα παρακολουθώντας ένα θέαμα που τον χόρτασε και συγχρόνως τον έμαθε και κάποια πράγματα που δεν ήξερε, τον ευαισθητοποίησε, τον προβλημάτισε ίσως… γιατί όχι;».

«Πολύ ωραίο και πολύ ενδιαφέρον αλλά και δύσκολο. Και γιατί σε κάποια σημεία η πρόζα και το τραγούδι συμβαίνουν παράλληλα αλλά και γιατί επιλέξαμε τα τραγούδια για τον τρόπο που συνέβαλαν δραματουργικά στην παράσταση, με λίγα λόγια, για τον τρόπο που λειτουργούν συμπληρωματικά σε σχέση με το κείμενο και σε σχέση με την εξέλιξη της εκάστοτε ηρωίδας».

«Ηρθα πιο κοντά με την Κάλλας, χάρη στο υπέροχο κείμενο της Μαρίας Γιαγιάνου που με βοήθησε να την καταλάβω καλύτερα και με έχει απασχολήσει πολύ (γενικά στη ζωή μου) η Μέριλιν Μονρόε. Νιώθω αρκετά κοντά της».

«Εχουν όλες την τραγική τους πλευρά όπως και την ανάλαφρη ή αστεία τους πλευρά. Ολοι μας, άνδρες και γυναίκες, έχουμε μέσα μας πολλές διαφορετικές όψεις τις οποίες και προσπαθούμε να ισορροπήσουμε κι αυτό μας προσδίδει άλλες φορές τραγικότητα κι άλλες φορές κάτι το κωμικό. Για μένα αρκετά τραγική φιγούρα είναι η Μέριλιν. Ο τρόπος που εγκλωβίστηκε στην εικόνα της έχει κάτι το τραγικό. Αλλά είναι πολύ υποκειμενικό αυτό γιατί αν ρωτήσετε τους άλλους συντελεστές ή θεατές θα σας μιλήσουν για κάποια άλλη».

«Η γυναίκα είναι και θα είναι πάντα ένα ευχάριστο μυστήριο προςεξερεύνηση. Οπως και ο άνδρας. Γιατί ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο μυστήριο στο Σύμπαν».

«Φυσικά και είναι και για άνδρες! Μη σας πω ότι είναι κυρίως για άνδρες. Τους προσκαλώ και προκαλώ να τη δουν. Είναι γραμμένη και από άνδρες, σκηνοθετημένη από άνδρα, παίζουν άνδρες. Θα τους βοηθήσει να καταλάβουν καλύτερα τη γυναίκα που έχουν δίπλα τους, τη μητέρα τους, την αδελφή τους, ακόμα και τη γυναικεία πλευρά μέσα τους. Είναι μια παράσταση για όλο το κοινό όπως όλες οι παραστάσεις και η τέχνη γενικότερα. Αν λέγαμε ότι το «Woman» είναι μια παράσταση μόνο για γυναίκες θα ήταν σαν να λέγαμε ότι το «Ανδρες έτοιμοι για όλα», ας πούμε, είναι μια παράσταση μόνο για άνδρες. Γιατί ο τίτλος «Γυναίκα» να κάνει έναν άνδρα να σκεφτεί ότι είναι μια παράσταση μόνο για τις γυναίκες; Δεν το καταλαβαίνω, αλήθεια…».

«Κατ’ αρχήν, ξεκούραση. Η παράσταση αυτή είναι πολύ απαιτητική και οι πρόβες ήταν δύσκολες. Ηθελε απόλυτη αφοσίωση από μένα και εξαντλήθηκα. Μέσα στα άμεσα σχέδιά μου είναι να ολοκληρώσω το υλικό του πρώτου μου δίσκου που άφησα στη μέση για να γίνει η παράσταση. Μου έχει δώσει στίχους ο Μάνος Ελευθερίου αλλά και η Βάγια Καλαντζή, η Κατερίνα Εσσλιν και η Ειρήνη Σουριαδάκη και έχει γράψει μουσική ο Γιάννης Ζουγανέλης αλλά και ο Gautier Βελισσάρης και ο Χρήστος Κεχρής. Κάποια τραγούδια έχουν ηχογραφηθεί, κάποια άλλα όχι, οπότε θα μπω στο στούντιο και μαζί με τους μουσικούς θα κάνουμε τα μαγικά μας για να παραδώσουμε το υλικό. Το πρώτο τραγούδι από το υλικό αυτού του δίσκου που έχει κυκλοφορήσει είναι το «Παρίσι – Αθήνα» σε στίχους Ειρήνης Σουριαδάκη και μουσική Gautier Βελισσάρη με την εταιρεία ΑΥΛΟΣ. Επεται η συνέχεια λοιπόν!».

info:
«Woman»
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης.
Ηθοποιοί – Μουσικοί: Εύα Κοτανίδη (τραγούδι), Κατερίνα Μαούτσου (ακορντεόν), Γιάννης Παπαγιάννης (πιάνο), Θεοδοσία Σαββάκη (σαξόφωνο), Γιώργος Τζαβάρας (μπάσο), Ευαγγελία Τσιάρα (κιθάρα).
Παραγωγή: «Σαλτιμπάγκοι», σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα, 210 3222.464-3236.732.

Δημοσιεύτηκε στο Helios Plus στις 27 Φεβρουαρίου 2014